Σάββατο 3 Μαΐου 2008

Εκπαιδευτικές διακοπές δημοσία δαπάνη - Τι έχω μάθει μέχρι τώρα στην Πολεμική Αεροπορία (updated)


Ταμπέλα που οριοθετεί διαβαθμισμένο χώρο, στον οποίο οφείλει κανείς να έχει την αντίστοιχη διαπίστευση για να προσπελάσει.

Η θητεία μου ως τώρα έχει αποβεί μία πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία. Βοηθάει το γεγονός ότι δε λιώνω σε κάποιο στρατόπεδο στη Δράμα, όπου θα μου γκάριζαν 18 ώρες τη μέρα διάφοροι χιμπατζίδες.

Στη βασική εκπαίδευση στην 124ΠΒΕ, η μοναδική γνώση που αποκόμισα μέσα από το επίσημο πρόγραμμα εκπαίδευσης της ΠΑ ήταν το γυάλισμα παπουτσιών. Ήταν κάτι που δεν είχα ξανακάνει και δεν είχα συνειδητοποιήσει την αξία του για τη φροντίδα ενός παπουτσιού και την εμφάνισή του. Μάλιστα, αγόρασα και ειδικό διάφανο λίπος για να φροντίσω και τα υπόλοιπα παπούτσια με την επιστροφή μου στο σπίτι.

Η Βασική Εκπαίδευση όμως ήταν και η πρώτη και τελευταία φορά που βρέθηκα ανάμεσα σε τυχαίο δείγμα συνομίληκων μου. Είχα την ευκαιρία να συνειδητοποιήσω πόσο απομακρυσμένος είμαι από την πραγματικότητα μίας γενιάς ανεπρόκοπης, ανώριμης και χωρίς όραμα που έχει ανάγκη την απογαλάκτιση από την οικογένειά της. Οι εξαιρέσεις ήταν αρκετές, μα δεν ήταν τόσο πολυάριθμες ώστε να μεταστρέψουν αυτή την τάση του μέσου όρου. Εύχομαι να διαφοροποιηθώ από το σύνολο αυτό το συντομότερο. Αυτό το μάθημα ανθρωπογεωγραφίας ήταν τόσο σημαντικό για μένα, που το λέω ειλικρινά ότι θα ξαναπήγαινα στη Βασική Εκπαίδευση για να το εμπεδώσω.

Έμαθα επίσης ότι οι συνομίληκοί μου είναι τρομερά αγύμναστοι (το λέω αυτό, εγώ ένας υπέρβαρος ασθματικός). Ακόμη, διαπίστωσα ότι ο σεβασμός στο συνάνθρωπο είναι πολύ υποτιμημένος στην κοινωνία μας, ακόμη και από τη νεότερη γενιά. Τέλος, συνειδητοποίησα ότι κάποιος μπορεί να γίνει φοβερά αναξιοπρεπής για να αποφύγει μία σκοπιά ή μία αγγαρεία.

Μετά ήρθε η ώρα της μετάθεσης. Η αρχική στόχευση στη μετάθεσή μου ήταν να βρεθώ σε ένα μέρος από όπου θα μπορούσα να αποκομίζω ουσιαστικές γνώσεις, κατά προτίμηση στην επιστήμη μου. Είχα προθυμοποιηθεί να γίνω ακόμη και κηπουρός για να μάθω πώς βάζουν γκαζόν και πώς συντηρούν ένα κήπο. Τελικά ο στόχος μου (όχι ο κηπουρικός) επιτεύθηκε στο ακέραιο. Θα ήθελα να προσθέσω ότι είμαι ιδιαίτερα υπερήφανος για αυτό, καθώς το "βύσμα" με πήγε στη Μοίρα που είμαι (η οποία είναι εξαιρετική, δεν το συζητάμε) και με δικές μου προσπάθειες πήγα στο συγκεκριμένο μέρος της Μοίρας, το οποίο είναι και το πιο αναβαθμισμένο, όπου βρίσκομαι και δεν κατέληξα σε κανένα κυλικείο. Μάλιστα κατάφερα να αλλάξω την αρχική επιστασία μου, που ήταν τραγική, μέσα σε δύο μέρες.

Στην επιστασία μου έχω μάθει πολλά πράγματα για τις διαδικασίες και τις μεθόδους της Πολεμικής Αεροπορίας, όπως και την τυποποίηση που ακολουθείται. Βλέπω πώς η ΠΑ με όλες τις αδυναμίες και τη φτώχεια της προσπαθεί να ακολουθήσει τη USAF και εν μέρει το καταφέρνει. Οι επικεφαλείς μου είναι υπέροχοι αξιωματικοί και θαυμάσιοι άνθρωποι και με βοηθούν να βρίσκω προκλήσεις που θα αντιμετωπίζουμε μαζί. Από προσωπικό ενδιαφέρον έχω γνωριστεί και με άλλους αξιωματικούς με τους οποίους συνεργάζομαι περιστασιακά, αποκομίζοντας ενδιαφέρουσες γνώσεις και από εκεί. Κάθε πρωί της επόμενης της εξόδου μου πηγαίνω χαρούμενος στο στρατόπεδο.

Εδώ έχω μάθει πως όταν κάποιος αγαπάει τη δουλειά του περνάει υπέροχα, διότι κι εγώ αγαπώ πολύ την επιστασία μου και την Υπηρεσία και απολαμβάνω αυτή τη χαρά. Ταυτόχρονα όμως έχω μάθει τόσα και τόσα πράγματα που μπορεί να καταστήσουν έναν οργανισμό ανάπηρο. Στην ΠΑ το ταλέντο δεν προωθείται, η προσπάθεια δεν ανταμοίβεται, δε δίνονται ιδιαίτερα κίνητρα για δημιουργική εργασία. Mέτριοι άνθρωποι βρίσκονται σε θέσεις κλειδιά, με αποτέλεσμα να καθυστερούν το σύνολο και να αποσβαίνουν τάσεις δημιουργικότητας. Από την άλλη, πολύ αξιόλογα στελέχη αδυνατούν να παρέξουν το μέγιστο των δυνατοτήτων τους, διότι το περιβάλλον δεν τους επιτρέπει να εστιάσουν την παραγωγικότητά τους.

Πρόκειται για καταστάσεις που τις έχω μελετήσει σε βιβλία, αλλά δεν τις είχα δει ποτέ να δουλεύουν στην πράξη. Σαν αποτέλεσμα όλων αυτών, πολλοί είναι οι Σμηνίτες οι οποίοι έρχονται με καλή δυναμική στο στρατόπεδο και καταλήγουν να είναι μανιώδεις καπνιστές και χειριστές PSP. Φυσικά, υπάρχουν παραδείγματα πολύ αξιόλογων σμηνιτών που κατορθώνουν να εργάζονται παράλληλα με τη θητεία τους και να περνάνε καλά, εδραιώνοντας φιλίες με άλλους Σμηνίτες και μόνιμο προσωπικό, τη στιγμή που αποκομίζουν και σημαντικά οφέλη.

Σε καμία περίπτωση η νοοτροπία "δε δουλεύω για το στρατό, θα δουλέψω για τη ζωή μου" πρόκειται να αποδώσει. Ενδεικτικό είναι πως όσοι είναι ατημέλητοι σαν κατσαπλιάδες όταν φοράνε τη στολή, δήθεν από αντίδραση, παραμένουν κατσαπλιάδες και όποτε τους βλέπω με πολιτκά ρούχα.

Ακόμη, διαπίστωσα ότι πολλές διαδικασίες διατηρούνται εσκεμμένα προβληματικές, προκειμένου να εξυπηρετούνται συγκεκριμένα στοιχεία του συστήματος. Στον τομέα αυτόν η κατάσταση βαίνει επί τα βελτίω και αυτό είναι ένα δείγμα προόδου της κοινωνίας μας.

Αυτές είναι οι κύριες γνώσεις που θεωρώ ότι αποκόμισα ως τώρα από τη θητεία μου. Αυτές, μαζί με το γεγονός ότι κατόρθωσα να ξυπνάω συστηματικά πρωί και πλέον μηχανικά στρώνω το κρεβάτι στο σπίτι μου (κάτι που πριν στρατευτώ είχα κάνει όχι περισσότερες από 6 φορές στη ζωή μου) θα μείνουν κτήματά μου και μετά το τέλος της θητείας μου. Για αυτό και είμαι χαρούενος που υπηρετώ και έχω την άνεση να την προσδιορίζω όπως περιγράφω στον τίτλο:

Εκπαιδευτικές διακοπές δημοσία δαπάνη

Βέβαια, έχω προσπαθήσει πολύ, μόνος μου, για το εκπαιδευτικό κομμάτι και αν δεν ήταν το "βύσμα" που με έφερε στη Μοίρα μου, δε θα επρόκειτο και τόσο για διακοπές. Ωστόσο, πιστεύω ότι κάτι θα είχα καταφέρει σε όποιο στρατόπεδο και να είχα πάει, λόγω του χαρακτήρα μου. Σε καμία πάντως περίπτωση ο αρχικός σχεδιασμός της ΠΑ δεν προβλέπει αυτό που απολαμβάνω, διότι καταβάλω και προσωπική προσπάθεια, η οποία δε μου έχει ζητηθεί.

Από την άλλη όμως, αν τόση προθυμία και πάθος είχε διατεθεί σε μία επιχείρηση, δε θα είχα μάθει πολλά περισσότερα;

Με την απόλυσή μου, οπότε και ο ΠΣΚ και ο κανονισμός πειθαρχίας της ΠΑ θα έχουν για μένα την ίδια δεσμευτική αξία που έχει και το Κοράνι και οι διαταγές από ένστολους προς εμένα θα έχουν αποκλειστικά πληροφοριακό χαρακτήρα, θα μπορέσουμε να συζητήσουμε περισσότερα!

4 σχόλια:

Κωστής Γκορτζής είπε...

Με την ...ανησυχία επέμβασης ανάλογης αυτής του Ανώνυμου (στα σχόλια του ποστ σου 'ενώ εσύ κοιμόσουν') :-), σ' επισκέπτομαι για να σου πω ότι τα κείμενά σου είναι 'όαση' λογικής και σωστής εκτίμησης της θητείας (με όλα τα θετικά και αρνητικά της) απέναντι στην πλειονότητα αυτών που θέλουν να επιδεικνύουν τον 'αντρισμό' τους "κατακεραυνώνοντας" οποιονδήποτε έχει μόνιμη σχέση με το Στράτευμα...
Νομίζω ότι, από την εποχή του Ημίαιμου, γνωρίζεις τις θέσεις μου για τη θητεία. Με βάση αυτές και ο τωρινός σχολιασμός...

Δημητρης Καμπερος είπε...

Τι έχει να φοβηθεί ένας επώνυμος και με όνομα σοβαρό από έναν ανώνυμο.

Χαίρομαι και κολακεύομαι που ακούω πως δε σκέφτομαι παραλογισμούς, γιατί σε γενικές γραμμές πολλοί δε συμμερίζονται τη λογική μου!

Υ.Γ. Ο Δημήτρης Καμπέρος δεν υπήρχε την εποχή του Ημίαιμου...

Δημητρης Καμπερος είπε...

με την ευκαιρία, όταν με παραπέμψουν στο αεροδικείο για το ημερολόγιο αυτό θα έρθετε σα μάρτυρας υπεράσπισης;

Κωστής Γκορτζής είπε...

Σαφώς!
Οι απόψεις σου για τη θητεία και για το πώς θα μπορούσε να είναι πιό ωφέλιμη και για τον στρατευμένο και για τον 'Στρατό' είναι κοινές με αυτές του ...Ημίαιμου. Τις έχω καταθέσει και υπηρεσιακά από πολύ νεαρός ...ένστολος (και με 'γράψανε' κανονικά). :-)

Ακόμα και στην πιό 'σκληρή' κριτική σου (για συγκεκριμμένα άτομα) εκτιμώ ότι δεν ξεπέρασες κάποιο μέτρο ευπρέπειας αν αναλογιστεί κανείς και την ψυχολογική κατάσταση που δημιουργεί η θητεία.
Εγώ, σε όποια Μονάδα είχα το 'επάνω χέρι', προσπαθούσα να πείσω τους στρατευμένους να τυπώνουν και δικό τους εφημεριδάκι με απόλυτη ελευθερία να 'τα χώνουν' σε οποιονδήποτε. Και, πάντα, μετά τα πρώτα δύο-τρία Φύλλα 'εκτόνωσης' όπου άκουγα κι εγώ διάφορα σχολιανά, δίκαια ή άδικα, (χώρια τα 'σχολιανά' των ανωτέρων μου που έλεγαν ότι πάω να διαλύσω το στράτευμα...) τα πράγματα ισορροπούσαν και αναδεικνύονταν και τα καλά και τα κακά της λειτουργίας. Για να συνεχίσουμε τα καλά και να διορθώσουμε τα κακά...