Σκελεοφόροι σε δράση

το γηπεδάκι στο οποίο απαγορευόταν να παίζουμε ποδόσφαιρο. Εμφανίζει την παγκόσμια πρωτοτυπία ότι περιβάλλεται από γκαζόν, ενώ στον αγωνιστικό χώρο έχει τύρφη.

Η "εκπαίδευση" προχωράει... Δεν πονάω, δεν υποφέρω, δεν πεινάω, δε μου λείπει τίποτα ουσιώδες, δε μου βγάζουν τα νύχια και όμως θέλω να φύγω. Έξω θα είχα άνεση, λεφτά και φυσικά... κορίτσια.

"Δε θέλω να βλέπω ανθρώπους χωρίς θέληση" φώναζε σήμερα η σέξι Σμηνίας. Γλυκειά μου, είμαι εδώ 12 μέρες χωρίς κίνητρα, χωρίς να κάνω κάτι έστω και αμυδρά χρήσιμο και χαραμίζω τους πιο παραγωγικούς μου μήνες.

Μικρά σημεία, παρεμβάσεις στην απολυτότητα του οπτικού πεδίου, μου θυμίζουν ότι η ζωή συνχίζεται. Μία μικρή φωλιά πουλιών, ένα Chesna που προσγειώνεται, κάτι σπουργίτια και οι φώτο Αργύρης και Γιώργος, δείχνουν ότι έξω από το στρατό, οι άνθρωποι και η φύση κάνουν ό,τι θέλουν χωρίς να απαιτούνται οι απαραίτητες προσαγορεύσεις.

Σήμερα κάναμε οπλοασκήσεις (ξέρετε, επ 'ώμου, υπό μάλης, παρουσιάστε κλπ.), μία απίστευτα αντιπαραγωγκή διαδικασία που έχει σκαρφιστεί ο στρατός. Ωστόσο, είχε κάποιο ενδιαφέρον σε αντίθεση με τα όσα έχουμε δει ως τώρα. Μετά από ένα δίωρο εξάσκησης λυπήθηκα τους εύζωνους που κάνουν αυτά με ακρίβεια βιομηχανικού ρομπότ για ένα χρόνο.

Το ζήτημα από ότι βλέπω είναι να πληρείται ο υπηρεσιακός ορισμός. Στο φαγητό, στην εκπαίδευση, στη διασκέδαση. Έχει το φαγητό πρωτεΐνες, υδατάνθρακες και λίπος; Τότε είναι φαγητό. Έχει ελευθερία να μιλήσεις; Τότε είναι διασκέδαση. Σε υποχρεώνουμε να κάνεις κάτι; Τότε είναι εκπαίδευση.

Αγαπητή μου ΠΑ, το labelling δεν είναι αρκετό. Χρειάζεται και class!

Είναι τόσο ωραίο το μέρος που βρίσκεται το στρατόπεδο που χαζεύω τα βουνά και προς στιγμήν, τα ξεχνάω όλα.


Αύριο έχει επισκεπτήριο. Το φαγητό θα είναι μάλλον χάλια, όπως και την προηγούμενη Κυριακή, αφού στα μαγειρία ποντάρουν ότι όλοι οι μπούληδες θα φάνε τα φαγητά της μαμάς τους. Μη φανταστείτε σπανακόπιτες και γιουβαρλάκια. Pizzes και σουβλάκια και οι γονείς κοιτάζουν να σπρώξουν και καμία σπανακόπιτα στο μπέμπη για την υπακτική της δράση, μπας και χέσει ο κανακάρης που προτιμάει το everest από το φαΐ της μαμάς.

Ο νεοσύλλεκτος Κο-τό-που-λος στο γραφείο προσωπικού. Επαναλαμβάνω ΚΟ - ΤΟ - ΠΟΥ - ΛΟΣ στο γραφείο προσωπικού φωνάζουν συντονισμένα όλα τα μεγάφωνα στο στρατόπεδο προκαλώντας το γέλιο. Μετά από 12 μέρες μέσα, τα κριτήρια για ένα καλό αστείο έχουν πέσει δραματικά. Με την ευκαιρία πάλι κοτόπουλο με ρύζι είχε σήμερα. Τόση μεγάλη έμπνευση στην επιλογή των φαγητών, δεν την περίμενα.

Σε πέντε ώρες από τώρα που γράφω αυτό το κείμενο έχω μάθημα τένις. Αντ' αυτού, θα είμαι ξαπλωμένος στην κουκέτα μου, τρίβωντας την κλείδα μου από τα πολλά επ' ώμου, μάαααρς. Καλύτερα βέβαια. Φαντάζεστε να είχε τένις ο στρατός; Τα πάντα θα ήταν στραβά. Οι ρακέτες θα ήταν παραλίας, τα μπαλάκια δε θα έσκαγαν και το φιλέ δε θα είχε τρύπες!

Ενδιαφέροντα πράγματα γίνονται στον κόσμο διαβάζω από το κινητό μου μέσω ίντερνετ. Το $ υποχωρεί στο 1.487€ και απέναντι στο yen. Το ασφαλιστικό αποτελεί το πρώτο πεδίο μάχης της κυβέρνησης. Στο θάλαμο οι πιο διαβαστεροί διαβάζουν EVO και μου το προτείνουν - δεν καταλαβαίνω γρι από τα όσα γράφει.

Πίνω cola light που την είχα φυλάξει για το απόγευμα του Σαββάτου, το οποίο είναι κάτι σαν ραστώνη - οι coles light είναι πολύ δύσκολο να βρεθούν στο στρατόπεδο. Ακούω super lounge cozy - trendy μουσική από τον τοπικό σταθμό και παριστάνω ότι βρίσκομαι στην παραλία του χωριού μου.

Άααανδρες, Αττνώς!!!

Ο νεοσύλλεκτος εκπαιδεύεται στο στιγμιαίο ύπνο όπου και αν βρίσκεται, σε οποιαδήποτε κατάσταση. Εδώ νεοσύλλεκτοι κοιμούνται μεταξύ εκπαιδευτικών ωρών κοντά στο μεσημέρι και με μεγάλη φασαρία στο θάλαμο. Διακρίνεται το μεγαφωνάκι του γύφτου το οποίο γκρινιάζει ολημερίς.


O πανέξυπνος ΥΠΑΞ που είναι υπεύθυνος για τον εφοδιασμός δε μου άλλαξε τη φόρμα και το μπαντελόνι παραλλαγής μου, παρότι είναι στο μέγεθος του Ευάγγελου Βενιζέλου! Χρησιμοποίησε κάθε πιθανή πρόφαση και άπειρη αγένεια για να μη σηκωθεί από το τραπέζι του, ώστε να μου φέρει αυτό που χρειαζόμουν.

Πρόκειται για ένα αγενέστατο άνθρωπο, πιθανότατα ανίκανο για οποιαδήποτε παραγωγική εργασία, ο οποίος έχει αγκιστρωθεί στη μικρή εξουσία του και την έλλειψη επίβλεψής του. Φυσικά, όπως γίνεται με όλους τους δημοσίους υπαλλήλους άλλωστε, η οκνηρία του δεν έχει συνέπειες μόνο στον εαυτό του, αλλά και στη διαχείριση δημοσίων αγαθών!

Σε όποιον δεν αρέσει κύριοι η δουλειά του, να σηκωθεί να φύγει έχω να δηλώσω. Όχι να βρίζουμε εκεί που δουλεύουμε, να βρίζουμε αυτούς που έχουμε να εξυπηρετήσουμε και δουλειά να μη γίνεται;

Ας είναι.. Εγώ έχω λεφτά να αγοράσω άλλα. Αυτός όμως;

Το πρωί έφαγα το κρύο της αρκούδας. Κρύωνα παρότι φορούσα 6 στρώματα ρούχων! Μετά όμως ο υπέροχος ήλιος αποζημίωσε για το πρωινό χουνέρι και μου έφτιαξε τη διάθεση.

Υπέροχο φαγητό χτες το βράδυ. Μπακαλιαράκια πλακί. Όταν ρώτησαν ποιοι δε θέλουν να φάνε, έγινε η έξοδος του Μεσολλογίου. Καλύτερα γιατί το εστιατόριο ήταν ήσυχο και έφαγα όσο ήθελα από το πιο νόστιμο και γκουρμέ φαγητό μέχρι σήμερα (και υποψιάζομαι μέχρι το τέλος).

Υ.Γ. Αττνώς - συνίζηση του 'ε' στο αρχικό πρόσταγμα αττενώς, που σημαίνει ότι οι παρεβρισκόμενοι σε μία παράταξη οφείλουν να κατεβάσουν τα χέρια τους, εφόσον τα είχαν σηκωμένα από προηγούμενο πρόσταγμα...

Η τυρρανία των αδαών

Όποιος βρει το παράδοξο της εικόνας, δώρο κουραμπιές. Η απάντηση στο πρώτο σχόλιο.

Η μέρα ξεκίνησε στις 11:40, όταν μου ζήτησαν πολύ αγενώς να κάνω την υπηρεσία του θαλαμοφύλακα στις 4 το πρωί και τους είπα ότι δεν το κάνω ούτε για τον υπουργό. Εγώ είχα ανάγκη τον ύπνο, αλλά ο θαλαμάρχης επέμενε. Επειδή η υγεία είναι uber alles και επειδή ήρθα στην Τρίπολη για να πάρω καθαρό αέρα, αλλά όχι και πλευρίτη, πήγα στο γιατρό βραδυάτικα προκειμένου να πάρω και επίσημη δικαιολογία.

Βγαίνοντας έξω από το θάλαμο, είδα και το μοίραρχο με πολιτικά - ωραίο παιδί, αν και λίγο βραδύγλωσσος ο άτιμος (βασικά παίζει να είναι και βραδύνοας, όμως στο περιβάλλον που βρίσκεται είναι αδύνατο να διακρίνει κανείς τον έξυπνο από το μπούφο).

Δυστυχώς ξύπνησαν έναν γιατρό για να με οδηγήσει στα ιατρεία (τι ηλίθια η Υπηρεσία ώρες ,ώρες - μπορούσα να πάω μόνος μου ή συνοδεία κάποιου οργάνου υπηρεσίας), τον αγαθό γίγαντα (53 νούμερο αρβύλα).

Το κρύο μέχρι τα ιατρεία μου έδωσε ένα καλό συριγμό στην αναπνοή μου, που μόλις τον άκουσαν τα ντοτόρια με έβγαλαν ελεύθερο υπηρεσίας (επιτέλους - τι ζήτησα κι εγώ; 24 ώρες ξεκούραση...). Μου έδωσαν και οξυγόνο που το πήρα όχι γιατί το είχα ανάγκη, αλλά γιατί ήθελα να το δοκιμάσω κι εγώ μία φορά στη ζωή μου - όντως it gets you high (ιατρικό reference εδώ).

Το πρωινό μου όμως έμελε να είναι επεισοδιακό. 2 little pricks μου την είπαν.
Η φράση μου τα μεσάνυκτα ότι "κάποιος γιατρός θα βρεθεί να με εξετάσει" εξελήφθη από άλλους ότι θα πάρω τηλέφωνο το βύσμα μου... Πόσο αθώοι είναι μερικοί και πόσο ανίκανοι να ολοκληρώσουν μόνοι τους ορισμένα θέματα.

Ο πρώτος φώναζε επειδή στην αρχή (10 μέρες πίσω δηλαδή) ζήτησα να κάνουμε δύο φορές καθαριότητα στα μπάνια κάθε μέρα, ενώ δεν καθαρίζω (έχω καθαρίσει ως σήμερα 4 φορές & έχω φέρει πολλές φορές γάντια από άλλες υπηρεσίες ). Άλλοι θάλαμοι καθαρίζουν τρεις φορές τη μέρα και αφήνουν τις αρβύλες τους εκτός.

Ο δεύτερος είναι ένας υπερβυσματιομπουχέσας που τη βγάζει στο γραφείο προσωπικού και δεν κάνει τίποτε άλλο - ούτε θαλαμοφύλακας, ούτε σκοπιές, ούτε ασκήσεις. Κλασσική φάτσα αμερικανακίου χωρίς σαφήνεια στην οργή και τη μαγκιά του - του αρέσουν πολύ τα όπλα και είναι ρατσιστής με άλλους λαούς και το άλλο φύλο. Θα μπορούσε να έχει παίξει σε ταινία όπως το Kids. Αυτός λοιπόν έκανε θαλαμοφύλακας στη θέση μου για πρώτη και τελευταία φορά και το φώναζε σα να ανέβηκε στο βουνό περπατώντας, ότι τον 'έχωσα' (του έβαλα να κάνει δικιά μου δουλειά στη στρατιωτική ιδιόλεκτο). Ο ίδιος που παινευόταν το προηγούμενο βράδυ ότι δεν κάνει τίποτα.

Με μία πρόταση όλα τα παραπάνω: Νταηλίκια χωρίς νόημα.

Σήμερα νιώθω πάντως ξανά άνθρωπος. Εϊμαι μέσα στη ζέστα, δε φοράω αρβύλες και δεν κάνω τίποτα...

Υ.Γ. Ανθύπας μπήκε στο θάλαμο για επιθεώρηση και τσίμπησε από το κρεβάτι μου, που ήταν άφτιαχτο μιας και κοιμόμουν σε αυτό, λόγω ελεύθερου υπηρεσίας, το οικονομικό φύλλο της Καθημερινής (όχι το πολιτικό που απαγορεύεται), το πάτησε, το έβγαλε κλωτσώντας και ζήτησε από το θαλαμάρχη να την πετάξει στις "μπέμπες", αφού το σκίσει πρώτα... Εγώ δεν κατάλαβα τίποτα γιατί κοιμόμουν του καλού καιρού. Μα τι φοβάται; Μην τον βάλουν να διαβάσει το περιεχόμενο και δεν τα καταφέρει;

Συγγνώμη που γράφω λίγο αλλοπρόσαλα, αλλά είμαι και άρρωστος, τι να κάνουμε;

Το προσκλητήριο μου έπεσε από τα χέρια

νεοσύλλεκτος σε ώρα μελέτης εν ώρα εκπαίδευσης


ΔΔοκίμασα να μπω στη drill team σήμερα, τη διμοιρία επιδείξεων δηλαδή στο ελληνικότερο, μα είναι τόσο ασυννενόητοι που δεν πρόλαβα την προθεσμία. Εκ των υστέρων αποδείχτηκε καλύτερο, επειδή θα είχα γερό πρόβλημα στον ώμο μου από τη συνεχή παρουσίαση όπλων.

Τα παιδιά μου προτείνουν να μου δώσουν αλουμινόχαρτο για το δίσκο μου, καλοσύνη τους δε λέω, μα το βρίσκω υπέρτατη σάχλα. Τρώνε τα κομματάκια του αλουμινόχαρτου, το λάδι γλιστράει από κάτω και στο τέλος δε γλιτώνουν την αναμονή για να πλύνουν τα μαχαιροπήρουνα. Μόνο έναν είδα που προνόησε να φέρει και πλαστικά μαχαιροπήρουνα.


13 και σήμερα οι μέρες που απομένουν, αν η εκπαίδευση λήξει όταν την υπολογίζουμε (ναι, είναι αλήθεια - δε διαρκεί συγκεκριμένο αριθμό ημερών). Ακόμη κι εγώ άρχισα να μετράω τις μέρες που απομένουν.

Σήμερα αρρώστησα. Οι γιατροί πιέζονται για να μη με βγάλουν ελεύθερο υπηρεσίας. Μόνο ελεύθερος ασκήσεων για 1 μέρα είναι το καλύτερο που μπορούν να μου δώσουν. Δυστυχώς όμως το πρόβλημά μου με το λαιμό και τα δέκατα του πυρετού δε θα υποχωρήσουν, άμα και αύριο βγω στο πρωινό προσκλητήριο τα χαράματα να φωνάζω με το κρύο ... Επίσης δεν κατάφερα να βγω ελεύθερος βήματος για να γλιτώσω τον ώμο μου που διαμαρτύρεται από τώρα.


Οι γιατροί δεν μπορούν να κάνουν κάτι καλύτερο από αυτό που έκαναν - τους περιορίζουν να είναι γιατροί της πορτοκαλάδας - για αυτό και μου έδωσα θεραπεία της παρηγοριάς. Όταν τους ζήτησα κάτι ζεστό για το λαιμό, μου πρότειναν να βάλω νερό στο μεταλλικό κύπελο που έχουμε όλοι και να το βάλω πάνω στο καλοριφέρ για να ζεστάνει... Ούτε ζεστά ροφήματα δεν έχει η Τρίπολη και μέχρι τώρα δεν έχει ούτε νερό εμφιαλωμένο! Μπράβο οργάνωση...

Βέβαια και το ιατρείο υποεξοπλισμένο είναι. Μία κούτα Clarytine D και άλλη μία Lysopaine, τι να κάνουν για 2500 μαντράχαλους που εξαναγκάζονται να είναι συνέχεια στο κρύο και να φωνάζουν σε αυτό και θα παραμείνουν εδώ για 25 μέρες;

Τους ζηλεύω τους γιατρούς στην ΠΑ. Είναι καλά παιδιά (μέχρι να αρχίσουν να τα παίρνουν!!), κάνουν καλή παρέα μεταξύ τους και είναι πολύ πιο ώριμοι για την ηλικία τους. Οι μηχανικοί έχουν χαλάσει πολύ το συνάφι τους μου φαίνεται.


Υ.Γ. Στο βραδυνό προσκλητήριο

Στρατεύσιμος : Θα δούμε τον αγώνα κύριε ΑΥΜ;
ΑΥΜ: Και με το προσκλητήριο τι θα κάνουμε;
Στρατεύσιμος: Ας το κάνουμε στο ημίχρονο!!

Τη "βολέψαμε"

στο πεδίο βολής μετά από μία πορεία κάποιων χιλιομέτρων - η πιο όμορφη μέρα όλης της εκπαίδευσης

Σήμερα είχαμε τον πρώτο αναφερόμενο. Ο Σμηναγός (Σμ/γος κατά την αεροπορική ορολογία) μοίραρχος έδειξε κλάση. Άψογος, άμεμπτος και επιβλητικός έδωσε 5Φ (πέντε μέρες φυλάκισης που σημαίνει έξτρα θητεία για όποιον ξεπεράσει τις 20) σε έναν μπούφο που δεν ήξερε να υπερασπίσει τον εαυτό του.

Σε λίγο ακολουθεί η βολή. Νομίζω ότι δε μας έχουν τρομάξει αρκετά σχετικά με τους κινδύνους που εγκυμονεί η κατοχή ενός όπλου, ούτε σχετικά με το πιθανό πρόβλημα ακοής που πιθανώς να προκληθεί. Μας μοίρασαν όμως ωτασπίδες, μπράβο τους.

βράδυ:

Η πορεία προς το πεδίο βολής ήταν το πιο όμορφο δώρο που θα μπορούσαν να μας κάνουν. Χαλαρό περπάτημα μερικών χιλιομέτρων προς το βουνό. Περάσαμε ανάμεσα από τα τοπικά χωριουδάκια και καταχαρήκαμε την πεντάμορφη μέρα, καθώς και τη φύση που μας επιφύλασσε το βουνό. Είχαμε μαζί μας και ένα τσαντάκι εξτρατείας που το βρήκα πολύ αστείο! Όποιος γκρίνιαξε για τη διαδρομή είναι μπούφος.

Η διαδικασία της βολής δε με συγκίνησε ιδιαίτερα. Δεν κάνω για κατσαπλιάς φαίνεται. Έριξα μερικές σφαίρες και νομίζω πως σχεδόν καμία δεν πήγε μακριά από το στόχο. Βέβαια, ο γάμος του καραγκιόζη είχε την τιμητική του σήμερα. Πώς στο καλό γίνεται να σημαδεύουν την κορφή του βουνού αντί για απέναντι;

Συζήτησα με το σμηνία διμοιρίτη το θέμα του μήλου που μου πέταξαν και έθεσα τη θέση πως αν στη συνέχεια αποδειχτεί πως δεν ήμουν ευκαιριακός στόχος (στην αεροπορική ορολογία ευκαιριακός στόχος είναι αυτός που πετυχαίνει ένα αεροπλάνο όταν δεν οδηγείται σε στρατηγικό βομβαρδισμό ή εναέρια περιπολία) θα απαιτήσω να αλλάξω θάλαμο. Έδειξε ανθρώπινο ενδιαφέρον, όμως έγινε εμφανές ότι το προσωπικό αυτής της κλάσης της ΠΑ είναι εκγλωβισμένο σε προβληματικές διαδικασίες και χρόνια αναποτελεσματικότητας που το καθιστούν συχνά εντελώς αργοκίνητο.

Πότε θα γίνει αυτή η γαμοκίνηση αλλαγής για τα ρούχα που δε μας κάνουν;

Υ.Γ. Μας λείπουν τόσα πράγματα και οι μάγκες κλαίγονται και καίγονται αν θα δουν αγώνες ποδοσφαίρου. Πώς διάολο μαθαίνουν πότε είναι οι μέρες και ώρες διοργάνωσης;

2οΥ.Γ. Ορίστε, χρησιμοποίησα κακές κουβέντες για να δω πώς είναι. Εδώ δεν περνάει και τόσο η ευγένεια. Δεν έχει "σε παρακαλώ", έχει "γαμώ την Παναγία σου". Δεν μπορώ όμως να το κάνω.

3οΥ.Γ. Το μενού σήμερα είχε φασολάδα εξαιρετικά καλοφτιαγμένη. Πρέπει να απαγορευτεί για σήμερα το κάπνισμα. Εγώ θα φορέσω τις ωτασπίδες στη μύτη.

Ψιλοκουράστηκα, να τελειώνουμε;

όσο περνούσε ο καιρός ολοένα και περισσότεροι νεοσύλλεκτοι το έσκαγαν από την κίνηση του φαγητού και κρύβονταν στα μπάνια ή αλλού με την ευγενική ανοχή των εκπαιδευτών μας. Την ώρα της φωτογραφίας βρισκόταν ένας αξιωματικός μόλις στα 2 μέτρα που προσπαθούσε να ακούσει ύποπτους ήχους.

Η ΠΑ επιδεικνύει καθημερινά όλο και πιο πεσμένο επίπεδο. Φαίνεται ότι πέρα από τους 400 πιλότους και άλλους τόσους μηχανικούς οι υπόλοιποι είναι για να πάνε στο εργοστάσιο ψαρόκολλας.

Ο μάγειρας μία στις δύο μαγειρεύει σαν εργένης που χώρισε μετά από γάμο 15 ετών. Οι εκπαιδευτές συχνά δε διαθέτους τις στοιχειώδεις γραμματικές γνώσεις. Το πρόγραμμα γυμναστικής παρουσιάζεται σαν τιμωρία και έχει σχεδιαστεί σα πρότυπα του Κωσταντάρα. Μάλιστα, δεν υπάρχει ένας γυμναστής για 2400 ανθρώπους. Το νερό είναι ψιλοάθλιο και δεν υπάρχει μία μηχανή πώλησης εμφιαλωμένου νερού. Τα βύσματα γλιτώνουν την (όποια) εκπαίδευση με προκλητικά έμμεσους τρόπους. Οι εγκαταστάσεις είναι πολύ φθαρμένες σαν σε παλιό νοσοκομείο (με ευθύνη των νεοσυλλέκτων) και τα καθαριστικά δίνονται σαν τη θεία κοινωνία (1 λίτρο χλωρίνη την εβδομάδα για ένα θάλαμο 60 τόσων ατόμων). Ο μοίραρχος είναι σόλοικος. Ο εφοδιασμός έχει δώσει σε όλους άλλα αντί άλλων και δεν τα αλλάζει ο βλάκας ανθύπας που είναι εκεί. Οι εκπαιδευτές δεν απαντάνε σε πολλές ερωτήσεις και οι γνώσεις μας για το σώμα θα προκύψουν υποτίθεται από το γελοιοδέστατο εγχειρίδιο που είναι κατώτερο και από εγχειρίδιο για mixer. Η νοοτροπία που κυριαρχεί είναι να αποποιούμαστε τη δουλειά μας αντί να την τελειώνουμε γρήγορα και το σωστό δεν αναταμοίβεται σε σχέση με το λάθος. Αυτό που κυριαρχεί είναι η ιδέα "κάνε ότι δεν ξέρεις να κάνεις τίποτα" - ανάπηρος είμαι ρε μαλάκες;

ouf... Τα είπα και ξέσκασα.

Σήμερα κοιμήθηκα την ώρα της υποτιθέμενης εκπαίδευσης χωρίς να με πάρουν χαμπάρι. Το πιο παραγωγικό που έχω κάνει ποτέ μέχρι τώρα.

Οι χαρακτήρες των παιδιών έχουν ξεγυμνωθεί άσχημα. Πολλοί ρεύονται και κλάνουν συνέχεια ακόμη και όταν είμαστε παρατεταγμένοι. Βλέπουν τσόντες στα κινητά τους το βράδυ. Κάποιος μου πέταξε πολύ δυνατά ένα μήλο την ώρα που κοιμόμουν. Αν είχα πέσει κάτω θα είχε πλάκα; Ήταν και ένα υπερκατακόκκινο γαμάτο μήλο Τριπόλεως.

Τι άλλο θα δούμε άραγε;

Την ώρα που ήμαστε όλοι παρατεταγμένοι στην πίστα κάποιος φώναξε στη σμηνία που έδινε τα παραγγέλματα "είσαι καύλα". Έτσι όπως πάμε και ο φώτο Αργύρης καύλα θα γίνει.

Ιστορία ημέρας:

Σε άλλη μοίρα η εκπαιδεύτρια ζήτησε από έναν κρητικό να της πει μια μαντινάδα. Αυτός είπε:

Στον ύπνο μου σε είδα
με τάγκα και ζαρτιέρες
κι αν βγει το όνειρο αληθινό
θα σε γαμώ δυο μέρες.

Τελικά συγκέντρωσε κάμποσες μέρες φυλακής. Η έμπνευση δεν εκτιμάται στο στράτευμα.

1ο επισκεπτήριο

Μικρή μελαγχολία όταν τελειώνει το πρώτο επισκεπτήριο και φεύγουν όλοι αυτοί οι χρωματιστοί άνθρωποι αφήνοντάς μας στο έλεος της αγέλαστης μιζέριας που έχει καταλάβει το στρατόπεδο!

Σήμερα το επισκεπτήριο μονοπώλησε τη μέρα - άτυχοι όσοι είχαν υπηρεσία. Είχαμε έγερση μία ώρα αργότερα, 7:20 δηλαδή, κάτι που δεν έκανε και μεγάλη διαφορά, αφού είχαμε ξενυχτήσει κάτι τις παραπάνω το προηγούμενο βράδυ. Γυάλισα τις αρβύλες και έριξα την ξούρα μου. Με τόσους υψηλόβαθμους στην οικογένεια δεν ήθελα να δώσω κακή εντύπωση.

Μιλιούνια οι γονείς και οι φιλενάδες. Θυμήθηκα πώς είναι τα χρωματιστά ρούχα, οι γυναικείες φάτσες και όλες οι ράτσες που συναπαρτίζουν τον έξω κόσμο. Αρκετές κοπέλες κυμαίνονταν στην κλίμακα από άσχημες έως άχαρες - σίγουρα ο στρατός θα αναβαθμίσει το πώς φαίνονται στα μάτια των αγαπημένων τους. Από όλες τις κοπέλες που είδα, μόνο δύο θα έλεγα πως ήταν ιδιαίτερα ωραίες και μόνο μία θα ήθελα για δικιά μου.

Πολύ ήθελε να έρθει και η φιλενάδα μου, όμως σήμερα ήρθε για επίσκεψη και ο παρεξηγιάρης θείος. Δε θέλουμε να συναντηθούν αυτοί οι δύο!

Δεν ήταν λίγοι όσοι δε δέχτηκαν επισκεπτήριο λόγω απόστασης. Παιδιά από τόσες πόλεις είναι μαζεμένες εδώ - Έδεσσα, Φλώρινα, Χανιά και δε συμμαζεύεται. Έντρομοι παρακολουθούν το χαρτί υγείας τους να τελειώνει χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να αποκτήσουν άλλο! Η σκέψη μου είναι μαζί τους σήμερα.

Σχεδόν όλοι έβγαλαν τα απωθημένα τους σε πίτσες, σουβλάκια, τυροπιτάκια, κρουασάν, και λοιπά ετοιματζίδικα. Είναι ακριβώς οι ίδιοι που φωνασκούν κάθε μέρα ότι το φαγητό είναι ανθυγειινό και θα πάθουμε τίποτα με αυτό. Αιδώς Αργείοι!!! Πείτε ότι είστε κακομαθημένοι να τελειώνουμε.

Οι μαμάδες έδωσαν ρέστα σε υπερφροντίδα. Πολλά έμειναν και τα φάγαμε στο θάλαμο. Λίγοι όμως είχαν παστρικά φαγητά. Εκτίμησα περισσότερο το φαγητό της οικογένειας. Με την ευκαιρία ζήτησα να μη μου φέρουν τίποτα τέτοιου τύπου, καθώς δε μου αρέσει να κάνω αυτά που κοροϊδεύω.

Τα μόνα είδη που παρέλαβα ήταν μερικά αποξηραμένα φρούτα από φαγητά και κάποια άλλα είδη που δεν μπόρεσα να περάσω από τον έλεγχο της πρώτης ημέρας, για παράδειγμα αντιμυκητικό υγρό για τα πόδια και μαντηλάκια για το σκούπισμα του τρυφερού μου πισινού. Ακόμη παρέλαβα και εσώρουχα, φανέλες και κάλτσες που είναι αναγκαία. Παρέδωσα και τις πρώτες φωτογραφίες μου στους γονείς που καμάρωναν σα γύφτικα σκεπάρνια.

Επίσης μου έφεραν και εφημερίδα που μου είχε λείψει. Είχε μάλιστα και ενδιαφέρον άρθρο για τους χλιδάνεργους. Οι αθλητικές εφημερίδες και τα τύπου Nitro περιοδικά έγιναν ανάρπαστα. Είδα όμως στο θάλαμο και άλλες τρεις πολιτικές εφημερίδες.

Ο θαλαμοφύλακας είναι Special Olympics candidate. Εξαιρετικά αγενής και προκλητικός, αντιλαμβάνεται το ρόλο του τυπολατρικά και δεν ξέρει να φερθεί αποτελεσματικά. Δεν περιμένω κάτι περισσότερο από κάποιον που είναι 26 ετών, είναι επί πτυχίω και δεν έχει δουλέψει μία μέρα στη ζωή του. 3 χρόνια αδικαιολόγητος απών από τη ζωή.

Έχω αρχίσει να βαριέμαι

- την ολοήμερη ένδυση με στολή και αρβύλες
- την άσκοπη αναμονή που δε γνωρίζουμε πότε θα γίνει τι
- τη ματαιότητα του εγχειρήματος
- την ΑΠΟΛΥΤΗ έλλειψη οποιασδήποτε άσκησης
- την ελλειπέστατη εκπαίδευση από ανθρώπους χαμηλού επιπέδου
- την έλλειψη απαντήσεων σε ερωτήσεις
και φυσικά το κουρασμένο και αγλαό βλέμμα των ΥΠΑΞ

Μολονότι εδώ έχουμε κάθε άνεση της σύγχρονης ζωής, αποχωριστήκαμε κάποια πράγματα για λίγο καιρό. Την ξάπλα, τους φίλους μας, την τηλεόραση, το άστατο πρόγραμμά μας, τη μόδα και την κατανάλωση. Και επιβιώσαμε χωρίς απώλειες. Φαίνεται ότι έχουμε ανοχές που δεν τις αντιλαμβανόμαστε και γινόμαστε έρμαια των διαφόρων παθών μας. Δεν είναι κακό να τις ανακαλύπτουμε εκ νέου κάθε τόσο.

Το βράδυ είχε το καλύτερο φαγητό από ποτέ. Ψάρι πλακί. Η παρέλαση προς το εστιατόριο είναι υποχρεωτική. Όχι όμως και η είσοδος σε αυτό. Μόλις μας ανακοινώθηκε το μενού έγινε η έξοδος του Μεσολογγίου! Έμειναν δεν έμειναν 60 άτομα από τα 600 για να φάνε. Καλύτερα γιατί έφαγα 6πλή μερίδα.


Εικόνα ημέρας:

Κάποιος σήμερα είχε τα σώβρακα που θα παρέδιδε στους γονείς του τυλιγμένα σε σακούλες του ΣΕΠΑ - το κατάστημα των μονίμων της Αεροπορίας για όσους δε γνωρίζουν. Κι εμείς έχουμε βύσματα ρε φίλε, αλλά δεν το κάνουμε θέμα!

Σκέψη ημέρας:

Πολύ μεγάλη ταλαιπωρία αυτός ο δίσκος εστιάσεως. Από τη μία έχει βοηθήσει πολλούς να μάθουν τι θα πει σαπούνι πιάτων και σφουγγάρι, από την άλλη όμως όλο βρώμικος είναι. Να τρώει κανείς σε σελοφαν ή αλουμινόχαρτο δε λέει και τίποτα. Διότι και τρώει το χρόνο του μέχρι να πλύνει τα μαχαιροπήρουνα (μόνο έναν είδα να σκεφτεί να φέρει πλαστικά) και τρώει κομματάκια αλουμινόχαρτου.

Σα να παίζω videogame

Σκηνικό από πίστα στο Call of Duty. Τα μόνα χρώματα που βλέπει κανείς τις περισσότερες μέρες είναι από τα κτίρια της Πτέρυγας, ενώ περιφερειακά επιβάλλεται ένα απροσδιόριστο σε χρώμα και απόσταση αχνό background. Πέρα από τα όρια της περίφραξης μοιάζει να μην υπάρχει τίποτα! Άραγε η ορκομωσία θα αποκαλύψει νέες πίστες;


Σαν από videogame ήταν και τα δύο όπλα που μας έφεραν σήμερα για εκπαίδευση. Πρόκειται για εκπαιδευτικά όπλα (δε μπορούν να πυροδοτήσουν μία σφαίρα δηλαδή). Το ένα από αυτά έχει εντυπωσιακό σχεδιασμό και αρχαιολογική αξία, φυσικά είναι το γνωστό Bren. Αν δε σας θυμίζει κάτι, ρωτήστε τον παπού σας, πιθανότατα η αγγλική βοήθεια που έφτανε εναέρια στην αντίσταση περιελάμβανε και τέτοια. Το δεύτερο είναι το G3-A3, ελληνικό αντίγραφο του G3 (από τις λίγες περιπτώσεις που ξέρω στην Ελλάδα να αντιγράψαμε κάτι που εκτιμήσαμε πως αξίζει και δεν φτιάξαμε το δικό μας). Και τα δύο μου φέρνουν μία μυρωδιά από αρχαιοκαπηλία όταν τα χρησιμοποιούμε. Το G3A3 είναι καλό όμως για να δίνουμε και του στραβού το δίκιο.

Τα όπλα αυτά οπλίζουν και κάνουν κλικ όταν πατά κανείς τη σκανδάλη. Ο ήχος μου προξενούσε απροσδόκητο τρόμο για πολλές μέρες... Έπρεπε να εξοικιωθώ με αυτόν όταν έκανα σκοπιά στη συνέχεια. Ή είμαι μπούλης ή φιλειρηνιστής. Δεν ξέρω. Επιπλέον τα όπλα αυτά λύνονται σε περίπου 6 κομμάτια το καθένα αφότου αφαιρεθούν κάποιες περόνες. Σα lego δηλαδή. Αυτή η γνώση που για μένα ήταν πρωτοφανής για άλλους (και ειδικά όσους έρχονταν από τον πλανήτη Κρήτη) ήταν hard-wired στο DNA τους. Έγινε σαφές ότι πολλοί είχαν πρότερη εμπειρία με όπλα και φυσικά όχι όπλα κυνηγιού.

Η προσωπική μου γνώμη είναι πως πρόκειται για εξαιρετικά ενδιαφέροντα κατασκευάσματα από μηχανολογικής απόψης. Από την άλλη όμως μου φάνηκαν αδιάφορα προς αντιπαθητικά, αφού ενσωματώνουν τόσες χαμένες εργατώρες. Γούστα είναι αυτά. Μακάρι να φυλάμε πάντα σκοπιά με τα όπλα χωρίς γεμιστήρες.

Πριν πάμε για φαγητό παρελαύνουμε προς (ή μήπως εναντίον) τα εστιατόρια σε σχηματισμό με δίσκους εστιάσεως και είδη εστιάσεως (3 πηρουνοειδή και μεταλλικό ποτήρι). Σε κάθε παράγγελμα (του τύπου προσοχή, ατενώς, από καλύφθητε) ακουγόμαστε σαν κοπάδι με πρόβατα που βόσκει στα βουνά και χτυπούν τα καμπανάκια του.

Διάλογος ημέρας 1:

(ο νταβραντισμένος λιγνιτορύχος εναντίον βουτυρόπαιδου)

- Δεν πίνω ούτε τα 5 ποτά το μήνα που ανέφερε και ο γιατρός.
- (με σκληρή προφορά) Τι λές ρε φίλε... εγώ 5 ποτά πίνω μέρα παρά μέρα. Καλά, άμα βγώ από δω μέσα, θα γίνει μακελειό.
- Μπα... εγώ δεν πίνω τόσο...
- (με σκληρή προφορά) Ε τότε ρε φίλε μας έσωσες... Να σε πάρουμε παρέα για οδηγό!

Διάλογος ημέρας 2:

- Έχεις σαπούνι για να πλύνεις το δίσκο σου;
- Όχι
- Πώς θα τον πλύνεις δηλαδή;
- Έχει μείνει σαπουνάδα στο σφουγγάρι από χτες.
- Να σου δώσω λίγο;
- Όχι, μας χαλάς την πιάτσα!

Συμβουλή ημέρας:

- Πες στη φίλη σου να αλείψει με μέλι την παλάμη της και να τον βουτήξει σε στραγάλια και μετά να σου τον παίξει.
(παμμέγιστος όποιος το σκέφτηκε αυτό)

Διάλογος ημέρας 3:

Απεύφευγα να φωνάξω στις ασκήσεις πυκνής τάξης (αυτό σημαίνει ότι είμαστε παρατεταγμένοι), μέχρι που τζιμάνι εκπαιδευτής πλησιάζει ύπουλα το αυτί του στο στόμα μου, το οποίο κινούσα σε συγχρονισμό:

- Γιατί δε φωνάζεις ρε;
- Κλείνει εύκολα η φωνή μου
- Τι είσαι ρε, Τενόρος;
- Όχι, έχω υπερτροφικές αμυγδαλές και είμαι ευπαθείς σε εμπύρετες αμυγδαλίτιδες. Κρίμα δε θα είναι να βγω ελεύθερος υπηρεσίας για καμιά εβδομάδα;
- Εδώ φωνάζουμε...

Ανέκδοτο ημέρας:

Τι κοινό έχει μία γκόμενα που δε δίνει κώλο με τα μπεκ που ποτίζουν;
Και τα δύο κάνουν τσς τσς τσς τσς τσς τσς τσς τσς.

Τα τομάρια δίπλα μου έφτασαν στο σημείο να βάζουν τσόντες στο κινητά τους αρκετά δυνατά το βράδυ, μετά τη συσκότιση. Σε 10 μέρες θα δείχνουν τις ψωλές τους. Αύριο επισκεπτήριο - προσπαθώ να κάνω ασκήσεις ηρεμίας και να διώχνω τις κακές σκέψεις.

Θού κύριε φυλακήν τω στόματί μου...

(1 μήλο σήμερα)

Πάλιουρας (updated)

Τα βασικά μου εφόδια τις πρώτες μέρες ως νεοσύλλεκτος σμηνίτης. Το άλλο που δε φαίνεται είναι τα γάντια κουζίνας τα οποία έχω κρυμμένα στις τσέπες μου για ώρα ανάγκης, όπως για παράδειγμα το έκτατκο άδειασμα των τροχήλατων κάδων που αποκαλούνται χαϊδευτικά μπέμπες(φαντασία που την έχει η Υπηρεσία...). Τα μήλα είναι πεντανόστιμα - να που η ΠΑ δεν είναι τόσο άθλια όσο της καταλογίζουν. Μέχρι να ανοίξει το κυλικείο βοηθά στην αντιμετώπιση της αφυδάτωσης! Όλα αυτά πάνω στην απαίσια κουβέρτα που μας έδιναν... Τουλάχιστον περιόριζε την ατελείωτη και πανταχού παρούσα σκόνη μέσα στο στρώμα και την εμπόδιζε να έρθει στον υπνόσακο!!

Από σήμερα νιώθω ότι δεν έχω κάτι άλλο να μάθω. Ενημερωθήκαμε για τον προβλεπόμενο τρόπο για στρώσιμο του κρεβατιού και τη δημιουργία φακέλου με τη δεύτερη κουβέρτα. Έκανα τον πρώτο μου και φυσικά τελευταίο φάκελο γιατί από σήμερα μπαίνει σε λειτουργία η μυστική επιχείρηση "Υπνόσακος". Κάποιος θεώρησε έξυπνο να ζητήσει να μπαίνει η τσάντα με τα ρούχα μας πάνω στο κρεβάτι. Ίσως για να καθαρίζουμε πιο εύκολα το πάτωμα, αφού ένα φαράσι σκόνη μεταφέρεται στην κουβέρτα. Ακούγομαι ίσως σαν την Κική Δημουλά, μα πιστέψτε με, η σκόνη είναι ατελείωτη. Ένα μεγάλο ποσοστό προέρχεται από τις κουβέρτες που όχι μόνο συλλέγου, μα παράγουν και δική τους! (Εύθριπτες κουβέρτες πρώτη φορά συναντάω στη ζωή μου).

Κατά τις 11 είχε τη λεγόμενη "στρατικοποίηση", λέξη που δε δικαιολογείται γραμματικά. Η ιδέα είναι ότι μας βγάζουν όλους στην κεντρική πίστα και μας κάνουν κάτι που αμυδρά θυμίζει ομαδικό καψώνι, δηλαδή τρέχουμε γύρω γύρω και υποτίθεται ότι φωνάζουμε το όνομά μας ("παρουσιαζόμαστε" είναι η ειδική λέξη), ενώ ένας τύπος που έχει φάει κινίνο και δεν ξέπλυνε το στόμα του από την πίκρα, φωνάζει στο μικρόφωνό: Μην τεμπελιάζετεεεεεε!! Πιο δυνατά!!!! Πιο γρήγορα!!"

Η πραγματικότητα είναι λίγο διαφορετική. Η όλη κατάσταση θυμίζει εκδρομή του ΚΑΠΗ Αγρινίου στα Μετέωρα. Σε κάποιο σημείο είχαν πέσει οι μισοί κάτω, ενώ οι υπόλοιποι μισοί έτρεχαν όσο γρήγορα τρέχει ένας σαλτιμπάγκος με μονό ποδήλατο, ασθμαίνοντας, κουτσαίνοντας, βογκώντας κλπ. (υποφέροντας να το πούμε με μία λέξη) και αποδεκατίζονταν με γοργούς ρυθμούς - τουλάχιστον τρεις έπεσαν μπροστά μου ξαφνικά σα να τους πυροβόλησαν!

Κατά τη διάρκεια της στρατικοποίησης κάποιος εκπαιδευτής είπε τη φράση: "Γαμώ το μου". Είναι το πρώτο κακό, αγενές, αντιχριστιανικό ή όπως θέλετε πείτε το πράγμα που άκουσα εδώ και μέρες από στόμα εκπαιδευτή!



Διάλογος Ημέρας:

Ήμουν αρκετή ώρα σε παράταξη (δηλαδή στοιχισμένος μαζί με άλλους φουκαράδες) στο κρύο , οι μισοί είχαμε αρχίσει να θέλουμε να πάμε στην τουαλέτα (μα γιατί άραγε; αφού δεν πίναμε και καθόλου νερό!!!) και ένας σμηνίας μας έλεγε κάθε τόσο: Βύσματα, παλιοβύσματα, ήρθατε εδώ να βολευτείτε, πάρτε τους γνωστούς σας τηλέφωνο και άλλα τέτοια. οπότε τον ρώτησα κι εγώ ευγενικά:

- Ρε φίλε έχεις πάει ποτέ στη Ζήρο;
- Τι είναι εκεί;
- Η 4η ΜΥΣΕΠ, μία μονάδα με ραντάρ. Φανταστικά... Καθαρός ουρανός, μακριά από τον πολιτισμό, ερημία... Απίθανα!
- Και τι να κάνω εγώ εκεί;
- Θα σε στείλει το βύσμα μου να πάρεις καθαρό αέρα αν συνεχίσεις να φέρεσαι έτσι....

Ο δικός σου τσαμπουκαλεύτηκε, μιας και τον είχα προσβάλει μπροστά σε όλο το λεφούσι ( που άλλη έγνοια δεν είχε από τη σκατόφατσά του) και πήγε να με απογειώσει. Μα δεν είχα βγάλει τους τάκους από τους τροχούς:

- Άκου φίλε, ο διοικητής θα χαρεί πολύ να μάθει τι μας έλεγες, τόσο που θα σε κρατήσει κοντά του για το σαββατοκύριακο! Εμένα όμως δε νομίζω να μου κόψει τη βραδινή μου έξοδο... ( έξοδος από το στρατόπεδο για εμένα εκτός περίπτωσης τραυματισμού προβλέπεται σε 18 μέρες).

Η αψιμαχία έληξε μονάχα με ένα εγωισμό πληγωμένο και αρκετά χάχανα.

(2 μήλα σήμερα)

Royal Treatment (updated)

Καθαριότητα στη ΛΑΞ. Αρκετές φορές μου έτυχε αυτός ο κλήρος. Εδώ που κάποτε έκανα ό,τι ήθελα, τώρα καθαρίζω την τουαλέτα, την οποία μάλιστα μου απαγορεύουν να χρησιμοποιήσω. Το καταδιασκεδάζω.

Το πρωί περίμενα 40 λεπτά στην ουρά του βλακωδώς οργανωμένου εστιατορίου για να πάρω γάλα τόσο αραιωμένο, που θύμιζε νερό λάτζας. Ο ΥΠΑΞ που φορούσε το περιβραχιόνιο με το αρκτικόλεξο ΥΥΕ (Υπηρεσία Υποστήριξης Εστιατορίων) δήλωσε ότι το έκανε επίτηδες για να φτάσει για όλους... Να το αναφέρω στο διοικητή για να τον απογειώσει στα 20000 πόδια; Ας μη γίνομαι κακός από την αρχή. Άμα ξαναέρθω όμως για πρωινό, θα γίνω σμηναγός.

Στη συνέχεια πήγα στην αγγαρεία μου, που ήταν υποστήριξη στην υπηρεσία ΛΑΞ (= Λέσχη ΑΞιωματικών, αν και τρώνε και ΥΠΑΞ). Κανονικά θα έπρεπε να αποκαλείται ΛΟΥΞ, μιας και είναι αρκετά κυριλέ συγκριτικά με τις άλλες πιθανές υπηρεσίες που μπορεί να τύχουν (με χειρότερη το "πλοίο της αγάπης", δηλ. τη σκουπιδιάρα). Οι σμηνίτες υπερεπαρκούσαν για τη δουλειά αυτή, με αποτέλεσμα να παίζουν μουσικές καρέκλες στα λίγα καθίσματα και να καπνίζουν σα μελλοθάνατοι, ενώ μελέτησαν ενδελεχώς την αθλητική εφημερίδα της προηγούμενης εβδομάδας που βρέθηκε εκεί. Δυστυχώς δεν κατάφερα να καταγράψω τις προφανέστατα - από το στιλ τους - αδιάφορες συνομιλίες τους εξαιτίας της καπνίλας που με απομάκρυνε από την περίμετρο.

Στη λέσχη αξιωματικών είχε και τηλεόραση που παρακολούθησα για 2-3 λεπτά, κάποιο ενημερωτικό πρωινό μαγκαζίνο, μα μου φάνηκε τόσο χαζό... Τελικά λίγη αποτοξίνωση δεν κάνει και τόσο κακό!! Ούτε TV, ούτε cola, ούτε internet, ούτε τίποτε! Άραγε θα έχω αποτοξινωθεί βγαίνοντας από εδώ ή θα μετακυλίσω;

Οι μύθοι σχετικά με τις Ειδικές Δυνάμεις, ΛΟΚ, ΜΥΚ, κλπ. καθημερινά μεγαλώνουν όλο και περισσότερο. Μάλλον οι σμηνίτες έχουν ανάγκη να ελαφρύνουν τη θέση τους στο μυαλό τους ή να προετοιμαστούν ψυχολογικά.

Ο μάγειρας στη ΛΑΞ απέχει αρκετά από το να είναι chef. Πουλάει σαχλή τρέλα (βέβαια, για τα δεδομένα της μονάδας είναι μέλος της MENSA) και δε μπορώ να πω πως πρόκειται και για τρελά ενδιαφέρον άτομο. Ο sous chef, ο βοηθός του δηλαδή, είναι ένας χοντρός τσαπατσούλης, από αυτούς που θα λέγαμε ψιλομαλάκες. Η συμπεριφορά του στη μπριγάδα δεν ήταν και η καλύτερη. Πέταξε 2 μερίδες στιφάδο και μισό ταψί καλοφτιαγμένο αρακά χωρίς να μας προσφέρει το παραμικρό για μεσημεριανό, παρότι ομολογουμένως κάναμε καλή δουλειά και υπήρχε φυσικά χρόνος για να 'σιτιστούμε' όπως αποκαλείται η πράξη της τροφής στο στρατό.
ΆΑνδρεεεες........., ά κ υ ρ ο ν το ψιλομαλάκας, μαλάκας σκέτο (τώρα που το θυμάμαι πέταξε και ένα πιάτο ζεστό μουσακά). Έτσι εγκαταλειφθήκαμε στο μέτριο προς κακό φαγητό που προβλεπόταν για εμάς.

Νομίζω είναι τραγική φάση να θεραπεύει κάποιος ένα τόσο δημιουργικό επάγγελμα και να φέρεται σα δημόσιος υπάλληλος, αγνοόντας τις πρωτοπορίες που έχει κατακτήσει ο κλάδος του. Τέτοιοι τύποι είναι σταθεροί γκρινιάρηδες, τους φταίνε όλα και χαλαρά δεν τους παίρνει πίπες η γυναίκα τους... Αν κάνουν ψυχανάλυση θα δουν πως δεν τους φταίει τίποτε άλλο παρά ο σαπροφυτικός εαυτός τους που παρασιτεί σε βάρος των γύρω τους και της ελευθερίας που τους έδωσε ο στρατός. Τα ίδια ισχύουν και για τους ΥΠΑΞ, μολονότι έχουν το ελαφρυντικό πως το επάγγελμά τους περιλαμβάνει λιγότερες προκλήσεις.

Το βράδυ με προσχηματικές δικαιολογίες 6/9 υπόχρεους υπηρεσίας εξαφανίστηκαν αφήνοντάς με να βγάλω το φίδι από την τρύπα μαζί με άλλους δύο φουκαράδες. Ευγενέστατοι... Από την άλλη, λόγω της ανακατάταξης αυτής στις δυνάμεις του προσωπικού (!), αναγκάστηκε να δουλέψει και ο σμηνίτης ΤΡΑΠ (τραπεζοκόμος δηλαδή) που πρέπει να είχε να ασχοληθεί με το σπορ από τότε που μπήκαν οι νεοσύλλεκτοι στο στρατόπεδο.

Βέβαια, πέρα από αυτά τα τραγικά περιστατικά, υπάρχουν και κάποια σημεία που, αν εστειάσει κανείς σε αποκλειστικά σε αυτά μπορεί να νομίσει πως βρίσκεται σε ακριβό ξενοδοχείο.

Royal treatment λοιπόν:

1. το βούτυρο στο πρωινό είναι Becel Pro active - η Υπηρεσία ενδιαφέρεται να είναι είναι υπό έλεγχο η χοληστερίνη μας . Σε γενικές γραμμές και το ψωμία είναι καλό.

2. σήμερα μας έδωσαν Pepsi Twist με το μεσημεριανό προκειμένου να πιούμε κάτι υγιεινό, καθώς το νερό της βρύσης αποτελεί υπέρκορο διάλυμα χώματος και λοιπών αδρανών υλικών και άλλα ποτά δε διατίθονται μέχρι να ανοίξει το κυλικείο. Είναι γνωστό ότι το νερό δειγματοληπτείται και εξετάζεται στο χημείο του κράτους. Δυσκολεύομαι να εξηγήσω στους υπόλοιπους νεοσύλλεκτους τη διαφορά των παθογόνων μικροοργανισμών (που θα τους κάνει να χέζουν και να ξερνάνε σαν παιδάκια στην Αφρική) και των αδρανών υλικών (που θα τους οδηγήσουν στη λιθοθριψία στα νεφρά τους μερικούς μήνες νωρίτερα).

3. τα μήλα Τριπόλεως είναι prime quality. Κλέβω μερικά και τα τρώω αντί για προάριστο. Βοηθάνε και στην αντιμετώπιση της αφυδάτωσης γιατί νερό βρύσης έχω να πιω από προχτές. Με τόσο χώμα που έχει θα βουλώσουν τα μπεκ και θα πιάσουν μάκα τα νεφρά μου. Έχουν και ελαφριά υπακτική δράση.

4. η φέτα και το λάδι είναι πραγματικά απίθανες γκουρμεδιές. Μπράβο τους που διάλεξαν σωστούς προμηθευτές.

5. Πήρα προαγωγή: Από σήμερα αντί να κοιμάμαι δίπλα σε ένα πρεζόνι, κοιμάμαι δίπλα σε ένα ανθρακορύχο!!! Βρίζει σαν ανθρακορύχος και έχει προφορά κολλεγίου κτηνοτροφίας στην ορεινή προπολεμική Ηλεία. Δε χορταίνω να τον ακούω!
-Είσαι γκέι ΡΕ; Θέλεις να σε Χαλάσω; Μη βγάλω το γρύλο όξω και γίνει Μακελλλειό 'δω χάμου

Προτιμώ να εστιάζω σε αυτά προς το παρόν. Άλλοι έχουν αρχίσει να φλιπάρουν. Ορισμένοι πορώνονται με τις ασκήσεις (βήμα, χαιρετισμοί κλπ.) δείχοντας πόσο άδεια είναι η ζωή τους εκτός στρατοπέδου. Είναι αυτοί που θα διηγούνται ιστορίες από το στρατό στο μέλλον προσπαθώντας να πείσουν την ομήγηρη πως ήταν μία πρωτόγνωρα χρήσιμη και αναντικατάστατη εμπειρία. Άλλοι επιδεικνύουν το χαρακτήρα τους χωρίς τα ψιμύθια ευγένειας των πρώτων ημερών.

Έγώ την παλεύω με εσωτερικό χιούμορ. Είμαι ο μόνος που βγαίνει γελαστός στην πρωινή αναφορά και ο μόνος που έχει βιβλίο μαζί του και στο νέο θάλαμο που μεταφέρθηκα, αλλά και στον προηγούμενο. Μόνο που έκανα λάθος στην επιλογή του. Δεν είναι να διαβάζεις Τομας Μαν στο στρατόπεδο... (3 μήλα σήμερα)

Tableau και μέσα (updated)

Άλλοι έχουν αλλοίθωρα μάτια, άλλοι αλλοίθωρο κώλο. Ο συγκεκριμένος τύπος πέτυχε το ακατόρθωτο: άφησε στερεά υπολλείματα στη μία πλευρά και υγρά στην άλλη. Άραγε χρωμάτισε αντίστοιχα και τις αρβύλες του; Άλλοι κατάφεραν να αψηφήσουν τους νόμους της βαρύτητας ενώ και άλλοι πέτυχαν απίθανα πράγματα.

Μία από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις του ανθρώπινου είδους, η απολύμανση δεν έχει φτάσει σαν ιδέα σε πολλά σπίτια της Έλλάδας. Δεν είναι λίγοι όσοι αγνοούν βασικές αρχές υγιεινής και δεν κατανοούν την έννοια ενός εμβολίου στο οποίο αποδίδουν υπερφυσικές ιδιότητες (-δεν παθαίνουμε τίποτα από τα φαγητά που τρώμε μετά τα εμβόλια), ενώ δεν καταλαβαίνουν την έννοια του μικροβίου. Λες και είμαι Γιατρός Χωρίς Σύνορα που μεταφέρει τον πολιτισμό στην Ερυθραία της Αφρικής.

Φυσικά αν εξεταστούμε στη χρήση των τεσσάρων βασικών καθαριστικών (aquaforte, χλωρίνη, καθαριστικό πατώματος, Ajax) ένα 80% θα κάνει λάθος. Ο υπεύθυνος καθαριοτήτων δεν ξέρει ότι η χλωρίνη αραιώνεται, ενώ όλοι πιάνουν τα πάντα με τα γάντια τους (διακόπτες, τοίχους, σκούπες) παρότι έχουν πιάσει νωρίτερα τα καλαθάκια με τα χρησιμοποιημένα χαρτιά υγείας. Το νου σας, αν βάλετε χλωρίνη εκεί που ρίξατε aquaforte θα πάθετε ότι οι Εβραίοι στα χέρια του Γκέρινγκ.

Η ιδέα να έχουμε καθαρή σκούπα για το θάλαμο και βρώμικη για τις τουαλέτες είναι πολύ προχώ για τα τζιμάνια μας. Καλά που έφερα τα γάντια κουζίνας μαζί μου και τα έχω στην τσέπη μου συνέχεια και ας με λένε οι άλλοι αδερφή - είμαι βέβαιος ότι ζηλεύουν!! Εγώ τουλάχιστον νιώθω βασιλιάς.

Οι τούρκικες τουαλέτες είναι μία καινοτομία στη ζωή σχεδόν όλων. Μολονότι οι αυθεντικές τούρκικες έχουν χειρολαβές στο πλάι, έστω και με ημιτασιόν παίρνουμε εκδίκηση για κοντά 400 χρόνια σκλαβιάς. Όσοι δεν έχετε πάει δεν είναι τόσο δύσκολο όσο φαντάζει. Οι αρβύλες επιτρέπουν απροσδόκητη ευστάθεια (όποιος παράτολμος εισέλθει με παπούτσιTimberland ιστιοπλοϊκό με λευκή σόλα θα τον φάει το θεριό), ενώ η στάση συνηθίζεται τόσο που από την 4η μέρα μπορεί κανείς να διαβάσει και περιοδικό. Η μεγάλη καινοτομία είναι το γεγονός ότι για να πάει κανείς στην τουαλέτα πρέπει να περάσει με ένα χαρτί υγείας (ενδεχομένως και με ειδικά υγρά σκατομάντηλα) μπροστά από 60 μαντράχαλους που έχει ο θάλαμος. Αυτό το άβολο αναπληρώνεται από την κουβέντα που ανάβει συχνά στις τουαλέτες μεταξύ όσων βρίσκονται σε στάση "βαθύ κάθισμα". Υπάρχουν και χειρότερα... Για παράδειγμα, να βαρέσεις προσοχή με το χαρτί υγείας στο χέρι και τα μαγαζιά ανοικτά.

Προσοχή νεοσύλλεκτε:

αν δεν παίξεις με tableau και μέσα, το μηχάνημα δίνει ρέστα.

(2 μήλα σήμερα)

Νεοσύλλεκτοι; ΔΙΑΤΑΞΤΕ!!!

νεοσύλλεκτος πλένει το δίσκο του στους νιπτήρες της διμοιρίας, μία κίνηση απαγορευμένη, μα πολύ πρακτική. Πίσω φαίνεται η ειδική μαλακία που έχουμε για να γυαλίζουμε τις αρβύλες μας, λίγο βερνίκι κάμελ και στο νεροχύτη η μεταλλική κούπα που μας χάρισαν!

Από σήμερα, οι ΥΠΑΞ απαιτούν συνεχείς προσοχές και χαιρετισμούς. Κανείς δεν πρέπει να είναι ασκεπής και να μιλάει ανοιχτά σε κινητό τηλέφωνο. Σε γενικές γραμμές φαίνονται καλά και ξύπνια παιδιά, ειδικά όσοι έχουν τελειώσει παραγωγική σχολή της ΠΑ, ωστόσο, κάποιοι φροντίζουν να εξισορροπούν αυτή τη διακύμανση και να φέρνουν το μέσο όρο βλακείας στα κοινά για την Ελλάδα επίπεδα. Η συμπεριφορά τους κάνει σαφές πως το κοινοφελές έργο της αεροπορίας δεν εξαντλείται στην κατάσβεση πυρκαϊών.

Δεν είναι λίγα τα παιδιά που φαίνεται να μην έχουν βγει ποτέ από το χωριό τους, είτε αυτό λέγεται Κουτσοχέρα στην Πηνεία, είτε Λάρισα, είτε Χαϊδάρι. Καρφώνονται από την ερώτηση: μήπως ξέρεις κάποιον Βαγγέλη Μεϊμαράκη που μένει εκεί; Είναι πρώην φίλος μίας φίλης μου...

Αρκετοί νεοσύλλεκτοι έχουν παραιτηθεί από πολλές απαιτήσεις ποιότητας ζωής που είναι αυτονόητες στην πολιτική ζωή όπως η καθαριότητα, η υγειινή και φυσικά η ησυχία. Η δικαιολογία τους για να φέρονται όπως στο σπίτι τους, όπου η μητέρα τους ανέχεται τα πάντα είναι εύκολη: ' ε 60 άτομα είμαστε, στο στρατό ήρθες, τι περιμένεις;'

Το θέμα με το κάπνισμα έχει γίνει ενοχλητικό στον πιο υπερτεράστιο βαθμό. Τα ρούχα, τα μαξιλάρια, ακόμη και τα στρώματα έχουν το άρωμα που της στολής ενός πυροσβέστη. Αντίστοιχα, οι διάπυρες γόπες αφήνουν παντού τα σημάδια τους. Στο τέλος κάθε μέρας ορισμένοι νεοσύλλεκτοι αγγαρεύονται να κάνουν γόπινγκ με τα γυμνά τους δάχτυλα για τα χούγια κάποιων. Με κλεφτή ματιά στα στατιστικά φύλλα που συμπληρώσαμε είδα πως δεν είναι ασύνηθες να καπνίζει κάποιος ακόμη και 30-40 τσιγάρα τη μέρα (30 τσιγάρα = 1.5 πακέτο --> ~135€ το μήνα - να τα έδιναν σε καπνιστούς σολωμούς και ρούχα θα έδειχνα κατανόηση). Κακό στην υγεία και την τσέπη τους που πολλές φορές είναι πιο τρύπια και από τις κουβέρτες που μας έδωσαν.

Ο τύπος που κοιμάται στα 40 εκ. από μένα πρέπει να βιώνει έλλειψη κάποιας ουσίας. Έχει σπασμούς στον ύπνο του, κόκκινα ή κίτρινα μάτια, πολύ σπασμένη φωνή και κατέχει τη σχετική αργκώ. Από την άλλη, είναι πολύ καλό και τίμιο παιδί, περισσότερο από άλλους και άλλους.

Σε κάθε ευκαιρία τα παιδιά κάνουν γενικευμένο μπούγιο, δηλαδή βγάζουν να καπνίσουν στα πιο κουφά μέρη και φωνάζουν διάφορα ακατάληπτα που δεν προορίζονται να απαντηθούν όπως: -Πήζω -Ψάριαααα -Ποιος έχει καύλες παιδιά; -Με 2 χιλιάρικα γαμάμε τις πουτάνες και όταν μας τελειώσουν τα λεφτά πηγαίνουμε στων βάζελων τις μάνες! -Σήκωσέ το... Άβυσος η ψυχή του ανθρώπου!

Μιας και είπαμε για καύλες, έχει μερικές σμηνίες εδώ, στην τρυφερή ηλικία των 20-21, που φαίνονται ωραία κοριτσάκια και καλές ψυχές... Μάλλον η στολή τους αφαιρεί από την όποια γοητεία, καθώς συνήθως ντύνει κάτι μπουρούχες άνευ προηγουμένου. Ειδικά η κρητικιά και η ψηλή με τη γαλλική μύτη θα κάψουν καρδιές...

Μόλις εξαντληθούν τα αρχικά θέματα συζήτησης που είναι τα επαγγελματικά (πού σπουδάζεις;) και η πατριδογνωσία (από πού είσαι;), η κουβέντα μετατοπίζεται στα hobby δηλαδή τα αυτοκίνητα και το ποδόσφαιρο. Μα καλά, δεν έχετε τίποτε άλλο να πείτε ρε παιδιά;

Η γκρίνια που κυκλοφορεί θα μπορούσε να είναι καλύτερα εστιασμένη. Και το φαγητό δεν είναι και τόσο κακό (ultra καθαρό και χωρίς λίπη) και οι εκπαιδευτές δεν είναι αυστηροί και τα αφρόλουτρα που μας πήραν ήταν γνωστό ότι θα μας τα πάρουν! Είναι συλλογική επιθυμία το άνοιγμα του κυλικείου (ΚΨΜ στο στρατό, καντίνα στο ναυτικό) για να αγοράσουν τσιγάρα, να πιουν ΝΕΣ καραβίσιο και να φάνε Στεργίου - κανείς δε θέλει να πιεί καθαρό νερό; Παραδόξως για τις τουαλέτες και τα μπάνια που αφήνουμε ακαθάριστα δε γκρινιάζει κανείς. Ειδικά για το φαγητό είμαι βέβαιος ότι οι μισοί τρώνε χειρότερα σπίτι τους, αλλά παριστάνουν τους μαχαραγιάδες.

Όσοι δε φοβήθηκαν να δηλώσουν ότι έχουν κάποια ικανότητα και πήγαν σε κανένα μαγειρίο ή στους υπολογιστές δεν περνάνε και άσχημα, αν και έχουν ένα μικρό φόρτο εργασίας παραπάνω.

Εγώ προσπαθώ να είμαι χαλαρός, αν και μέχρι τώρα έχω εντοπίσει περισσότερα σημεία που με ενοχλούν, παρά ευχάριστα πράγματα. (1 μήλο σήμερα)

Γνωριμία με την Υπηρεσία

πρώτο ξύπνημα στο στρατόπεδο 6:20

Έως τώρα όλοι είναι ευγενικοί. Το πρόγραμμα σήμερα περιλαμβάνει ακρόαση από την Ανωτάτη (προσοχή: τον τόνο βάζει η Υπηρεσία και όχι ο Τσολάκης ή ο Τζάρτζανος) Υγειονομική Επιτροπή ή αλλιώς, Είδικό Στρατολογικό Συμβούλιο - ναι, είναι το ίδιο που δίνει τα τρελόχαρτα και ορίζει το δείκτη ικανότητας Ι που κυμαίνεται από Ι1 έως Ι4 για όσους υπηρετούν.

Ο επικεφαλής ιατρός ήταν πολύ soft (πουστόφερνε λίγο να το πούμε λίγο λαϊκά) , η γυναίκα ιατρός που τον βοηθούσε ήταν ψιλοαδιάφορη φάτσα, οι στρατεύσιμοι γιατροί πολύ μάγκες και οι βοηθητικοί σμηνίτες σαχλοί τύποι που βαριόντουσαν εμφανώς και απροκάλυπτα. Ο επικεφαλής είχε ίδιο παρουσιαστικό και τις επόμενες φορές που τον συνάντησα. Έγινε γνωστό ότι έχει γυναίκα και παιδί. Παρά τη θέση και το βαθμό του. ξεμπρόστιασε θρασύτατα όποιον είχε ιατρικό πρόβλημα σε όλη την ομάδα. Είναι ανάγκη να ξέρω ποιος έχει αιμορροΐδες και ποιος ηπατίτιδα;

Αφότου συμπληρώσαμε κάποια ερωτηματολόγια, γδυθήκαμε και μπήκαμε σε μία αίθουσα που μύριζε απαίσια ποδαριλομασχαλίλα. Δείξαμε τα balls μας σε ένα κληρωτό γιατρό, όμως από το κρύο δυσκολεύτηκα να τα βρω, πόσο μάλλον να τα ξεχωρίσω μεταξύ τους ως όφειλα.

Με τον κίνδυνο να παρεξηγηθώ, παρατηρούσα από πίσω που είχα κάτσει τους υπόλοιπους της 50αδας στην οποία ανήκα. Τα αποτελέσματα: 7/50 φορούσαν σλιπ και όχι σορτσάκι για εσώρουχο, 4/50 είχαν τατουάζ, 4/50 υπέρμετρα παχύσαρκοι. Οι χοντροί γενικά είναι λίγοι σε ποσοστό, κάτι που ίσως οφείλεται στο γεγονός ότι όλοι καπνίζουν μανιωδώς και με κάθε αφορμή.

Τα παιδιά φαίνονται ΟΚ και έχουν ήδη αρχίσει να σκιαγραφούνται πολλοί χαρακτήρες με τις ιδιαίτερες πλευρές τους, όταν αυτές υπάρχουν... Πολλά είναι τα σεξουαλικά αστεία και τα αστεία σχετικά με το ποδόσφαιρο.

Υποσχέθηκα στον εαυτό μου να φάω 50 μήλα μέχρι το τέλος της εκπαίδευσης - είναι πεντανόστιμα... (2.5 μήλα σήμερα)

Πού ήμουν χτες και πού είμαι σήμερα.

Μέρα κατάταξης για μένα σήμερα (συνολικά είναι τρεις) και έξω από την πτέρυγα εκπαίδευσης έχουν ακροβολιστεί ελληνίδες μαμάδες που εύχονται με σπαραξικάρδια ψυχοπονιάρικο τρόπο (ούτε στην επιστράτευση του '74, την αποστολή στην Κορέα, το '40 και όλα τα γνωστά έπη του ελληνισμού να βρισκόμαστε...). Ελλείψει φυσικά υπαρκτών κινδύνων (έστω ψείρες) η ευχή είναι γενική, αλλά ακούγεται πολλές φορές για καλύτερη εμπέδωση:

να προσέχεις παιδί μου

Πέρίμενα κοντά δύο ώρες στο ψιλόβροχο, αναμονή που μπορεί να εκληφθεί σαν προοικονομία των ημερών που θα ακολουθήσουν στη βασική εκπαίδευση και, από ότι ψυχανεμίζομαι, της θητείας γενικότερα.

Η διαδικασία της λαθραίας εισαγωγής αντικειμένων τα οποία δε θα γίνουν αντιληπτά κατά την είσοδο είναι μία καλή δοκιμασία για τους νεοσύλλεκτους, δεδομένου ότι γίνεται από τρομερά φοβισμένους τύπους όπως η αφεντιά μου. Κατάφερα να περάσω το κινητό μου (παράνομο γιατί έχει κάμερα, μα το θέλω για το internet κυρίως και για να σας τροφοδοτώ με φωτογραφίες), αποσμητικό σε κρέμα, μία κρέμα προσώπου και βουτυροκακάο για τα χείλη μου. Η μόνη απώλεια που υπήρξε ήταν ο τυχερός μαρκαδόρος μου. Η επιχείριση αποτιμάται θετικά ικανοποιητική συγκριτικά με άλλους στους οποίους κατέσχεσαν υλικά αξίας. Οι περισσότερο μάγκες παρέκαμψαν εντελώς τα τραπέζια στα οποία γινόταν ο έλεγχος, κουρελιάζοντας εντελώς την περηφάνια μου για το κατορθώμά μου.

Δυστυχώς, δε μας έντυσαν το ίδιο βράδυ και το φρεσκοξυριμένο μου κρανίο έγινε τούμπανο από το απίθανο κρύο που μου είχαν πει πως θα συναντούσα. Λυπάμαι που πρέπει να το παραδεχτώ, μα η νέα κόμη δεν αφήνει καμία αμφιβολία πως οι τρίχες μου μετακομίζουν από το κεφάλι στους ώμους και τα χέρια μου επιτρέποντας στο ξέφωτο που βρίσκεται στο βρεγματικό οστό να προελαύνει προς τα αυτιά μου.

24 ώρες πριν ήμουν μισομεθυσμένος από καλό κρασί και την είχα ταρατσώσει με άγριο κατσίκι και κρητικό τυρί. Η προσγείωση είναι λίγο rough.

Τι κάνει μία χελώνα στην Κίνα;

Φέρνει το απολυτήριό μου....



Σε 12 μήνες από αύριο + τις φυλακές θα είμαι ελεύθερος στρατιωτικών υποχρεώσεων.