εεεε, εντάξει

- Γιατί δε με είχατε ενημερώσει ότι πρέπει να είμαι σε ετοιμότητα για να έλθω στη μονάδα απόψε;

- Το έχω γράψει στις υπηρεσίες.

- Τι έχεις γράψει; Εγώ βλέπω απλά το όνομά μου, γραμμένο με στιλό, πάνω σε ένα άλλο χωρίς υπογραφή και σφραγίδα όπως οφείλει. Και έπειτα δε με ενημέρωσε κάποιος για την αλλαγή όπως πρέπει!

- Εεεεε, εντάξει τώρα τι να κάνουμε...


άντε γαμήσου ρε καραγκιόζη υπηρεσιολόγε. που σε έχουν βάλει να κάνεις μία απλή δουλειά και δε θέλεις. Τι θα πει "τι να κάνουμε;". Δεν πρόλαβα, το ξέχασα, μου διέφυγε, δεν το θεώρησα σημαντικό το καταλαβαίνω. Το "τι να κάνουμε" όχι.

Θητεία First Class

Μολονότι χτες είχε μία υπέροχη πανσέληνο και εγώ μόλις είχα τελειώσει μία ιδιαίτερα κουραστική εβδομάδα, έμεινα μέσα, όπου συμμετείχα στην ομάδα Πυρασφάλειας.

Το απόγευμα μας ξύπνησαν για να μαζέψουμε πευκοβελόνες... Φαντάζομαι ότι αν ο Θεός ήταν Σμηνίτης θα καταργούσε τα κουνούπια και τις πευκοβελόνες! Βέβαια το κλίμα ήταν ιδιαίτερα φιλικό και όλοι το είδαν σαν απογευματινό stretching, ενώ κάποια στιγμή κάναμε γιουρούσι σε ένα μικρό κυλικείο για να χτυπήσουμε τα παγωτάκια μας.

Το βράδυ ζήτησα από τον Αξιωματικό Υπηρεσίας να παραγγείλει για μένα από τη ΛΑΞ, μιας και η διάθεσή μου ήταν για κάτι καλύτερο από το φαγητό της Μονάδας και τα τοπικά σουβλατζίδικα δεν είναι και πρώτης κατηγορίας. Ο άνθρωπος, χωρίς να με έχει δει ποτέ του (και μάλλον δε θα ξανασυναντηθούμε) όχι μόνο δέχτηκε, αλλά πήρε και ο ίδιος τηλέφωνο και μάλιστα προσέθεσε και μία μπύρα στην παραγγελία! Αυτό το απλό περιστατικό επικοινωνίας μεταξύ ενός Αξιωματικού και ενός Στρατεύσιμου είναι ενδεικτικό της δυνατότητας συνενόησης που υπάρχει στην Πολεμική Αεροπορία. Ξέρω ότι οι περισσότεροι θα έκαναν κάτι αντίστοιχο σε όλες τις μονάδες της ΠΑ.

Έφαγα το "δείπνο μου" μαζί με όσα είχαν παραγγείλει και άλλα παιδιά σε ένα κυλικείο με τηλεόραση όπου είδαμε αγώνα, παίξαμε τάβλι και χασκογελάσαμε έως αργά.

Στο τέλος της βραδιάς συλλογιζόμουν ότι ήταν ένα πολύ ωραίο Σαββατόβραδο. Χτες όλοι κάπως συνεισέφεραν ώστε να περάσουμε καλά. Η αγκαρία ήταν ολιγόωρη, ο Πύλαρχος έκανε ότι δεν είδε τις παραγγελίες από το σουβλατζίδικο και τις μπύρες που είχαν μέσα, το κυλικείο "έμεινε" ανοικτό ως αργά, μας άφησαν να κάνουμε βόλτες στο αεροδρόμιο ενώ "είχαν πέσει τα συνθηματικά" και κανείς δεν "άκουσε¨τη φασαρία που κάναμε. Τέτοια περιστατικά είναι και ο κανόνας για όσους ξέρουν να τα εκτιμήσουν. Η θητεία μου και των άλλων παιδιών (και δεν είμαι και σε κανένα εύκολο αεροδρόμιο) είναι παραπάνω από ανθρώπινη και ευγνωμονώ την ΠΑ και το "βύσμα" μου, που μου διαθέτουν αυτή τη δυνατότητα.

Φυσικά και οι άσχημες στιγμές δεν είναι λίγες, πρέπει όμως όλοι οι στρατεύσιμοι να αντιληφθούμε ότι υπηρετούμε μία θητεία και υπό το πρίσμα αυτό, συγκριτικά με το τι έχει τη δυνατότητα να μας επιβάλει η Υπηρεσία, περνάμε μία χαρά. Θα συμπλήρωνα ότι πιστεύω πως είμαστε και παραγωγικοί σαν σώμα, διότι οι περισσότεροι δουλεύουν φιλότιμα και βοηθούν ουσιαστικά το αεροδρόμιο.

Αυτό βέβαια δε σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι θα πρέπει να σταματήσουμε να ζητάμε βελτίωση των συνθηκών της θητείας μας, στα πλαίσια του λογικού. Διότι η βελτίωση της ζωής μας, τόσο για εμάς, όσο και για τους άλλους είναι το μόνο που μπορεί να μας κρατήσει ζωντανούς και δραστήριους, ώστε να μη ρετάρει το μυαλό μας, όπως των "καραβανάδων" (οι οποίοι σημειωτέον ότι όταν έχουν υπηρεσία Πυρασφάλειας και πάνε στη φωτιά, κουβαλάνε μαζί τους και τα όπλα τους... Πόσο χαζοί γίνονται οι άνθρωποι ενίοτε!!).

Το είδαμε και αυτό - ο ρόμπας αξιωματικός

Στα θετικά που έχω αποκομίσει στη θητεία μου είναι και η αγάπη μου για τους σκύλους - καμία ιδιαίτερη συμπάθεια δεν εμφάνιζα παλαιότερα για ζώα, κατάλοιπο των αλλεργιών μου σε μερικά από αυτά. Εδώ μοιράζομαι το μουσακά και τη σαλάτα μου τους σκύλους της φρουράς. Το δροσερό νεράκι μέσα στον καύσωνα είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω για τις γλυκύτατες αυτές παρουσίες.

Τα αξιαγάπητα σκυλάκια μάλιστα έχουν ιδιαίτερα εκλεπτυσμένους τρόπους. Στην αρχή έφαγαν το κυρίως πιάτο και μετά περιποιήθηκαν τη σαλάτα!

Την Παρασκευή ο πολυαγαπημένος μου διοικητής ΣΕΕΠ έδωσε δύο κρατήσεις σε ισάριθμους Σμηνίτες άνευ λόγου και αιτίας. Θα ήθελα πολύ να εξηγήσω τους λόγους, αλλά θα στοχοποιηθώ. Να σημειώσω ότι τα παιδιά που τις πήραν είναι πολύ ευγενικά και δε θα είχαν ποτέ την παραμικρή πρόθεση εναντίον των οδηγιών της Μοίρας, ούτε φυσικά δημιουργούν προβλήματα. Όπως και αν έχει, δε συνέβη τίποτα άξιο λόγου.

Ο φίλος διοικητής όμως δεν είχε προσέξει το επώνυμο του ενός, ούτε φυσικά κάποια στοιχεία επάνω του που δείχνουν από που κρατάει η σκούφια του. Ένα φυσιολογικό παιδί, μία χαρά άνθρωπος που δε θέλει να προκαλεί στο ελάχιστο. Πώς να προσέξει άλλωστε όταν μιλάει συνέχεια για φαγητά και άλλες σαχλαμάρες με τους ομοίους του; Για να μη μακρυγορώ οι κρατήσεις είχαν σβηστεί μέσω τηλεφώνου εντός 20λέπτου.

Έλα όμως που στη μεγάλη επιθεώρηση της Παρασκευής αναφέρθηκε δήθεν τυχαία στο γεγονός; Αποδελτιώνω:

Τέρμα τα ψέματα και η χαλαρότητα. Από εδώ και πέρα δεν έχει αστεία. Δε θα γλιτώσει κανείς σας. Όσα τηλέφωνα και να πάρετε. Όποιος και να πάρει τηλέφωνο. Δεν καταλαβαίνω τίποτα. Ποτέ δεν έχω ενδώσει σε κάτι τέτοιο. Δεν κατάλαβα δηλαδή, ποιος είμαι εγώ που θα απαντήσω σε ένα τέτοιο τηλέφωνο; Με προσβάλλει κάτι τέτοιο και δε θα το κάνω ποτέ. Μη νομίζετε ότι θα γλιτώσετε.

Μας ήλεγξε κουτσά στραβά και μας έδιωξε για μεσημέρι. Μετά ήρθε στην παρέα όπου υπήρχε και το παιδί που τηλεφωνησε και τον φώναξε δήθεν αδιάφορα. Σμηνίτη έλα εδώ!! Τον πήγε πιο πέρα και άρχισε να τον γλύφει με τόσο παιδικό τρόπο.

Ρε ματρακά (δε χρησιμοποιώ τις συνήθεις εκφράσεις μου γιατί θα με καταλάβουν)! Γιατί επιτρέπεις στον εαυτό σου να ευτελίζεται; Ποιος είναι ο λόγος να συνεχίζεις να παριστάνεις τον ευγενή όταν όλοι σε βλέπουμε να κόβεις τον πατσά με το ψαλίδι; Δεν αντιλαμβάνεσαι ότι αν είσαι λογικός και σοβαρός δε θα σε πάρει κανείς τηλέφωνο ή ακόμη και αν σε πάρει δε θα έχεις λόγο να αναιρέσεις τις αποφάσεις σου;


Έτσι πρέπει να σου φερθώ κι εγώ; Κάθε φορά που μου μιλάς άσχημα, με αντιμετωπίζεις μεροληπτικά ή με απειλείς γεννάς ένα κίνητρο. Ένα κίνητρο να σε πάρουν τηλέφωνο. Και ας μην έχω δώσει ποτέ αφορμή.

Δεν το κάνω κύριε, για να μη σε τσαλακώσω τελείως στους συναδέλφους σου και τους στρατεύσιμους και ντρέπεσαι να με κοιτάξεις μετά. Ας έχω τη δυνατότητα, όπως και τόσοι άλλοι μέσα στη Μοίρα. Όταν οι υψηλόβαθμοι προϊστάμενοί μου με επαινούν, ο κακομοίρης που κλήθηκε από την εφεδρεία, ο οποίος φέρεται μάλιστα με αυτόν τον τρόπο δε μετράει και πολλά, έτσι δεν είναι;

Υ.Γ. το σχήμα που έχει το μουστάκι σου και το νυχάκι στο μικρό δάχτυλο του χεριού είναι εκτός προδιαγραφών του κανονισμού στολών της ΠΑ. Καταλαβαίνεις ότι δυσκολεύομαι να μη γελάσω όταν ελέγχεις πόσο σκονισμένα είναι τα παπούτσια μου και πόσο τριχωτό το μάγουλό μου.

Μεθ.Υ.Γ. καταλαβαίνω κάπως πόσο υποφέρουν τα παιδιά που είναι μακριά από το σπίτι τους και αντιμετωπίζουν αθλιότατες συμπεριφορές καθημερινά, χωρίς τη δυνατότητα να βρουν κάπου ένα μικρό δίκιο.

Η Σάρα η Μάρα και το κακό συναπάντημα.

Δύναμη πυρασφάλειας τις προάλλες και προσευχόμουν να μη πάρει καμιά φωτιά στο νομό, διότι θα πήγαινα κι εγώ στο δάσος...

Οι άλλοι που ήταν μαζί μου με έκαναν να φρίξω. Η συζήτηση το μεσημέρι ξεκίνησε από τις πουτάνες. Πού, πόσο, πόσες, πόσο γουστάρουν αυτές κοκ. Τα παιδιά έχουν σπρώξει πολλά λεφτά στη δραστηριότητα αυτή. Μετά κοιμήθηκαν για μεσημέρι. Όταν ξύπνησαν συζήτησαν σχετικά με τις αξιόποινες πράξεις που έχουν κάνει μικροί. Ήταν αρκετές για πολλούς μήνες αναμορφωτηρίου. Στο τέλος τσακώθηκαν για οπαδικά θέματα. Εμείς που σας στριμώξαμε τότε στο Καραϊσκάκη και τις φάγατε, καλά καναμε και σας φάγαμε το Φιλόπουλο, ξέρω ποιος τον σκότωσε, πες ποιος είναι να του φέρω παρέα, ξέρω το Ρομάριο από τα Ταμπούρια κοκ.

Δύο πράγματα έπρεπε να κάνουν όλη τη μέρα. Το πρώτο ήταν να ενεργοποιήσουν τα air condition στο θάλαμο και να κλείσουν τα παράθυρα το μεσημέρι, ώστε να δροσίσει και το δεύτερο να βάλουν αντικουνουπικό στο θάλαμο και να κλείσουν τα παράθυρα το βράδυ για να μη μπουν κουνούπια. Ήταν ανάξιοι και για τα δύο. Όλο και άνοιγαν τα παράθυρα και τα ξέχναγαν ανοιχτά. Μία για να καπνίσουν, την άλλη για να πουν κάτι στον άλλο που βαριόταν να μπει κανονικά μέσα, και την τρίτη γιατί έτσι. Στο διπλανό θάλαμο κάποιοι είχαν ανοίξει τα air condition στο τέρμα, τα παραθυρα στο τέρμα και έφυγαν. Έτσι απλά.

Σιγά μωρέ, με τα λεφτά σου πληρώνεις το ρεύμα;

τοίχο τοίχο, μη σε πετύχω!!

Κάντε κλικ πάνω στην εικόνα

τρίσμοιρος φανταράκος δεν ξέρει που να κρυφτεί. Πολλά τέτοια αστεία συμβαίνουν όταν κάμποσοι μαντράχαλοι είναι κλεισμένοι σε ένα στρατόπεδο!

Δεν απολύθηκα ακόμη...

Υπέρθεος έχει κουβαλήσει μαζί του τη μηχανή του στη σκοπιά. Πόσο κενή μπορεί να είναι η ζωή ενός ατόμου; (την είχε βάλει στον ίσκιο και ο ίδιος έμενε στον ήλιο)


Δε σας ξέχασα... Απλά απορροφήθηκα από τη θητεία και τα άλλα με τα οποία ασχολούμαι περιστασιακά.

Η θητεία μου πηγαίνει μία χαρά. Οι περισσότεροι της Μοίρας συζητάνε να πάρουν μετάθεση, ωστόσο δεν είναι κάτι που με ενδιαφέρει - όταν βρίσκομαι σε ένα οργανωμένο περιβάλλον που με αγαπάει και με σέβεται θα είμαι γελοίος να ζητάω μεταθέσεις που κοροϊδεύω όπως στο Πολεμικό Μουσείο και στο αεροδικείο στη Σούτσου. Άλλωστε οι πολύ καλές μεταθέσεις είναι σε γραφεία και πόστα που ούτε τα φαντάζεται κανείς. Όσοι άκουσαν το Μουσείο Ιστορίας ΠΑ και νομίζουν ότι κάτι ξέρουν, ας είναι πιο φειδωλοί στις διηγήσεις τους. Δε θα τα αναφέρω εδώ, όχι γιατί δεν τα ξέρω ή γιατί δεν μπορώ να τα πιάσω, αλλά επειδή δε σκοπεύω να βάλω στο στόμα μικρών βυσμάτων λέξεις που δεν επιτρέπεται να αναφέρουν!!

Με αγαπάει και με σέβεται η Μοίρα μου είπα; Ας το πούμε και έτσι. Στην πράξη αυτό δεν ισχύει και τόσο πολύ. Οι προϊστάμενοί μου στην επιστασία μου είναι υποδείγματα ανθρώπων και μου φέρονται εξαιρετικά, μία συμπεριφορά που θα διατηρούσαν ακόμη και αν δεν την άξιζα από μέρους μου. Αντίθετα τα γραφεία της Μοίρας θα έλεγα ότι πάσχουν σοβαρά - δεν εκτιμούν την προσπάθεια πολλών Σμηνιτών, έχουν συμπάθειες με τους χειρότερους φαντάρους, κάνουν διακρίσεις, δεν ασχολούνται με την αξιολόγηση και διαχείριση των Σμηνιτών και τα κυλικεία το οποία έχουν υπό την εποπτεία τους θυμίζει αποθήκη ειδών καθαρισμού.

Ενώ έχουν τη δυνατότητα να κερδίσουν την αμέριστη αγάπη κάθε στρατεύσιμου καταλήγουν να τους αντιπαθεί η καλύτερη μερίδα στρατευσίμων. Όσοι δουλεύουν στη Μοίρα μου το κάνουν από φιλότιμο και όχι από συμπάθεια σε αυτήν. Και συγγνώμη ρε φίλε Μοίραρχε, αλλά να ξέρεις ότι όλοι μπορούμε να επικοινωνήσουμε μαζί σου και τηλεφωνικά (να σε πάρει το βύσμα τηλέφωνο ντε - δεν το έχω κάνει ΠΟΤΕ), να κολλήσουμε άδειες εκεί που πονάς και να σε κάνουμε να τρέχεις αλλά δεν το κάνουμε - οφείλεις να εκτιμήσεις την καλή μας συμπεριφορά στην οποία δεν είμαστε υποχρεωμένοι!

By the way, όσο περνάει ο καιρός αντιλαμβάνομαι ότι οι ειδικότητες στην Αεροπορία καταλήγουν να χαρακτηρίζουν και το άτομο που τις κατέχει. Προχτές γνώρισα έναν εκπαιδευτή οπλουργό και πυροτεχνουργό με αγάπη για τις Υπονομεύσεις... Ο άνθρωπος έκραζε από μακριά την ειδικότητά του... Το ίδιο και οι ΑΜύνης ΑεροΔρομίων, οι Ελεγκτές Αεράμυνας, οι συμμετέχοντες στην Κινητή Ομάδα Αντιμετώπισης Καταστροφών, οι Διοικητικοί κοκ. Φαντάζομαι ότι το απόλυτο στάδιο καταξίωσης και ένταξης στην αεροπορική οικογένεια είναι όταν κάποιος είναι σε θέση να μπορέσει να πει τι ειδικότητα έχει ένας ένστολος χωρίς να κοιτάξει τα διακριτικά του. Και είναι πολυάριθμες οι ειδικότητες... Τόσο που δεν μπορείτε να φανταστείτε!

Σε έναν άλλο τομέα, έχω έναν ξάδερφο ο οποίος δουλεύει σε catering. Εδώ και δύο χρόνια επιμένει ότι δεν υπάρχουν μεγαλύτερα λιμάδια από τους στρατιωτικούς. Δεν τον πίστευα ώσπου παραβρέθηκα σε τελετή αποχώρησης κάποιων αγαπημένων μου αξιωματικών. Να μιλάνε οι άνθρωποι για τον πόνο τους και οι υπόλοιποι να μασουλάνε χτυπώντας τα πηρούνια στα πιάτα... Χώρια που είχαν κατέβει όλοι οι άσχετοι στη ΛΑΞ για να δοκιμάσουν τα δωρεάν εδέσματα. Συγγνώμη παιδιά, αλλά τέτοια πείνα ούτε σε σχολικό πάρτι - ντροπή σας.

Ο ένας πάντως μίλησε πολύ σωστά... Ευχαρίστησε αυτούς που τον επανέφεραν στην ενέργεια βοηθώντας τον οικονομικά και ψυχολογικά και του έδωσαν τη δυνατότητα να γίνει ξανά χρήσιμος στην κοινωνία. Και τελείωσε συμβουλεύοντας όλους τους παρευρισκόμενους να κοιτάξουν γύρω τους προκειμένου να δουν σε τι συνθήκες και με τι αμοιβές δουλεύουν οι κοινοί εργαζόμενοι για να μην ξαναγκρινιάξουν ποτέ για την ΠΑ.

Και με αυτό το δίδαγμα, το οποίο ισχύει και για τους στρατεύσιμους, θα κλείσω αυτή τη μικρή σύνοψη.

πώς ξυπνάνε σε λίγες ώρες

αξημέρωτα για να πάω στο στρατόπεδο, που βγήκα έξω και έκανα και τις καταχρήσεις μου;