κινέζος στρατονόμος, ο οποίος υποβάλλεται σε άσκηση ορθού παρουσιαστικού με καρφίτσα. Όσοι υπηρετείτε, να ξέρετε ότι υπάρχουν και χειρότερα!
Το κείμενο που ακολουθεί είναι μία επισκόπηση του θεσμού της συμμετοχής στρατεύσιμων στην Ελλάδα και το έχει γράψει ο κ. Γκορτζής, ένας αξιωματικός με απαράμιλλη μάχιμη και επιτελική πορεία στις Ε.Δ. Είναι τιμή για εμένα, τον απλό Σμηνίτη, να φιλοξενώ ένα τέτοιο κείμενο.
Βασικός παράγοντας για την 'κοινωνική' λειτουργία είναι η ασφάλεια. Από το μικρότερο κοινωνικό κύτταρο, αυτό της οικογένειας, ή της ιδιωτικής εστίας αν προτιμάς, η 'ασφάλεια' είναι η παράμετρος που εξασφαλίζει την απρόσκοπτη λοιπή 'καθημερινότητα'. Αγοράζεις κλειδαριές, μισθώνεις υπηρεσίες ασφάλειας, πληρώνεις αστυνομικούς, πληρώνεις ασφαλιστικές εταιρείες κλπ. Έμμεση βαριά 'φορολογία' που την πληρώνουμε αδρότατα χωρίς να συνειδητοποιούμε το μέγεθός της. Επεκτείνοντας την αναγκαιότητα της ασφάλειας στο σύνολο της κοινωνίας για την εξασφάλιση των δικαιωμάτων νομής και χρήσης της δικής της 'εστίας'(επικράτειας) προς όφελος του συνόλου των πολιτών, αναδεικνύεται η ανάγκη δημιουργίας ασφαλιστικού μηχανισμού που, στα μέτρα της Ελλάδας, θα αποτρέπει, στο μέτρο του δυνατού, 'κακοποιές' απόπειρες. Ο ασφαλιστικός αυτός μηχανισμός είναι οι Ένοπλες Δυνάμεις. Αυτός ο μηχανισμός πρέπει, θεωρητικά, να έχει μέγεθος τέτοιο που να είναι αποτελεσματικός όταν χρειαστεί να εκτελέσει την αποστολή του. (και την υποχρεωτική ασφάλεια του αυτοκινήτου την πληρώνεις με την απαίτηση να σε καλύψει ΟΤΑΝ και ΑΝ χρειαστεί -εγώ επί 40 χρόνια ...χωρίς να χρειαστεί :-) ) Το μέγεθος, λοιπόν, καθορίζεται, θεωρητικά, από το μέγεθος της απειλής διαχρονικά και της εκτιμώμενης εξέλιξής της. Από εκεί και πέρα, υπολογίζεται η σύνθεση αυτού του μηχανισμού με βάση τον εξοπλισμό και την υποδομή (εγκαταστάσεις)που πρέπει να διαθέτει (υλικό) και τη δυνατότητα αποτελεσματικού χειρισμού και συντήρησης του εξοπλισμού και της υποδομής από το προσωπικό. Υπάρχουν διάφορα δόγματα δομής των Ενόπλων Δυνάμεων. Από καθαρά επαγγελματικούς στρατούς μέχρι στρατούς με ισόβια θητεία των πολιτών μιας κοινωνίας παράλληλα με την ιδιωτική-επαγγελματική ζωή τους. Οι καθαρά επαγγελματικοί Στρατοί υπάρχουν, κυρίως, σε χώρες που δεν αντιμετωπίζουν ορατές απειλές αμφισβήτησης των κυριαρχικών τους δικαιωμάτων (π.χ. Ολλανδία, Ελβετία, Σουηδία) και διατηρούνται περισσότερο ως 'κράχτες' της πολεμικής βιομηχανίας της χώρας τους και ως 'πρεσβευτές' καλής θέλησης συμμετέχοντας σε 'ειρηνευτικές' αποστολές για την 'παγκόσμια ασφάλεια'. Στρατοί 'ολικής' υποχρεωτικής συμμετοχής των πολιτών ισοβίως έχουν χώρες όπως το Ισραήλ που ,δικαίως ή αδίκως, βρίσκεται από ιδρύσεώς του σε 'εμπόλεμη' κατάσταση με τους γείτονές του. Στην Ελλάδα, τα πράγματα είναι πιό σύνθετα. Η περιοχή των Βαλκανίων δεν έχει σταθεροποιηθεί ακόμα. Το 'Μακεδονικό' κρύβει εκπλήξεις, το καθεστώς στο Αιγαίο έχει 'γκριζοποιηθεί' και το πρόβλημα της Θράκης θα κληθούν να το αντιμετωπίσουν οι σημερινοί εικοσάρηδες. (ξαναέγραψα κάποτε ότι τα σενάρια των τελευταίων Τουρκικών διακλαδικών ασκήσεων προβλέπουν απόβαση σε γειτονική χώρα για ενίσχυση της τουρκικής εθνότητας που ζητά Αυτονομία... Μια ματιά στο Κόσσοβο φτάνει για να αποκαλυφθεί ο κίνδυνος) Επομένως, ο κίνδυνος υπάρχει. Επομένως και η ανάγκη ('κλειδαριάς στην πόρτα') διατήρησης Ενόπλων Δυνάμεων υπάρχει. Η διαμόρφωσή τους είναι θέμα εκτίμησης του μεγέθους του κινδύνου, ανάλογου εξοπλισμού αντιμετώπισής του, διαχρονικής επάνδρωσης και κόστους. Και, δυστυχώς, το απαιτούμενο μέγεθος, έναντι των εκτιμώμενων απειλών, είναι αρκετά μεγάλο για τα μέτρα μας. Τα πληθυσμιακά και τα οικονομικά. Και υπάρχει, σε επίπεδο εξοπλισμού. Το σοβαρότερο πρόβλημα στην Ελλάδα είναι η οργάνωση και η επάνδρωση. Η 'μακρά' περίοδος ειρήνης και οι άστοχοι χειρισμοί κάποιων κρίσεων δημιουργούν δίκαια ερωτηματικά όχι μόνο για την αποτελεσματικότητα των Ε.Δ. αλλά και για την αναγκαιότητα ύπαρξής τους με τέτοιο κόστος. Όπως δικαιολογημένα αναρωτιέσαι αν χρειαζόταν το Φυλάκιο που έκλεισε... Πολύ φοβάμαι ότι έκλεισε λόγω 'έλλειψης' προσωπικού και όχι λόγω μη αναγκαιότητάς του. Αλλά, η υποδομή πρέπει να υπάρχει και να συντηρείται για την περίπτωση που θα χρειαστεί (απευκταία). Αν τρακάρω εγώ αύριο, θα ξεχάσω ότι πλήρωνα 'αδίκως' την Ασφάλεια για το Φιατάκι μου καιμετά το Φιεστάκι μου επί 40 χρόνια. Όταν, όμως, ο φαντάρος εξαντλεί τη θητεία του καθαρίζοντας και βάφοντας το Φυλάκιο χωρίς κανείς να του εξηγεί ότι συντελεί και συνεισφέρει στη συντήρηση της αναγκαίας υποδομής, τότε δικαίως αναρωτιέται γιατί χάνει έξη, δώδεκα ή 14 μήνες από την ιδιωτική και επαγγελματική ζωή του. Αν, δε, του προδιορίζεις και τη θητεία ως 'ποινή' (στον Στρατολογικό Νόμο προβλέπεται 'ποινή' επιπλέον θητείας(!) αν κάποιο παιδί συμπληρώσει εσφαλμένα τα στρατολογικά του έγγραφα), τότε εξ αρχής μπαίνει στο λούκι του 'παράλογου', 'άχρηστου' και 'αχρείαστου' της θητείας. Πρέπει να υπάρχει 'υποχρεωτική' θητεία; Ο καθαρά επαγγελματικός Στρατός, πολύ φοβάμαι ότι δεν μπορεί να εφαρμοστεί στην Ελλάδα. Το βλέπουμε με τη Συνοριοφυλακή και το κόστος θα ήταν δυσβάστακτο για όλους τους πολίτες. Οι Ε.Δ. δεν είναι μόνο οι στιγμιαία λειτουργούσες. Όσο και αν έχει προχωρήσει η τεχνολογία, προβλέπεται, και είναι απαραίτητη, η ύπαρξη 'εφεδρειών'. Η 'καθημερινότητα' των Ε.Δ., για τη διατήρηση και συντήρηση της υποδομής απαιτεί πολύ προσωπικό που αν 'μονιμοποιηθεί' στο Δημόσιο, οι πολίτες θα κληθούν να πληρώσουν πάλι (φαντάσου πόσοι μόνιμοι απαιτούνται μόνο για σκοπιές). Αν υπολογιστούν και οι απαιτήσεις σε 'εφεδρείες' τότε είναι φανερό ότι το οικονομικό πρόβλημα είναι αδιέξοδο και το αριθμητικό επίσης. Επομένως, το 'κενό' μπορεί να καλυφθεί μόνο με τη θητεία. Κατά την άποψή μου με μικρού χρόνου θητεία ΟΛΩΝ, των γυναικών συμπεριλαμβανόμενων. Η επιλογή της θητείας πρέπει να είναι επιλογή των πολιτών και όχι της εκάστοτε εξουσίας. Περιθώρια βελτίωσης σε όλους τους τομείς υπάρχουν και είναι τεράστια. Από τους εξοπλισμούς (που έχουν εκφυλιστεί σε λαμογιοκερδοσκοπικά παιχνίδια και 'μοχλούς' άσκησης εξωτερικής πολιτικής...), την οργάνωση (που πρέπει να είναι ευέλικτη και να 'επικαιροποιείται' συνεχώς με βάση τις δυνατότητες της Τεχνολογίας), τη στελέχωση και την εκπαίδευση των μόνιμων με έμφαση στη δουλειά τους και όχι στην καλοπέραση του δημόσιου υπάλληλου) και στην ενημέρωση των πολιτών, ιδίως των νέων παιδιών για το τι πραγματικά είναι η θητεία και γιατί χρειάζεται. Εύχομαι αυτά να γίνουν χωρίς να χρειαστεί κάποιος 'εξωγενής' παράγοντας που θα μας κάνει ΟΛΟΥΣ τους πολίτες να συνειδητοποιήσουμε τις υποχρεώσεις μας. (τα περί 'κοινωνικής θητείας' μπορεί να ισχύουν στη Γερμανία, ή όπου αλλού αλλά εδώ έχουν καταντήσει ακόμα μια 'πόρτα' για λουφαδόρους έξυπνους κόντρα στους υπόλοιπους Μαλ@#$ες. (Ξέρω ότι η άποψη αυτή θα έχει αντιδράσεις αλλά την καταθέτω μετά από προσωπική συζήτηση με αρκετά από αυτά τα παιδιά -μερικά πείστηκαν να υπηρετήσουν και ακόμα, μετά από χρόνια έχουμε επαφή και αλληλοεκτίμηση).
Οι "στρατευόμενοι πολίτες" πρέπει εκ των προτέρων να γνωρίζουν τόσο το γιατί είναι υποχρεωμένοι -έναντι του εαυτού τους ως πολίτες της κοινωνίας- να υπηρετήσουν, όσο και για το συνολικό έργο που καλούνται να προσφέρουν. Το γιατί, νομίζω ότι καλύφθηκε με το προηγούμενο σχόλιο. Αυτό που θεωρητικά καλούνται να πράξουν είναι: -Εκπαίδευση στο υλικό. Τόσο στη χρήση του όσο και στη συντήρησή του. -Εκπαίδευση στις διαδικασίες δομής και κανόνων λειτουργίας των Ε.Δ. -Συντήρηση της υποδομής εγκαταστάσεων. -Συμβολή στις "επικουρικές" λειτουργίες, απαραίτητες στη διαβίωση και συμβίωση. Ούτε ένα από αυτά, δυστυχώς, γίνεται ενσυνείδητα γιατί λείπει παντελώς η εκπαίδευση των Μόνιμων στελεχών στη διαχείριση του προσωπικού που υποδέχονται. Οι προπαιδεύσεις εξαντλούνται σε πρόβες παρέλασης και "παρουσιάστε, αρμ!" πεζικές ασκήσεις για την τελετή ορκωμοσίας ενώπιον του Υφυπουργού Εθνικής Άμυνας. Τα πράγματα βελτιώνονται στις σχολές "εξειδίκευσης", σε ό,τι αφορά το υλικό, αλλά και εκεί η διαδικασία εφαρμόζεται με βάση "διαταγές" και "κανόνες" χωρίς καμμιά επεξήγηση για την αναγκαιότητα-χρησιμότητα-τεκμηρίωση των λόγων που επιβάλλουν "θητεία". Έτσι, φυσιολογικά ένας οπλίτης με μάστερς στις επικοινωνίες, αναρωτιέται τι στο διάολο κάνει τρείς τα ξημερώματα στη σκοπιά του Άνω Ξεροβουνίου, ή ένας κτηνοτρόφος αποψιλώνοντας τα αγριόχορτα από το χωράφι δίπλα στον διάδρομο προσγείωσης, ή ένας μάγειρας που τραβάει τους κάβους και ματσακονίζει τη λαμαρίνα του αντιτορπιλλικού... Επομένως, το πρόβλημα της συνειδητοποίησης του είδους της προσφοράς κατά τη θητεία είναι κύριος παράγοντας για τη διαχρονική αποδοχή της από την κοινωνία. Τι κερδίζει ο στρατευμένος από τη θητεία του; Τίποτα "χειροπιαστό". Θεωρητικά, κοινωνικότητα (καλούμενος να συμβιώσει με άτομα που δεν επιλέγει ο ίδιος -το ίδιο γίνεται σε μικρότερο βαθμό και σε κατασκήνωση ...προσκόπων ή Της Τράπεζας...), γνώση των δομών λειτουργίας των Ε.Δ., και γνώση του υλικού που θα κληθεί να ξαναχειριστεί (απευκταίο) ως έφεδρος. Ορισμένοι, με κάποια επαγγελματική εξειδίκευση μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε θέσεις με βάση τις γνώσεις τους αποκτώντας εμπειρία και προϋπηρεσία εξοικονομώντας, παράλληλα, κόστος από τις Ε.Δ. -από τον προϋπολογισμό, από τη συνολική αλλά και δική τους φορολογία. Τελείως ενδεικτικά, αναφέρω τους οδηγούς βαρέων οχημάτων, τους τεχνικούς (ηλεκτρολόγους-ηλεκτρονικούς-υδραυλικούς κλπ), τους διάφορους επιστήμονες (γιατρούς-"πληροφοριακούς"-χημικούς κλπ) στο μέτρο που δεν θα απομειώνεται το δυναμικό που απαιτείται για τη διατήρηση και συντήρηση της όλης υποδομής που ΘΑ (απευκταίο) χρειαστεί (αυτό το λέω γιατί αν όλοι οι στρατευμένοι ασχολούνται με την επαγγελματική τους ειδικότητα, τότε δεν θα περισσεύει προσωπικό για την "καθημερινότητα", άρα θα πρέπει να "προσληφθεί" ιδιωτικό προσωπικό, άρα το κόστος που επιβαρύνει ΟΛΟΥΣ τους πολίτες γίνεται μεγαλύτερο κ.ο.κ.) Από αυτή την άποψη, η πρόταση για (εξάμηνη κατά τη γνώμη μου) θητεία από τα 18-19 έχει βάση (και αρνητικά γιατί χάνονται οι "εξειδικευμένοι", από την άλλη, όμως, μπορεί και αρκετά από τα ανειδίκευτα παιδιά να αποκτήσουν επαγγελματική προ-ειδίκευση στον Στρατό). Σήμερα επικρατεί ένα αλαλούμ. Οι στρατευμένοι δυσανασχετούν γιατί αφ΄ενός έρχονται ανενημέρωτοι για τη θητεία τους, οι επιλογές, τοποθετήσεις, μεταθέσεις γίνονται με κριτήρια "βύσματος", αποκλειστικά σχεδόν, η διαχείρισή τους στις Μονάδες εξακολουθεί να γίνεται σύμφωνα με την ...αρχαιότητα του "βύσματος", οι καφετέριες βοούν από "αντρίκιες" ιστορίες (συνήθως το 'αντριλίκι' είναι αντιστρόφως ανάλογο της πραγματικότητας) αμφισβήτησης του θεσμόύ και συλλήβδην των εκπροσώπων του ...καραβανάδων (χωρίς να συνειδητοποιούμε ως πολίτες ότι δικός ΜΑΣ είναι ο Στρατός) και η θητεία δικαιολογημένα θεωρείται ως χάσιμο χρόνου, χωρίς νόημα, από τη ζωή του κάθε νέου. Αυτό φέρνει και ως αποτέλεσμα τη διαρκή προστριβή μεταξύ των στρατευμένων (το πρόβλημα κατα τη γνώμη μου είναι μεγαλύτερο από το αντίστοιχο μεταξύ στρατευμένων και Μονίμων) για το ποιός θα "λουφάρει" περισσότερο μέχρι να τελειώσει το ...μαρτύριο. Ξαναέγραψα ότι τα φαινόμενα αυτά επιδεινώνονται από τη μακρά περίοδο ειρήνης που διανύουμε (ευκταίο) και από την "άγνοια κινδύνου" που αυτή επιφέρει στους πολίτες. Από την προσωπική μου επαγγελματική εμπειρία σε στιγμές έντασης στο Αιγαίο, διαβεβαιώνω ότι όλα αυτά "εξαφανίζονται" σε δευτερόλεπτα και η εικόνα των στρατευμένων αλλάζει άρδην γιατί συνειδητοποιούν τον κύριο σκοπό για τον οποίον μέχρι τώρα ...βασανίζονται "ασκόπως". Και από αυτή την πλευρά, είμαι αισιόδοξος. Θα είμαι ακόμα πιό αισιόδοξος αν βελτιωθεί το επίπεδο γνώσεων των Μόνιμων Στελεχών στη διαχείριση του προσωπικού, αν οι πολίτες ενημερωθούν ξεκάθαρα για την έκταση και ποιότητα της απειλής, μικρής ή μεγάλης, που αντιμετωπίζει η χώρα (ώστε να εμπεδοθεί από την κοινωνία η αναγκαιότητα, ή μη, της θητείας), αν βελτιωθεί η οργάνωση χειρισμού των κρίσεων από τη πολιτικοστρατιωτική ηγεσία και αν ελαχιστοποιηθούν τα απαράδεκτα ρουσφέτια που διαλύουν το ηθικό και τη συνοχή της κοινωνίας στη θητεία αλλά και γενικότερα.
15 σχόλια:
Δημήτρη, μπορεί η "αναγνώριση" κάποιου μέσα από τα γραφόμενά του να είναι σημαντικότατο "παράσημο" σε σχέση με τα παράσημα κάθε ...πενταετίας ευδόκιμης υπηρεσίας (όπερ και της "μούντζας" αποκαλούμενα), μπορεί η σημασία αυτού του παράσημου να είναι μεγαλύτερη όταν απονέμεται από έναν νέο που ούτε καν τον έχει γνωρίσει, αλλά, με ...παραφουσκώνεις. Αυτά που γράφω είναι θέμα κοινής λογικής, αυτοκριτικής και ειλικρίνειας που θα έπρεπε όλοι της ηλικίας μου να διαθέτουν με βάση τις εμπειρίες της ζωής τους.
Εσύ με τιμάς παραπάνω γιατί μου δίνεις την ευκαιρία να συνομιλώ με έναν νέο που, όπως εγώ εκτιμώ από τα γραφόμενά του, έχει το μυαλό, τη διάθεση και την ικανότητα να βάλει πολλά "πετραδάκια" στον δρόμο όπου η κοινωνία πορεύεται.
Υ.Γ. Ελπίζω να ...βοήθησα και στην ξενόγλωσση Έκθεση. :-)
Καλό θα ήταν και να διευκρινιστεί ότι το "κείμενο" είναι δύο σχόλιά μου στο προηγούμενο ποστ σου, σκόρπιες σκέψεις βιαστικά συμμαζεμένες. Το θέμα των Ε.Δ. και της θητείας είναι τεράστιο και επιδέχεται πολύ μεγαλύτερης ανάλυσης που είναι δύσκολο να γίνει στα πλαίσια μιας συζήτησης στο μπλογκ. Εκτιμώ, όμως, ότι είναι και εξαιρετικά χρήσιμη, έστω και σ΄αυτό το μέγεθος, γι αυτό και συμμετέχω... :-)
δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο στο γεγονός ότι η ύπαρξη και συντήρηση του στρατού είναι μία αντιπαραγωγική διαδικασία, αλλά απόλυτα αναγκαία. Αντιπαραγωγική, επειδή σε καιρό ειρήνης ο στρατός δεν προβλέπεται να παράγει κάτι συγκεκριμένο και αναγκαία γιατί ακόμη και στην ειρήνη οι ένοπλες δυνάμεις διασφαλίζουν τη συνέχισή της. Πόσο μάλλον στον πόλεμο.
Από την άλλη όμως είναι γεγονός ότι ο στρατός είναι οργανωμένος με σκληρούς κανόνες δημοσίου, διαφθορά σε υψηλό και χαμηλό επίπεδο και μεγάλα ποσοστά κακής αξιοποίησης του δυναμικού του. Η ύπαρξη κληρωτών κάνει ακόμη πιο εμφανή τα προβλήματα που σχετίζονται με αυτό το επιπλέον κόστος λειτουργίας, καθώς το πληρώνει κάθε (;) άρρεν πολίτης άμεσα μέσα από τη θητεία του και όχι με μεσάζοντα το κράτος μέσω φόρων.
Σε κάθε περίπτωση, ανεξάρτητα από την ύπαρξη ή όχι κληρωτών, συνοριοφιλάκων και λιμενοφυλάκων, ο στρατός οφείλει να αναδιοργανώνεται συνεχώς περιορίζοντας τα περιττά στη λειτουργία του και εστιάζοντας στα αναγκαία.
Σωστά.
Τα φαινόμενα που περιγράφεις ισχύουν στο σύνολο του Δημόσιου Τομέα αλλά και του ιδιωτικού. Είναι, θα έλεγα, χαρακτηριστικά του συνόλου της νεοελληνικής κοινωνίας. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχουμε και την 'αποκλειστικότητα'. Παρόμοια χαρακτηριστικά έχουν και οι άλλες κοινωνίες και, ιδίως, αυτές που συνιστούν τη διαχρονική απειλή για τη δική μας...
Αυτά δεν πρέπει να μας οδηγούν στην εντύπωση της 'αχρηστείας' ή ανικανότητας των Ε.Δ. και της απόρριψης της ανάγκης ύπαρξής τους αλλά, στην κατεύθυνση της βελτίωσης λειτουργίας τους. Όπως και για κάθε άλλο Τομέα, άλλωστε.
Τεχνοκρατική πεποίθησή μου είναι ότι, με όλα αυτά τα προβλήματα που περιγράφονται, οι σημερινές Ε.Δ. επαρκούν -και είναι ικανές- για να αποτελέσουν το εργαλείο 'αποτροπής' στην άσκηση τής διεθνούς πολιτικής της χώρας μας στην περιοχή.
(για να μη παρεξηγηθώ από κανένα και ως ...πολεμοχαρής μιλιταριστής, δευκρινίζω ότι, στην επιστήμη της πολιτικής η Εθνική Ισχύς κάθε χώρας προέρχεται από το γινόμενο των παραμέτρων "Οικονομική Ισχύς", "Στρατιωτική Ισχύς" και "Ηθικό της Κοινωνίας". Επισημαίνω το "γινόμενο". Π.χ. Μια ισχυρή οικονομικά χώρα με ισχυρό στρατό και μηδέν ηθικό, ΔΕΝ έχει Εθνική ισχύ...)
Σας χαιρετω ολους!Βλεπω εδω στο μπλογκ να σχολιαζει και ο κ.Αντιναυαρχος,τον οποιο στενοχωρησα τις προαλλες με τα λεγομενα μου. Βλεπετε μπηκα κι εγω στο συγκεκριμενο τοπικ θελοντας κατι να γραψω και ειδα τη συζητηση που ανοιξατε με τον σμηνιτη που εχει το μπλογκ,σχετικα με το ατομο μου.Το γεγονος οτι χρησιμοποιησα τ ονοματεπωνυμο σας κ.Αντιναυαρχε χωρις να βαλω τη λεξη κυριος μπροστα,δεν οφειλεται σε θρασυδειλια,αλλα απο βιασυνη,να σας συστησω στον αγαπητο αερομπλογκερ.Οσο για τα τελευταια μου σχολια,τα εκανα με πονο ψυχης γιατι οχι λιγοι αξιωματικοι και υπαξιωματικοι του οπλου σας με πληγωσαν ανεπανορθωτα οταν υπηρετησα τη στρατιωτικη μου θητεια εκει,χωρις να δικαιουμαι τετοιας συμπεριφορας.Ειδα λοιπον στις αναμνησεις σας μετα τον επαναπατρισμο σας -μιλω για το μπλογκ που διατηρουσατε για το συμπαθες και αδικως χαμενο τετραποδο σας-καποια πραγματα που με λυπησαν(προπαιδευση...)Ισως η στενοχωρια μου για αυτους τους αλλους συναδελφους σας που με ταλαιπωρησαν,να μην μ εκανε να διαβασω σωστα τις αναμνησεις σας και σας στενοχωρησα.Ομως ουτε εγω,ουτε αλλος κανεις μπορει να παραβλεψει την προσφορα των "παλαβιαρηδων για τη δημοκρατια"που σαλταρανε απο το ΒΕΛΟΣ τοτε και σας ευχαριστω για αυτες σας τις ενεργειες.Δωσατε κουραγιο σε μιαν ολοκληρη χωρα.Δυστυχως για μενα κυριε Αντιναυαρχε,δεν ειμαι λορδος,ενα φτωχοπαιδο της Αθηνας ειμαι,που υπηρετησα σχεδον 2 χρονια στο Π.Ν.,σε καραβι,οχι μεγαλο,αλλα καραβι.Σε καποια απο τα ναυτικα δεν τα καταφερνα τοσο καλα και εζησα την κολαση,τοσο απο τους ναυτες,οσο και απο τους αξιωματικους-υπαξιωματικους του.Η ημερα εναρξης της αδειας απολυσεως μου ηταν η ημερα ληξης των βασανων μου και η ημερα απολυσεως μου ηταν μερα γιορτης για μενα.Εαν ημουν πιο πλουσιος(ορα λορδος)δεν θα ειχα καμια υποχρεωση στρατευσης και απιστευτων προβληματων που μου προκαλεσε το Π.Ν.-η πιο σωστα ενα μερος του.Δυστυχως,η ανεργια με αναγκασε να διαλεξω καποια ενστολη υπηρεσια,στην οποια μπηκα,εκτος των αλλων μου προσοντων,και εξαιτιας της πολυμηνης θητειας μου στο ναυτικο.Οπως και να χει,παντα θα εχω ενα κριτικο βλεμμα για τη νοοτροπια του Πολεμικου μας Ναυτικου!Σε ΠΕΑΚ του πλοιου μου στο ΝΣ πηγα να φουνταρω απο το καταστρωμα του πλοιου στο βαθος της δεξαμενης να σκοτωθω!!!!Οι λοιποι ναυτες με ειρωνευτηκαν και ευτυχως η ειρωνεια τους μου εδωσε δυναμη και δεν πηδηξα!Δεν θα ξεχασω ποτε τον υπαρχο του πλοιου μου που με ειρωνευοταν συνεχως και μια φορα με απεκαλεσε "μαλακισμενο!" 1000 συγνωμη για την εκφραση αγαπητε σμηνιτη και κυριε Αντιναυαρχε,αλλα αυτη ακριβως μου ειπε!!!Ευτυχως που στο ναυτικο η βαρδια κλιμακος γινοτανε με αδεια οπλα,ειδαλλως,λιαν επιεικως θα ειχα τιναξει τα μυαλα μου στον αερα.Και μη νομιζετε οτι ενημερωσα τους οικειους μου,μεχρι που τα πραγματα εφτασαν στο μη περαιτερω.Ειχαν που ειχαν τα δικα τους δεν μπορουσαν να υποφερουν και τα δικα μου.Οταν εμαθαν τα ζορια μου πηραν στο καραβι,οπου επεσαν σ εναν ΣΕΑ που απολυοτανε και του παν καποια πραγματα.Αυτος λιγο με βοηθησε,αλλα μετα εφυγε.Απο κει και μετα ,μου δωσαν αποσπαση σε καραβι που κανε 1 μηνα ταξιδι και στο καπακι ΓΕΠΝ στο δικο μου καραβι.Ηθελα να βροντοφωναξω στον Υποναυαρχο(Μ) τη λεξη ΒΟΗΘΕΙΑ μ ολη τη δυναμη της ψυχης μου,αλλα δεν ειχα τα κουραγια.Ουτε αλητης ημουν ουτε πρεζονι,τραβηξα ΤΟ λουκι,ενω αλιτηριοι και πρεζονια στο πλοιο περνουσαν καλα,ας οψεται η πρεζα!Ευτυχως δε δοκιμασα ποτε το "πραγμα" που καπνιζαν.Εφεδροι του ναυτικου απο αλλες υπηρεσιες μου παν να παω γραμμη στον κ. Εισαγγελεα του Ναυτοδικειου.ΦΟΒΗΘΗΚΑ!!!Κουβεντα αξιωματικου μου τοτε για μενα"Θα σε στελνω σ ολες τις αποσπασεις!"Και το εκανε!!!Τα τηλεφωνηματα στον πατερα μου,διαρκειας μιας ωρας στο καρτοτηλεφωνο εκτος πλοιου,με κρατησαν στη ζωη και στην ψυχικη μου ισορροπια.Δεν επιζητω τον οικτο φιλοι μου,απλα εξηγουμαι για να μην παρεξηγουμαι.Ακομα κι αν με εδιωχνε κανεις απο τη δουλεια μου για τις αποψεις μου,δεν με ενδιαφερει,γιατι λεω την αληθεια και δε φοβαμαι κανεναν!!!!ΤΑ ΕΖΗΣΑ ΚΥΡΙΟΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΤΟ ΠΑΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ!!!!!Και να σας πω και κατι αλλο? Μενω σε υπογειο,οχι στο Buckingham Palace,αλλα για μενα εκει που μενω ειναι 1000 φορες καλυτερο απο το εν λογω ανακτορο.Και σε λιγοτερο απο εβδομαδα μετακομιζω σε 4ο οροφο πολυκατοικιας.Και για αυτο ειμαι περηφανος φιλοι μου(ελπιζω να μη θιχθειτε αμφοτεροι απο το χαρακτηρισμο,ειδαλλως παραυτα ζητω συγνωμη).Οσο για τη θητεια,πρεπει οι μεγαλοσχημοι των ενοπλων μας δυναμεων να δουλεψετε πανω στην ανυψωση του επιεπδου ζωης και του ηθικου των στρατευμενων και των μονιμων σας,αλλιως θα ερθει μερα που ο στρατος θα ειναι κατι το μισητο απο τη νεολαια,κατι που δε θελει κανεις μας!!!!Και οσο σκεφτομαι οτι μικρος ηθελα να γινω αξιωματικος και τωρα που δεν εγινα,δε λυπαμαι καθολου......Να ειστε ολοι καλα!Ευχαριστω για τη φιλοξενια και συγνωμη αν αθελα μου σας στενοχωρησα αμφοτερους,αλλα δεν το εκανα επιτηδες,αλλα απο ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ.Για τη θητεια μου δε μιλαω ευκολα ,ουτε το παιζω ΡΑΜΠΟ σε κανεναν!
ανώνυμε relax - the story is over...
Αναγνωρίζω κι εγώ και όλοι οι λογικοί ένστολοι και άστολοι ότι συμβαίνουν συχνά δύο πράγματα κατά τη διάρκεια της θητείας:
α. κάποιοι καταχρώνται την εξουσία τους και φέρονται πολύ άσχημα στους στρατευμένους και
β. κάποιοι φέρονται στα όρια του επιτρεπτού, χωρίς όμως να προσαρμόζουν τα όρια αυτά για πιο ευαίσθητους χαρακτήρες, οι οποίοι δεν είναι ψυχανώμαλοι, ηλίθιοι ή ο,τιδήποτε άλλο, είναι απλά ευαίσθητοι σε ορισμένες καταστάσεις με τον ίδιο τρόπο που εγώ είμαι αλλεργικός στη γύρη της ελιάς.
Το γεγονός ότι περνάω μία ευχάριστη θητεία (συνδυασμός τύχης και προσωπικής προσπάθειας) δεν συνεπάγεται σε καμία περίπτωση πως αυτή είναι η πραγματικότητα για όλους. Ο στόχος του blog μου είναι να διαδώσω την άποψή μου πως οι ευχάριστες πλευρές της θητείας είναι αρκετές και φυσικά να συζητήσουμε όπως γίνεται τώρα!
Σε κάθε περίπτωση δε γίνεται να προσωποποιείται όλη η δυστυχία που έχει το στράτευμα σε έναν αξιωματικό με όνομα και επώνυμο - ακόμη και αν αυτός είναι ένας άσημος Πλωτάρχης που δεν τον θυμάται κανείς. Εδώ ήταν και το λάθος σου ανώνυμε.
Αυτός είναι ο λόγος που αναφέρομαι με μετριασμένους χαρακτηρισμούς στον κ. Γκορτζή, γιατί πρώτα είναι Αξιωματικός με Α κεφαλαίο και μετά έρχονται τα επιτεύγματα της νιότης του, αφού κατάφερε να τα ξεπεράσει πολλές φορές. - Ο άνθρωπος δεν είναι ένα μουσειακό έκθεμα από το παρελθόν παρελθόντος (Αντιναύρχος ε.α.), αλλά μία δραστήρια προσωπικότητα που εξελίσσεται. Εύχομαι το ίδιο για όλους τους ένστολους, εν ενεργεία ή όχι.
Είναι πολύ όμορφο που μοιράζεσαι την εμπειρία σου - παρακαλώ για περισσότερα σχόλια σε περισσότερα post τα οποία άλλωστε ενδείκνυνται περισσότερο!! Α και βρες ένα ψευδώνυμο.
(θα εκπλαγείτε αν δείτε πόσοι διαβάζουν καθημερινά τα κείμενα και πόσοι σχολιάζουν...)
Φίλε Ανώνυμε, δεν λέμε δα και διαφορετικά πράγματα (αν διαβάσεις προσεκτικά τα σχόλιά μου για τη θητεία στο ποστ αυτό...)
Η ενόχληση προήλθε από το γεγονός ότι συλλήβδην χαρακτήρισες ΟΛΟΥΣ του ΒΕΛΟΣ ως επανελθόντες "ψηλομυτισμένοι έναντι των κατωτέρων και ...αριστοκρατία, μιλάμε για λόρδους έναντι των κατωτέρων πάλι!!!",
λες και γνώριζες τη συμπεριφορά των συγκεκριμμένων ΠΡΙΝ και τους συνάντησες όλους ΜΕΤΑ.
Εκτιμώ το γεγονός ότι μπήκες στον κόπο να περιγράψεις τη δική σου "περιπέτεια" που είναι αποτέλεσμα των συνθηκών της θητείας που αναλύω κι εγώ στα σχόλιά μου. Και την οποία δεν αμφισβητώ καθόλου γιατί γνωρίζω καλά ότι και αυτά συμβαίνουν (και σε ...Μόνιμους, σε διαβεβαιώνω).
Η προσωπική σου εμπειρία, όμως, δεν εξηγεί το "μένος" σου για όσους δεν έτυχε να γνωρίσεις ή συνυπηρετήσεις.
"Κυβέρνησα" πριν 23 χρόνια τη Ναρκοθέτιδα ΑΚΤΙΟΝ (ναυπήγησης 1938)και το Αντιτορπιλικό ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ πριν 15.
Το ΑΚΤΙΟΝ, ένα τραμπάκουλο 60 μέτρων με 93 ανθρώπους πλήρωμα σε κωμικοτραγικές συνθήκες διαβίωσης, περιπολώντας στο Νοτιοανατολικό Αιγαίο για έναν χρόνο. Το πλήρωμα, Μόνιμοι και Στρατευμένοι (από 20 έως 30 χρόνων) κάθε άλλο παρά "βυσματούχοι" ήταν αφού στα "Ξιφιόπλοια" της εποχής μετατίθονταν οι "ανεπιθύμητοι", "προβληματικοί" και "κυνηγημένοι"... από άλλες Υπηρεσίες.
Ακόμα και σήμερα, Μόνιμοι και Στρατευμένοι του ΑΚΤΙΟΝ του τότε (όπως και απ΄όλα τα πλοία και υπηρεσίες που πέρασα), διατηρούμε επαφή και αλληλοεκτίμηση γιατί μαζί απολαύσαμε τις δύσκολες συνθήκες αλλά και την "γνωριμία" μας με μέρη της πατρίδας μας που ως πολίτες δεν θα τα ξαναδούμε ενδεχομένως ποτέ. Στο πλοίο αυτό, δε, Ναύτης μου πέρασε και το δαχτυλίδι αρραβώνων με την καλή μου...
Ούτε το ΑΚΤΙΟΝ (ούτε οι δικές μου προσωπικές εμπειρίες) αποτελεί τον κοινό παρονομαστή της "νοοτροπίας" του Πολεμικού Ναυτικού, ούτε, όμως, και αυτά που εσύ περιγράφεις.
Το καλό και κακό στη ζωή μας συνυπάρχει και εναλλάσσεται.
Για μένα, οι θητείες μου ως "Κυβερνήτης" σε σχέση με τα πληρώματά μου ήταν από τις ωραιότερες περιόδους της ζωής μου.
Σού εύχομαι, από καρδιάς, να είσαι πιό τυχερός και να βρείς πολύ καλύτερες συνθήκες στην ιδιωτική σου ζωή. Και να είσαι περήφανος που δεν είσαι "λόρδος" όπως είμαι κι εγώ.
Υ.Γ. Όταν γράφεις "...όχι λίγοι αξιωματικοί και Υπαξιωματικοί του όπλου σας με πλήγωσαν ανεπανόρθωτα...", σε πόσους, αριθμητικά αναφέρεσαι; (αυτό το γράφω γιατί, αν το καλοσκεφτείς, δεν συνάντησες και τους περισσότερους...
Κ. Αντιναυαρχε,το θεμα μ εμενα ηταν οτι δεν ειχα εσας Κυβερνητη...Και οι περισσοτεροι αξιωματικοι που συναντησα στη θητεια μου,ηταν ατομα που δικαιολογουν απολυτα το μενος μου προς πολλους στο οπλο σας.Σιγουρα δεν ειναι ολο το ναυτικο ετσι,αλλα εγω ,στην κατασταση που βρεθηκα,υπηρετωντας την πατριδα,θεωρησα οτι πολλοι περισσοτεροι αξιωματικοι ειναι της ιδιας υποσταθμης με αυτους που -δυστυχως-συναντησα,λανθασμενα προφανως.Στο ΝΣ λοιπον ,τοτε που καναμε την ΠΕΑΚ,πεσαμε πανω στην αλλαγη Α/ΓΕΝ.Περασε ο παραδιδων Α/ΓΕΝ και απο τη SYNCHRO-LIFT.Εν τω μεταξυ,ελαβα διαταγη να βαλω στολη επιθεωρησεως,και να κανω βαρδια σκοπου,στο εδαφος,πλησιον της σιδερενιας σκαλας που οδηγουσε στο υπερυψωμενο πλοιο μου.Εκτελεσα.Ο εν λογω παραδιδων Α/ΓΕΝ περασε και σταματησε μπροστα μου.Βαραω σουστα,αρχιζω το τροπαρι"Ευπειθως αναφερω ναυτης".Μ εκοψε.Με ρωτησε απο που ειμαι.Απαντησα"Ευπειθως αναφερω απο την Αθηνα κυριε Ναυαρχε".Ενας Αρχιπλοιαρχος της συνοδειας του με διορθωσε"Κυριε Αρχηγε,οχι κυριε Ναυαρχε".Ο κ. Αρχηγος με ρωτησε πως με λενε.Απαντησα.Και μετα κερωσα εκει,περιμενοντας βρισιδι και πολλαπλα ποινολογια.Ο κ. Αρχηγος μου ετεινε το χερι του για χειραψια,κινηση απροσδοκητη,που δεν την προσεξα.Ο Αρχιπλοιαρχος-ο πριν- μου ειπε"Ο κ. Αρχηγος σου τεινει το χερι για χειραψια".Του το εδωσα τρομαγμενος,μου ευχηθηκε καλη θητεια και εφυγαν.Αξιωματικος του πλοιου μου,μου ειπε οτι ημουν για πολλες φυλακες.Λετε για αρμονικο κλιμα οταν κυβερνουσατε τα διαφορα καραβια.Ας ειστε καλα.Εγω ομως δεν βρηκα σχεδον καθολη τη διαρκεια της θητειας μου κανενος ειδους συναδελφικοτητα απο κανεναν.Και δεν ημουν ουτε καρφι,ουτε βυσμα κανενος.Πολλες φορες στα εν πλω,σκεφτομουν να πηδηξω στη θαλασσα,μπας και με μαζεψει κανενα ιστιοπλοικο,να φυγω μακρια απο την Ελλαδα.Δεν ξερω τι με κρατησε...Ενα "ΖΗΤΗΜΑ ΤΙΜΗΣ" εζησα τοτε...Δυστυχως δεν ημουν ηθοποιος στο στουντιο του Χολλυγουντ,αλλα υπηρετουσα την πατριδα...την μικρη,φτωχη μας πατριδα!Ακομα και στο θεσμο των Επαγγελματιων Οπλιτων που σχετικα προσφατα εισηχθη στην κοινωνια μας,σχεδον ολοι οσοι κατατασσονται ως τετοιοι στο ναυτικο,εχουν υπηρετησει στο στρατο ξηρας η δεν εχουν υπηρετησει καθολου θητεια,αλλα και κατι λιγοι της αεροποριας.Τα παλικαρια που υπηρετησαν ναυτικο οταν ακουνε για προσληψεις τετοιες σ αυτο,δεν ασχολουνται καν...Φαινεται,πολλοι μοιραζομαστε παραπλησιες εμπειριες...Και ανω του 99% αυτων που κατατασσονται ως Επαγγελματιες Οπλιτες στο ναυτικο,παραιτειται,πολλοι δε πριν συμπληρωσει 6αμηνο απο καταταξεως στο θεσμο,οι υπολοιποι φευγουν λιγο καιρο αργοτερα.Και τωρα που θα ξαναπαρει σειρα απο αυτους στο ναυτικο,εδω ειστε και εδω ειμαι,παλι τα ιδια θα γινουν.Δεν φταιτε εσεις προσωπικα,ουσιαστικα δε φταιτε καθολου για κατι τετοιο κ. Αντιναυαρχε.Αληθεια,μου επιτρεπετε να σας ρωτησω κατι?Ο ναυτης που ηρθε μαζι σας κει στην καθοδο σας στη χωρα της πιτσας και της καρμποναρας,τι απεγινε?Επαναπατρισθηκε και απολυθηκε,επιστρεφοντας στην πολιτικη του ζωη η εμεινε στην Ιταλια?Και γυρισατε ολοι οσοι φυγατε και ξαναμπηκατε στο ναυτικο η μεινανε καποιοι πισω?Να ειστε παντα καλα και εσεις και ο φιλος αερομπλογκερ!!!!!
παρακαλώ η συζήτηση να τελειώσει εδώ.
ανύνυμε είναι κατανοητό και αποδεκτό ότι δεν πέρασες καλά, με κύρια ευθύνη του ΠΝ και όχι δικιά σου. Συμβαίνουν αυτά.
Η προσωπική ζωή ενός σχολιαστή του blog είναι εκτός του θέματος συζήτησης. Δε μας ενδιαφέρει τι έκανε το ΒΕΛΟΣ, αν πήγε στην Ιταλία από φιλελληνικά αισθήματα ή για να πιουν εσπρέσσο.
Παρακαλώ όποια επόμενα σχόλια να είναι κοντά στα θέματα του blog. Ευχαριστώ!
Αλήθεια, οι ναρκοθέτιδες είναι άλλα πλοία από τα ναρκαλιευτικά; Είναι και τα δύο ξύλινα;
Αγαπητε Δημητρη,ουδεποτε ειπα οτι αυτοι που εγκατελειψαν το ΒΕΛΟΣ πηγαν στην Ιταλια για εσπρεσσο,ουτε θα μπορουσα ποτε να τολμησω να πω κατι τετοιο.Οι αγωνες των συγκεκριμενων ειναι γνωστοι στο εθνος και ολοι τους ειμαστε ευγνωμονες.Το οτι ειπα οτι η Ιταλια ειναι χωρα καποιων εδεσματων δεν το πα με ειρωνεια.Ολες οι χωρες εχουν τροφες και προιοντα που τις οριζουν και τις χαρακτηριζουν.Οσο για τις ερωτησεις που εκανα στο τελος,απλως ηθελα να επιβεβαιωσω καποια πραγματα.Καποια πραγματα τα οποια αποδεικνυουν οτι το ναυτικο τοτε εδινε μεγαλη σημασια στο μονιμο μα και στο στρατευμενο προσωπικο του,ιδιως οταν συμμετειχαν σε τετοιες εθνωφελεις ενεργειες.Οσο για την παραθεση ορισμενων δυσκολιων της θητειας μου,εγινε για να εξηγησω καποια πραγματα σε σας,εξαιτιας προηγουμενου μου σχολιου.Την καλημερα μου και στους δυο σας!!!!Σας ευχομαι τα καλυτερα(και παω σ αλλο τοπικ)!!!!!!!!
ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ!!!!!!!!1000 συγνωμη!!!!!Οι ναρκοθετιδες ηταν μεγαλα σιδερενια καραβια,τα οποια τα φορτωναν με ναρκες και τις πηγαιναν και τις μεταφορτωναν στο πελαγος στα μικροτερα και ξυλινα ναρκαλιευτικα,τα οποια πηγαιναν και τις ριχνανε σε καιρια σημεια,να φανε τα μουτρα τους τα εχθρικα τα πλοια.Δυο ναρκοθετιδες ειχε το ναυτικο,το ΑΚΤΙΟΝ και την ΑΜΒΡΑΚΙΑ,τα οποια τα εχουν παροπλισει εδω και λιγοτερο απο 10αετια.Οταν λενε στο ναυτικο "παροπλισει",εννοουν οτι τωρα που παλιωσανε και ειναι ασυμφορο οικονομικα για το ναυτικο να τα διατηρει σε λειτουργια,τα αφηνει να σαπισουν σε καποια προβλητα του ναυσταθμου,μεχρι να τα παρουν να τα καταστρεψουν για παλιοσιδερα σε καποια ναυπηγοεπισκευαστικη ζωνη.Κι απο κει να καταληξουν να γινουν ξυραφακια ξυρισματος κι αλλα πολλα ειδη σιδερενια.Αυτα τα 2 καραβια,ειχαν γερανους για να μεταφερουν τις ναρκες.Ελα ομως που ηταν χειροκινητοι και για να κανουν την παραμικρη κινηση,επρεπε ολοι οι ναυτες του πλοιου να σπρωχνουν τα σκοινια.Φαντασου,να βλεπεις τους ναυτες στο καταστρωματου πλοιου,ολους να τρεχουν γυρω-γυρω,μανουβραροντας το δεξια-αριστερα,το μπρος-πισω και το πανω-κατω του γερανου με σκοινια,παλια τα καραβια,βλεπεις,παλια και τα συστηματα τους.Αυτα γινονταν στο φορτωμα-ξεφορτωμα των ναρκων.Που βεβαια δεν γινοτανε καθε μερα.Και αμα ειχες και εναν Κυβερνητη σαν τον κ. Αντιναυαρχο,η δουλεια ,κουραστικη μεν,κυλουσε ομως ευχαριστα!!!!Ελπιζω να σε διαφωτισα λιγακι!!!Τις καλημερες μου σε ολους!!!!!Τωρα πια στο ναυτικο δεν υπαρχουν ναρκοθετιδες,υπαρχουν ομως τα ξυλινα ναρκαλιευτικα ακομα,τα οποια συνεχιζουν να το υπηρετουν.
Ας κλείσω εγώ τη συζήτηση για να γίνει και η ενημέρωση σωστά.
Οι Ναρκοθέτιδες δεν ήταν ξύλινες. Ήταν παλιά 'οχηματαγωγά' διασκευασμένα σε ναρκοθέτιδες με αποστολή την πόντιση ναρκοπεδίων (τα ναρκαλιευτικά έχουν αποστολή την 'αλιεία' των ναρκών. Οι νάρκες ήταν φορτωμένες στο 'κουφάρι' του πλοίου και ποντίζονταν από δύο πόρτες στην πρύμνη του πλοίου κυλώντας πάνω σε ράγες.
Οι ναρκοθέτιδες είχαν και την ευθύνη της περισυλλογής των εκπαιδευτικών ναρκών πού 'έκοβαν' τα ναρκαλιευτικά (που είναι ξύλινα για να μην προσελκύουν τις μαγνητικές νάρκες). Στην περίπτωση εντοπισμού πραγματικής νάρκης, οι ναρκοθέτιδες τις εξουδετερώνουν με τα ελαφριά τους πυροβόλα (δεν τις περισυλλέγουν).
Οι γερανοί (βαρούλκα) για την περισυλλογή ή φόρτωση/εκφόρτωση ναρκών δεν είναι χειροκίνητοι. Είναι ηλεκτροκίνητοι. Όπως και όλα τα βαρούλκα ή εργάτες (βίντσια) του πλοίου. Χειροκίνητοι χειρισμοί γίνονται για την εκπαίδευση ως εναλλακτική λύση ανάγκης.
Αυτά ως προς τα τεχνικά.
Ως προς τα 'προσωπικά', εγώ διαβλέπω από τα γραπτά ένα φορτισμένο συναισθηματικά ευαίσθητο νέο που η φόρτισή του και η ευαισθησία του τον κάνει να βλέπει και μερικά καλά ως 'στραβά'.
Ο θεσμός των 'πενταετούς υποχρέωσης' πάσχει σε πάρα πολλά σημεία και πολλοί τον χρησιμοποιούν και ως 'σκάλα' για να περάσουν στο Εμπορικό Ναυτικό που παρέχει πολλαπλάσιες αμειβές από αυτές του Π.Ν. γι αυτό και οι 'αυξημένες' παραιτήσεις. Δεν σημαίνει, σώνει και καλά, ότι πάσχει από τη 'νοοτροπία' του Π.Ν.
Σε κάθε περίπτωση, επειδή Δημήτρη είχες την ιδέα να ανεβάσεις σε ποστ τις δικές μου απόψεις για τη θητεία (πολλά νοσηρά σημεία της, που επεσήμανα, αναδεικνύονται και από τα σχόλια του ανώνυμου), περιμένω τυχόν απόψεις επί της ουσίας (για βελτίωση των συνθηκών) και άλλων στρατευμένων στα νέα σου ποστ πριν ξανασχολιάσω.
Κατά τα άλλα, ισχύει το προηγούμενο σχόλιό μου προς τον φίλο ανώνυμο.
(και φίλε ανώνυμε, τώρα είμαι σκέτος Κωστής. Τον επαγγελματικό μου τίτλο τον κοινοποιώ στην ταυτότητά μου εδώ στα μπλογκς για να γίνονται περισσότερο κατανοητές οι 'ρίζες' των απόψεων που καταθέτω με βάση την επαγγελματική μου εμπειρία και ηλικία μου μόνο. Επειδή δεν σκοπεύω να γεράσω ποτέ :-) και αισθάνομαι ακόμα αρκετά νέος, μπορείς, να με αποκαλείς σκέτο Κωστή.)
κατά τη γνώμη μου δεν πρέπει να υπάρχει υποχρεωτική θητεία. δεν μπορείς να υποχρεώνεις κανέναν να υπηρετήσει με το ζόρι, όταν δε το θέλει.υπάρχει η λύση του επαγγελματικού στρατού και αυτό πρέπει να ακολουθήσει η ελλάδα. είμαι πρόθυμος να συνεισφέρω μέσω της φορολογίας στα έξοδα για έναν πλήρως επαγγελματικό στρατό. δε μπορεί χώρες όπως τα σκόπια και η βουλγαρία να φτιάχνουν επαγγελματικούς στρατούς και να μη μπορεί η ελλάδα.απλά το κράτος θέλει να περνάει τους νέους από το στρατό για να τους παιδαγωγεί όπως εκείνο θέλει.αυτός είναι και ο λόγος ύπαρξης του στρατού στην ελλάδα
Καλό είναι επειδή ζούμε δύσκολες εποχές όποιος έχει κάποια σκέψη για εύρεση εργασίας να ενημερώνει , μήπως και κάποιος από μας έχει τα προσόντα και βρει καμμιά δουλειά. Αμην!
Εγώ ψάχνοντας βρήκα αυτό το σάϊτ: Πήγαινε http://www.facebook.com/group.php?gid=86696437720
και πάτα "Γίνε μέλος" για να έχεις πρόσβαση. Θα πρέπει να έχεις το φέϊσμπουκ ανοιχτό (σε άλλη σελίδα).
Προς τον συντάκτη του ιστολογίου:
Ξεχνάς να αναφέρεις ότι στην Κίνα ΔΕΝ υπάρχει υποχρεωτική θητεία, οπότε ο τύπος στην φωτογραφία έχει επιλέξει με την θέλησή του να μπει σε αυτή τη διαδικασία, δε τον υποχρέωσε κανείς. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. ;)
Δημοσίευση σχολίου