Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2007

Το προσκλητήριο μου έπεσε από τα χέρια


νεοσύλλεκτος σε ώρα μελέτης εν ώρα εκπαίδευσης


Δ
Δοκίμασα να μπω στη drill team σήμερα, τη διμοιρία επιδείξεων δηλαδή στο ελληνικότερο, μα είναι τόσο ασυννενόητοι που δεν πρόλαβα την προθεσμία. Εκ των υστέρων αποδείχτηκε καλύτερο, επειδή θα είχα γερό πρόβλημα στον ώμο μου από τη συνεχή παρουσίαση όπλων.

Τα παιδιά μου προτείνουν να μου δώσουν αλουμινόχαρτο για το δίσκο μου, καλοσύνη τους δε λέω, μα το βρίσκω υπέρτατη σάχλα. Τρώνε τα κομματάκια του αλουμινόχαρτου, το λάδι γλιστράει από κάτω και στο τέλος δε γλιτώνουν την αναμονή για να πλύνουν τα μαχαιροπήρουνα. Μόνο έναν είδα που προνόησε να φέρει και πλαστικά μαχαιροπήρουνα.


13 και σήμερα οι μέρες που απομένουν, αν η εκπαίδευση λήξει όταν την υπολογίζουμε (ναι, είναι αλήθεια - δε διαρκεί συγκεκριμένο αριθμό ημερών). Ακόμη κι εγώ άρχισα να μετράω τις μέρες που απομένουν.

Σήμερα αρρώστησα. Οι γιατροί πιέζονται για να μη με βγάλουν ελεύθερο υπηρεσίας. Μόνο ελεύθερος ασκήσεων για 1 μέρα είναι το καλύτερο που μπορούν να μου δώσουν. Δυστυχώς όμως το πρόβλημά μου με το λαιμό και τα δέκατα του πυρετού δε θα υποχωρήσουν, άμα και αύριο βγω στο πρωινό προσκλητήριο τα χαράματα να φωνάζω
με το κρύο ... Επίσης δεν κατάφερα να βγω ελεύθερος βήματος για να γλιτώσω τον ώμο μου που διαμαρτύρεται από τώρα.


Οι γιατροί δεν μπορούν να κάνουν κάτι καλύτερο από αυτό που έκαναν - τους περιορίζουν να είναι γιατροί της πορτοκαλάδας - για αυτό και μου έδωσα θεραπεία της παρηγοριάς. Όταν τους ζήτησα κάτι ζεστό για το λαιμό, μου πρότειναν να βάλω νερό στο μεταλλικό κύπελο που έχουμε όλοι και να το βάλω πάνω στο καλοριφέρ για να ζεστάνει... Ούτε ζεστά ροφήματα δεν έχει η Τρίπολη και μέχρι τώρα δεν έχει ούτε νερό εμφιαλωμένο! Μπράβο οργάνωση...

Βέβαια και το ιατρείο υποεξοπλισμένο είναι. Μία κούτα Clarytine D και άλλη μία Lysopaine, τι να κάνουν για 2500 μαντράχαλους που εξαναγκάζονται να είναι συνέχεια στο κρύο και να φωνάζουν σε αυτό και θα παραμείνουν εδώ για 25 μέρες;

Τους ζηλεύω τους γιατρούς στην ΠΑ. Είναι καλά παιδιά (μέχρι να αρχίσουν να τα παίρνουν!!), κάνουν καλή παρέα μεταξύ τους και είναι πολύ πιο ώριμοι για την ηλικία τους. Οι μηχανικοί έχουν χαλάσει πολύ το συνάφι τους μου φαίνεται.


Υ.Γ. Στο βραδυνό προσκλητήριο

Στρατεύσιμος : Θα δούμε τον αγώνα κύριε ΑΥΜ;
ΑΥΜ: Και με το προσκλητήριο τι θα κάνουμε;
Στρατεύσιμος: Ας το κάνουμε στο ημίχρονο!!

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

πακέτο... καλό κουράγιο

Δημητρης Καμπερος είπε...

οι πολεμιστές δε φοβούνται τίποτα. Τώρα πέρασε και είναι μακριά!