Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2007
1ο επισκεπτήριο
Μικρή μελαγχολία όταν τελειώνει το πρώτο επισκεπτήριο και φεύγουν όλοι αυτοί οι χρωματιστοί άνθρωποι αφήνοντάς μας στο έλεος της αγέλαστης μιζέριας που έχει καταλάβει το στρατόπεδο!
Σήμερα το επισκεπτήριο μονοπώλησε τη μέρα - άτυχοι όσοι είχαν υπηρεσία. Είχαμε έγερση μία ώρα αργότερα, 7:20 δηλαδή, κάτι που δεν έκανε και μεγάλη διαφορά, αφού είχαμε ξενυχτήσει κάτι τις παραπάνω το προηγούμενο βράδυ. Γυάλισα τις αρβύλες και έριξα την ξούρα μου. Με τόσους υψηλόβαθμους στην οικογένεια δεν ήθελα να δώσω κακή εντύπωση.
Μιλιούνια οι γονείς και οι φιλενάδες. Θυμήθηκα πώς είναι τα χρωματιστά ρούχα, οι γυναικείες φάτσες και όλες οι ράτσες που συναπαρτίζουν τον έξω κόσμο. Αρκετές κοπέλες κυμαίνονταν στην κλίμακα από άσχημες έως άχαρες - σίγουρα ο στρατός θα αναβαθμίσει το πώς φαίνονται στα μάτια των αγαπημένων τους. Από όλες τις κοπέλες που είδα, μόνο δύο θα έλεγα πως ήταν ιδιαίτερα ωραίες και μόνο μία θα ήθελα για δικιά μου.
Πολύ ήθελε να έρθει και η φιλενάδα μου, όμως σήμερα ήρθε για επίσκεψη και ο παρεξηγιάρης θείος. Δε θέλουμε να συναντηθούν αυτοί οι δύο!
Δεν ήταν λίγοι όσοι δε δέχτηκαν επισκεπτήριο λόγω απόστασης. Παιδιά από τόσες πόλεις είναι μαζεμένες εδώ - Έδεσσα, Φλώρινα, Χανιά και δε συμμαζεύεται. Έντρομοι παρακολουθούν το χαρτί υγείας τους να τελειώνει χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να αποκτήσουν άλλο! Η σκέψη μου είναι μαζί τους σήμερα.
Σχεδόν όλοι έβγαλαν τα απωθημένα τους σε πίτσες, σουβλάκια, τυροπιτάκια, κρουασάν, και λοιπά ετοιματζίδικα. Είναι ακριβώς οι ίδιοι που φωνασκούν κάθε μέρα ότι το φαγητό είναι ανθυγειινό και θα πάθουμε τίποτα με αυτό. Αιδώς Αργείοι!!! Πείτε ότι είστε κακομαθημένοι να τελειώνουμε.
Οι μαμάδες έδωσαν ρέστα σε υπερφροντίδα. Πολλά έμειναν και τα φάγαμε στο θάλαμο. Λίγοι όμως είχαν παστρικά φαγητά. Εκτίμησα περισσότερο το φαγητό της οικογένειας. Με την ευκαιρία ζήτησα να μη μου φέρουν τίποτα τέτοιου τύπου, καθώς δε μου αρέσει να κάνω αυτά που κοροϊδεύω.
Τα μόνα είδη που παρέλαβα ήταν μερικά αποξηραμένα φρούτα από φαγητά και κάποια άλλα είδη που δεν μπόρεσα να περάσω από τον έλεγχο της πρώτης ημέρας, για παράδειγμα αντιμυκητικό υγρό για τα πόδια και μαντηλάκια για το σκούπισμα του τρυφερού μου πισινού. Ακόμη παρέλαβα και εσώρουχα, φανέλες και κάλτσες που είναι αναγκαία. Παρέδωσα και τις πρώτες φωτογραφίες μου στους γονείς που καμάρωναν σα γύφτικα σκεπάρνια.
Επίσης μου έφεραν και εφημερίδα που μου είχε λείψει. Είχε μάλιστα και ενδιαφέρον άρθρο για τους χλιδάνεργους. Οι αθλητικές εφημερίδες και τα τύπου Nitro περιοδικά έγιναν ανάρπαστα. Είδα όμως στο θάλαμο και άλλες τρεις πολιτικές εφημερίδες.
Ο θαλαμοφύλακας είναι Special Olympics candidate. Εξαιρετικά αγενής και προκλητικός, αντιλαμβάνεται το ρόλο του τυπολατρικά και δεν ξέρει να φερθεί αποτελεσματικά. Δεν περιμένω κάτι περισσότερο από κάποιον που είναι 26 ετών, είναι επί πτυχίω και δεν έχει δουλέψει μία μέρα στη ζωή του. 3 χρόνια αδικαιολόγητος απών από τη ζωή.
Έχω αρχίσει να βαριέμαι
- την ολοήμερη ένδυση με στολή και αρβύλες
- την άσκοπη αναμονή που δε γνωρίζουμε πότε θα γίνει τι
- τη ματαιότητα του εγχειρήματος
- την ΑΠΟΛΥΤΗ έλλειψη οποιασδήποτε άσκησης
- την ελλειπέστατη εκπαίδευση από ανθρώπους χαμηλού επιπέδου
- την έλλειψη απαντήσεων σε ερωτήσεις
και φυσικά το κουρασμένο και αγλαό βλέμμα των ΥΠΑΞ
Μολονότι εδώ έχουμε κάθε άνεση της σύγχρονης ζωής, αποχωριστήκαμε κάποια πράγματα για λίγο καιρό. Την ξάπλα, τους φίλους μας, την τηλεόραση, το άστατο πρόγραμμά μας, τη μόδα και την κατανάλωση. Και επιβιώσαμε χωρίς απώλειες. Φαίνεται ότι έχουμε ανοχές που δεν τις αντιλαμβανόμαστε και γινόμαστε έρμαια των διαφόρων παθών μας. Δεν είναι κακό να τις ανακαλύπτουμε εκ νέου κάθε τόσο.
Το βράδυ είχε το καλύτερο φαγητό από ποτέ. Ψάρι πλακί. Η παρέλαση προς το εστιατόριο είναι υποχρεωτική. Όχι όμως και η είσοδος σε αυτό. Μόλις μας ανακοινώθηκε το μενού έγινε η έξοδος του Μεσολογγίου! Έμειναν δεν έμειναν 60 άτομα από τα 600 για να φάνε. Καλύτερα γιατί έφαγα 6πλή μερίδα.
Εικόνα ημέρας:
Κάποιος σήμερα είχε τα σώβρακα που θα παρέδιδε στους γονείς του τυλιγμένα σε σακούλες του ΣΕΠΑ - το κατάστημα των μονίμων της Αεροπορίας για όσους δε γνωρίζουν. Κι εμείς έχουμε βύσματα ρε φίλε, αλλά δεν το κάνουμε θέμα!
Σκέψη ημέρας:
Πολύ μεγάλη ταλαιπωρία αυτός ο δίσκος εστιάσεως. Από τη μία έχει βοηθήσει πολλούς να μάθουν τι θα πει σαπούνι πιάτων και σφουγγάρι, από την άλλη όμως όλο βρώμικος είναι. Να τρώει κανείς σε σελοφαν ή αλουμινόχαρτο δε λέει και τίποτα. Διότι και τρώει το χρόνο του μέχρι να πλύνει τα μαχαιροπήρουνα (μόνο έναν είδα να σκεφτεί να φέρει πλαστικά) και τρώει κομματάκια αλουμινόχαρτου.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου