Πέμπτη 24 Ιουλίου 2008

εεεε, εντάξει

- Γιατί δε με είχατε ενημερώσει ότι πρέπει να είμαι σε ετοιμότητα για να έλθω στη μονάδα απόψε;

- Το έχω γράψει στις υπηρεσίες.

- Τι έχεις γράψει; Εγώ βλέπω απλά το όνομά μου, γραμμένο με στιλό, πάνω σε ένα άλλο χωρίς υπογραφή και σφραγίδα όπως οφείλει. Και έπειτα δε με ενημέρωσε κάποιος για την αλλαγή όπως πρέπει!

- Εεεεε, εντάξει τώρα τι να κάνουμε...


άντε γαμήσου ρε καραγκιόζη υπηρεσιολόγε. που σε έχουν βάλει να κάνεις μία απλή δουλειά και δε θέλεις. Τι θα πει "τι να κάνουμε;". Δεν πρόλαβα, το ξέχασα, μου διέφυγε, δεν το θεώρησα σημαντικό το καταλαβαίνω. Το "τι να κάνουμε" όχι.

Σάββατο 19 Ιουλίου 2008

Θητεία First Class

Μολονότι χτες είχε μία υπέροχη πανσέληνο και εγώ μόλις είχα τελειώσει μία ιδιαίτερα κουραστική εβδομάδα, έμεινα μέσα, όπου συμμετείχα στην ομάδα Πυρασφάλειας.

Το απόγευμα μας ξύπνησαν για να μαζέψουμε πευκοβελόνες... Φαντάζομαι ότι αν ο Θεός ήταν Σμηνίτης θα καταργούσε τα κουνούπια και τις πευκοβελόνες! Βέβαια το κλίμα ήταν ιδιαίτερα φιλικό και όλοι το είδαν σαν απογευματινό stretching, ενώ κάποια στιγμή κάναμε γιουρούσι σε ένα μικρό κυλικείο για να χτυπήσουμε τα παγωτάκια μας.

Το βράδυ ζήτησα από τον Αξιωματικό Υπηρεσίας να παραγγείλει για μένα από τη ΛΑΞ, μιας και η διάθεσή μου ήταν για κάτι καλύτερο από το φαγητό της Μονάδας και τα τοπικά σουβλατζίδικα δεν είναι και πρώτης κατηγορίας. Ο άνθρωπος, χωρίς να με έχει δει ποτέ του (και μάλλον δε θα ξανασυναντηθούμε) όχι μόνο δέχτηκε, αλλά πήρε και ο ίδιος τηλέφωνο και μάλιστα προσέθεσε και μία μπύρα στην παραγγελία! Αυτό το απλό περιστατικό επικοινωνίας μεταξύ ενός Αξιωματικού και ενός Στρατεύσιμου είναι ενδεικτικό της δυνατότητας συνενόησης που υπάρχει στην Πολεμική Αεροπορία. Ξέρω ότι οι περισσότεροι θα έκαναν κάτι αντίστοιχο σε όλες τις μονάδες της ΠΑ.

Έφαγα το "δείπνο μου" μαζί με όσα είχαν παραγγείλει και άλλα παιδιά σε ένα κυλικείο με τηλεόραση όπου είδαμε αγώνα, παίξαμε τάβλι και χασκογελάσαμε έως αργά.

Στο τέλος της βραδιάς συλλογιζόμουν ότι ήταν ένα πολύ ωραίο Σαββατόβραδο. Χτες όλοι κάπως συνεισέφεραν ώστε να περάσουμε καλά. Η αγκαρία ήταν ολιγόωρη, ο Πύλαρχος έκανε ότι δεν είδε τις παραγγελίες από το σουβλατζίδικο και τις μπύρες που είχαν μέσα, το κυλικείο "έμεινε" ανοικτό ως αργά, μας άφησαν να κάνουμε βόλτες στο αεροδρόμιο ενώ "είχαν πέσει τα συνθηματικά" και κανείς δεν "άκουσε¨τη φασαρία που κάναμε. Τέτοια περιστατικά είναι και ο κανόνας για όσους ξέρουν να τα εκτιμήσουν. Η θητεία μου και των άλλων παιδιών (και δεν είμαι και σε κανένα εύκολο αεροδρόμιο) είναι παραπάνω από ανθρώπινη και ευγνωμονώ την ΠΑ και το "βύσμα" μου, που μου διαθέτουν αυτή τη δυνατότητα.

Φυσικά και οι άσχημες στιγμές δεν είναι λίγες, πρέπει όμως όλοι οι στρατεύσιμοι να αντιληφθούμε ότι υπηρετούμε μία θητεία και υπό το πρίσμα αυτό, συγκριτικά με το τι έχει τη δυνατότητα να μας επιβάλει η Υπηρεσία, περνάμε μία χαρά. Θα συμπλήρωνα ότι πιστεύω πως είμαστε και παραγωγικοί σαν σώμα, διότι οι περισσότεροι δουλεύουν φιλότιμα και βοηθούν ουσιαστικά το αεροδρόμιο.

Αυτό βέβαια δε σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι θα πρέπει να σταματήσουμε να ζητάμε βελτίωση των συνθηκών της θητείας μας, στα πλαίσια του λογικού. Διότι η βελτίωση της ζωής μας, τόσο για εμάς, όσο και για τους άλλους είναι το μόνο που μπορεί να μας κρατήσει ζωντανούς και δραστήριους, ώστε να μη ρετάρει το μυαλό μας, όπως των "καραβανάδων" (οι οποίοι σημειωτέον ότι όταν έχουν υπηρεσία Πυρασφάλειας και πάνε στη φωτιά, κουβαλάνε μαζί τους και τα όπλα τους... Πόσο χαζοί γίνονται οι άνθρωποι ενίοτε!!).

Σάββατο 12 Ιουλίου 2008

Το είδαμε και αυτό - ο ρόμπας αξιωματικός

Στα θετικά που έχω αποκομίσει στη θητεία μου είναι και η αγάπη μου για τους σκύλους - καμία ιδιαίτερη συμπάθεια δεν εμφάνιζα παλαιότερα για ζώα, κατάλοιπο των αλλεργιών μου σε μερικά από αυτά. Εδώ μοιράζομαι το μουσακά και τη σαλάτα μου τους σκύλους της φρουράς. Το δροσερό νεράκι μέσα στον καύσωνα είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω για τις γλυκύτατες αυτές παρουσίες.

Τα αξιαγάπητα σκυλάκια μάλιστα έχουν ιδιαίτερα εκλεπτυσμένους τρόπους. Στην αρχή έφαγαν το κυρίως πιάτο και μετά περιποιήθηκαν τη σαλάτα!

Την Παρασκευή ο πολυαγαπημένος μου διοικητής ΣΕΕΠ έδωσε δύο κρατήσεις σε ισάριθμους Σμηνίτες άνευ λόγου και αιτίας. Θα ήθελα πολύ να εξηγήσω τους λόγους, αλλά θα στοχοποιηθώ. Να σημειώσω ότι τα παιδιά που τις πήραν είναι πολύ ευγενικά και δε θα είχαν ποτέ την παραμικρή πρόθεση εναντίον των οδηγιών της Μοίρας, ούτε φυσικά δημιουργούν προβλήματα. Όπως και αν έχει, δε συνέβη τίποτα άξιο λόγου.

Ο φίλος διοικητής όμως δεν είχε προσέξει το επώνυμο του ενός, ούτε φυσικά κάποια στοιχεία επάνω του που δείχνουν από που κρατάει η σκούφια του. Ένα φυσιολογικό παιδί, μία χαρά άνθρωπος που δε θέλει να προκαλεί στο ελάχιστο. Πώς να προσέξει άλλωστε όταν μιλάει συνέχεια για φαγητά και άλλες σαχλαμάρες με τους ομοίους του; Για να μη μακρυγορώ οι κρατήσεις είχαν σβηστεί μέσω τηλεφώνου εντός 20λέπτου.

Έλα όμως που στη μεγάλη επιθεώρηση της Παρασκευής αναφέρθηκε δήθεν τυχαία στο γεγονός; Αποδελτιώνω:

Τέρμα τα ψέματα και η χαλαρότητα. Από εδώ και πέρα δεν έχει αστεία. Δε θα γλιτώσει κανείς σας. Όσα τηλέφωνα και να πάρετε. Όποιος και να πάρει τηλέφωνο. Δεν καταλαβαίνω τίποτα. Ποτέ δεν έχω ενδώσει σε κάτι τέτοιο. Δεν κατάλαβα δηλαδή, ποιος είμαι εγώ που θα απαντήσω σε ένα τέτοιο τηλέφωνο; Με προσβάλλει κάτι τέτοιο και δε θα το κάνω ποτέ. Μη νομίζετε ότι θα γλιτώσετε.

Μας ήλεγξε κουτσά στραβά και μας έδιωξε για μεσημέρι. Μετά ήρθε στην παρέα όπου υπήρχε και το παιδί που τηλεφωνησε και τον φώναξε δήθεν αδιάφορα. Σμηνίτη έλα εδώ!! Τον πήγε πιο πέρα και άρχισε να τον γλύφει με τόσο παιδικό τρόπο.

Ρε ματρακά (δε χρησιμοποιώ τις συνήθεις εκφράσεις μου γιατί θα με καταλάβουν)! Γιατί επιτρέπεις στον εαυτό σου να ευτελίζεται; Ποιος είναι ο λόγος να συνεχίζεις να παριστάνεις τον ευγενή όταν όλοι σε βλέπουμε να κόβεις τον πατσά με το ψαλίδι; Δεν αντιλαμβάνεσαι ότι αν είσαι λογικός και σοβαρός δε θα σε πάρει κανείς τηλέφωνο ή ακόμη και αν σε πάρει δε θα έχεις λόγο να αναιρέσεις τις αποφάσεις σου;


Έτσι πρέπει να σου φερθώ κι εγώ; Κάθε φορά που μου μιλάς άσχημα, με αντιμετωπίζεις μεροληπτικά ή με απειλείς γεννάς ένα κίνητρο. Ένα κίνητρο να σε πάρουν τηλέφωνο. Και ας μην έχω δώσει ποτέ αφορμή.

Δεν το κάνω κύριε, για να μη σε τσαλακώσω τελείως στους συναδέλφους σου και τους στρατεύσιμους και ντρέπεσαι να με κοιτάξεις μετά. Ας έχω τη δυνατότητα, όπως και τόσοι άλλοι μέσα στη Μοίρα. Όταν οι υψηλόβαθμοι προϊστάμενοί μου με επαινούν, ο κακομοίρης που κλήθηκε από την εφεδρεία, ο οποίος φέρεται μάλιστα με αυτόν τον τρόπο δε μετράει και πολλά, έτσι δεν είναι;


Υ.Γ. το σχήμα που έχει το μουστάκι σου και το νυχάκι στο μικρό δάχτυλο του χεριού είναι εκτός προδιαγραφών του κανονισμού στολών της ΠΑ. Καταλαβαίνεις ότι δυσκολεύομαι να μη γελάσω όταν ελέγχεις πόσο σκονισμένα είναι τα παπούτσια μου και πόσο τριχωτό το μάγουλό μου.

Μεθ.Υ.Γ. καταλαβαίνω κάπως πόσο υποφέρουν τα παιδιά που είναι μακριά από το σπίτι τους και αντιμετωπίζουν αθλιότατες συμπεριφορές καθημερινά, χωρίς τη δυνατότητα να βρουν κάπου ένα μικρό δίκιο.

Κυριακή 6 Ιουλίου 2008

Η Σάρα η Μάρα και το κακό συναπάντημα.

Δύναμη πυρασφάλειας τις προάλλες και προσευχόμουν να μη πάρει καμιά φωτιά στο νομό, διότι θα πήγαινα κι εγώ στο δάσος...

Οι άλλοι που ήταν μαζί μου με έκαναν να φρίξω. Η συζήτηση το μεσημέρι ξεκίνησε από τις πουτάνες. Πού, πόσο, πόσες, πόσο γουστάρουν αυτές κοκ. Τα παιδιά έχουν σπρώξει πολλά λεφτά στη δραστηριότητα αυτή. Μετά κοιμήθηκαν για μεσημέρι. Όταν ξύπνησαν συζήτησαν σχετικά με τις αξιόποινες πράξεις που έχουν κάνει μικροί. Ήταν αρκετές για πολλούς μήνες αναμορφωτηρίου. Στο τέλος τσακώθηκαν για οπαδικά θέματα. Εμείς που σας στριμώξαμε τότε στο Καραϊσκάκη και τις φάγατε, καλά καναμε και σας φάγαμε το Φιλόπουλο, ξέρω ποιος τον σκότωσε, πες ποιος είναι να του φέρω παρέα, ξέρω το Ρομάριο από τα Ταμπούρια κοκ.

Δύο πράγματα έπρεπε να κάνουν όλη τη μέρα. Το πρώτο ήταν να ενεργοποιήσουν τα air condition στο θάλαμο και να κλείσουν τα παράθυρα το μεσημέρι, ώστε να δροσίσει και το δεύτερο να βάλουν αντικουνουπικό στο θάλαμο και να κλείσουν τα παράθυρα το βράδυ για να μη μπουν κουνούπια. Ήταν ανάξιοι και για τα δύο. Όλο και άνοιγαν τα παράθυρα και τα ξέχναγαν ανοιχτά. Μία για να καπνίσουν, την άλλη για να πουν κάτι στον άλλο που βαριόταν να μπει κανονικά μέσα, και την τρίτη γιατί έτσι. Στο διπλανό θάλαμο κάποιοι είχαν ανοίξει τα air condition στο τέρμα, τα παραθυρα στο τέρμα και έφυγαν. Έτσι απλά.

Σιγά μωρέ, με τα λεφτά σου πληρώνεις το ρεύμα;

Πέμπτη 26 Ιουνίου 2008

τοίχο τοίχο, μη σε πετύχω!!

τρίσμοιρος φανταράκος δεν ξέρει που να κρυφτεί. Πολλά τέτοια αστεία συμβαίνουν όταν κάμποσοι μαντράχαλοι είναι κλεισμένοι σε ένα στρατόπεδο!

Δεν απολύθηκα ακόμη...



Υπέρθεος έχει κουβαλήσει μαζί του τη μηχανή του στη σκοπιά. Πόσο κενή μπορεί να είναι η ζωή ενός ατόμου; (την είχε βάλει στον ίσκιο και ο ίδιος έμενε στον ήλιο)


Δε σας ξέχασα... Απλά απορροφήθηκα από τη θητεία και τα άλλα με τα οποία ασχολούμαι περιστασιακά.

Η θητεία μου πηγαίνει μία χαρά. Οι περισσότεροι της Μοίρας συζητάνε να πάρουν μετάθεση, ωστόσο δεν είναι κάτι που με ενδιαφέρει - όταν βρίσκομαι σε ένα οργανωμένο περιβάλλον που με αγαπάει και με σέβεται θα είμαι γελοίος να ζητάω μεταθέσεις που κοροϊδεύω όπως στο Πολεμικό Μουσείο και στο αεροδικείο στη Σούτσου. Άλλωστε οι πολύ καλές μεταθέσεις είναι σε γραφεία και πόστα που ούτε τα φαντάζεται κανείς. Όσοι άκουσαν το Μουσείο Ιστορίας ΠΑ και νομίζουν ότι κάτι ξέρουν, ας είναι πιο φειδωλοί στις διηγήσεις τους. Δε θα τα αναφέρω εδώ, όχι γιατί δεν τα ξέρω ή γιατί δεν μπορώ να τα πιάσω, αλλά επειδή δε σκοπεύω να βάλω στο στόμα μικρών βυσμάτων λέξεις που δεν επιτρέπεται να αναφέρουν!!

Με αγαπάει και με σέβεται η Μοίρα μου είπα; Ας το πούμε και έτσι. Στην πράξη αυτό δεν ισχύει και τόσο πολύ. Οι προϊστάμενοί μου στην επιστασία μου είναι υποδείγματα ανθρώπων και μου φέρονται εξαιρετικά, μία συμπεριφορά που θα διατηρούσαν ακόμη και αν δεν την άξιζα από μέρους μου. Αντίθετα τα γραφεία της Μοίρας θα έλεγα ότι πάσχουν σοβαρά - δεν εκτιμούν την προσπάθεια πολλών Σμηνιτών, έχουν συμπάθειες με τους χειρότερους φαντάρους, κάνουν διακρίσεις, δεν ασχολούνται με την αξιολόγηση και διαχείριση των Σμηνιτών και τα κυλικεία το οποία έχουν υπό την εποπτεία τους θυμίζει αποθήκη ειδών καθαρισμού.

Ενώ έχουν τη δυνατότητα να κερδίσουν την αμέριστη αγάπη κάθε στρατεύσιμου καταλήγουν να τους αντιπαθεί η καλύτερη μερίδα στρατευσίμων. Όσοι δουλεύουν στη Μοίρα μου το κάνουν από φιλότιμο και όχι από συμπάθεια σε αυτήν. Και συγγνώμη ρε φίλε Μοίραρχε, αλλά να ξέρεις ότι όλοι μπορούμε να επικοινωνήσουμε μαζί σου και τηλεφωνικά (να σε πάρει το βύσμα τηλέφωνο ντε - δεν το έχω κάνει ΠΟΤΕ), να κολλήσουμε άδειες εκεί που πονάς και να σε κάνουμε να τρέχεις αλλά δεν το κάνουμε - οφείλεις να εκτιμήσεις την καλή μας συμπεριφορά στην οποία δεν είμαστε υποχρεωμένοι!

By the way, όσο περνάει ο καιρός αντιλαμβάνομαι ότι οι ειδικότητες στην Αεροπορία καταλήγουν να χαρακτηρίζουν και το άτομο που τις κατέχει. Προχτές γνώρισα έναν εκπαιδευτή οπλουργό και πυροτεχνουργό με αγάπη για τις Υπονομεύσεις... Ο άνθρωπος έκραζε από μακριά την ειδικότητά του... Το ίδιο και οι ΑΜύνης ΑεροΔρομίων, οι Ελεγκτές Αεράμυνας, οι συμμετέχοντες στην Κινητή Ομάδα Αντιμετώπισης Καταστροφών, οι Διοικητικοί κοκ. Φαντάζομαι ότι το απόλυτο στάδιο καταξίωσης και ένταξης στην αεροπορική οικογένεια είναι όταν κάποιος είναι σε θέση να μπορέσει να πει τι ειδικότητα έχει ένας ένστολος χωρίς να κοιτάξει τα διακριτικά του. Και είναι πολυάριθμες οι ειδικότητες... Τόσο που δεν μπορείτε να φανταστείτε!

Σε έναν άλλο τομέα, έχω έναν ξάδερφο ο οποίος δουλεύει σε catering. Εδώ και δύο χρόνια επιμένει ότι δεν υπάρχουν μεγαλύτερα λιμάδια από τους στρατιωτικούς. Δεν τον πίστευα ώσπου παραβρέθηκα σε τελετή αποχώρησης κάποιων αγαπημένων μου αξιωματικών. Να μιλάνε οι άνθρωποι για τον πόνο τους και οι υπόλοιποι να μασουλάνε χτυπώντας τα πηρούνια στα πιάτα... Χώρια που είχαν κατέβει όλοι οι άσχετοι στη ΛΑΞ για να δοκιμάσουν τα δωρεάν εδέσματα. Συγγνώμη παιδιά, αλλά τέτοια πείνα ούτε σε σχολικό πάρτι - ντροπή σας.

Ο ένας πάντως μίλησε πολύ σωστά... Ευχαρίστησε αυτούς που τον επανέφεραν στην ενέργεια βοηθώντας τον οικονομικά και ψυχολογικά και του έδωσαν τη δυνατότητα να γίνει ξανά χρήσιμος στην κοινωνία. Και τελείωσε συμβουλεύοντας όλους τους παρευρισκόμενους να κοιτάξουν γύρω τους προκειμένου να δουν σε τι συνθήκες και με τι αμοιβές δουλεύουν οι κοινοί εργαζόμενοι για να μην ξαναγκρινιάξουν ποτέ για την ΠΑ.

Και με αυτό το δίδαγμα, το οποίο ισχύει και για τους στρατεύσιμους, θα κλείσω αυτή τη μικρή σύνοψη.

Δευτέρα 19 Μαΐου 2008

πώς ξυπνάνε σε λίγες ώρες

αξημέρωτα για να πάω στο στρατόπεδο, που βγήκα έξω και έκανα και τις καταχρήσεις μου;

Κυριακή 18 Μαΐου 2008

Στρατεύσιμος Σμηνίας


Επιτέλους έφτασε η διαταγή που με ορίζει Σμηνία από Δόκιμο Έφεδρο Υπαξιωματικό που ήμουν ως τώρα... Οι αποδοχές αυξάνονται κατακόρυφα και πάνε στα 10 €, ενώ κολλάω στο μπράτσο μου και το διακριτικό του βαθμού μου. Λογίζομαι ως αρχαιότερος από τους άλλους Σμηνίτες και ΟΒΑ, ενώ είμαι νεότερος από τον μόνιμο Υποσμηνία.

Κατά τα άλλα, ο βαθμός του Σμηνία είναι μία διάκριση που κέρδισα χωρίς να έχω κάνει κάτι για να αποδείξω ότι την αξίζω, αν και δόθηκε λόγω των σπουδών μου (όχι ότι δεν έχουν αξιόλογες σπουδές και άλλοι φαντάροι). Στο ΣΞ οι στρατεύσιμοι Σμηνίες (που ονομάζονται Λοχίες) και κάποιοι κατώτεροί τους (που ονομάζονται Δεκανείς) συχνά φέρονται τρισάθλια στους υπόλοιπους. Χαίρομαι που στην ΠΑ δεν υπάρχουν τέτοια περιθώρια. Δεν έχω δώσει δείγματα στον εαυτό μου ότι έχω τέτοιες τάσεις, αλλά πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να κυλήσει κανείς σε τέτοιες γελοιότητες.

Αυτοί που χάρηκαν περισσότερο είναι ο παππούς μου , ο οποίος είχε αυτόν το βαθμό στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου και του Εμφυλίου, και ο πατέρας μου ο οποίος θυμάται από τη δικιά του θητεία πως οι βαθμοφόροι στρατεύσιμοι ήταν συχνά πιο αξιόλογοι από τους υπόλοιπους κάτι που φυσικά έχει καταργηθεί.

Ήδη, λόγω του βαθμού μου, εκτέλεσα και υπηρεσία Υπαξιωματικού Αλλαγής αντί για απλός Σκοπός, όπου και ήμουν υπεύθυνος για την τοποθέτηση των Σκοπών για όλο το 24ωρο και την ομαλή λειτουργία της Φρουράς, υπό τις διαταγές του ΑΚΕΦ. Βέβαια ο ΑΚΕΦ συνήθως κοιμάται μετά τη μία, οπότε οι ευθύνες πέφτουν αποκλειστικά σε μένα.

Είναι μία υπηρεσία που καταδικάζει τον παραλήπτη της σε στέρηση ύπνου και του εγκαθιστά το τεράστιο άγχος να ξυπνήσει πρώτος για να μπορέσει να ξυπνήσει όποιους δεν το θυμηθούν (τι σύμπτωση, είναι οι ίδιοι πάντα!). Στην περίπτωσή μου, το πρόβλημα αυτό είναι ακόμη πιο έντονο, καθότι εγώ και το ξυπνητήρι είμαστε χρόνια τσακωμένοι. Τώρα τελευταία έχει πέσει μία μόδα και κόσμος κοιμάται στα αυτοκίνητά του μέσα αντί για τους χώρους της Μοίρας, οπότε και έπρεπε να επισκέπτομαι το πάρκινγκ προκειμένου να εντοπίσω τους Σκοπούς της βάρδιας.

Διαπίστωσα διάφορες δυσλειτουργίες οι οποίες δύνανται να βελτιωθούν και θα υποβάλω τις παρατηρήσεις μου στο Σμήνος Αστυνομίας Φρούρησης, το οποίο έχει υπ'ευθύνη του όλα αυτά. Χρησιμοποίησα και το βαθμό μου για να διατάξω τον αλητήριο οδηγό, ο οποίος επέμενε να στριμώξουμε 6 άτομα στο πίσω μέρος του τζιπ προκειμένου να οδηγήσει 5' λιγότερο.

Συγγνώμη φίλε, αλλά άμα δε σου αρέσει να είσαι οδηγός, έλα να φυλάς σκοπιές. Δε θα στριμώχνεις τους συναδέλφους σου στρατεύσιμους επειδή αποφάσισες ότι απόψε βαριέσαι.

Τρίτη 13 Μαΐου 2008

Πώς μπορεί να βελτιωθεί η θητεία; (μέρος ΙΙ)

Το δεύτερο κομμάτι στο οποίο η θητεία οφείλει να βελτιωθεί είναι

Να σταματήσουν οι παραλογισμοί

Πολύ συχνά η θητεία γίνεται παράλογη. Ο στρατεύσιμος απαγορεύεται να αναφερθεί γραπτά και να διεκδικήσει καλύτερες συνθήκες για τον εαυτό του. Οι ανώτεροι δεν τον ενημερώνουν επίσημα για τα δικαιώματά του, τους κανονισμούς και συχνά εξαντλούν πάνω του μία αυστηρότητα η οποία έχει σχέση περισσότερο με προσωπική εμπάθεια.

Συχνά ακούω για παιδιά που είχαν "εμπλοκή" και έμειναν μέσα στο στρατόπεδο για 25 μέρες. Τι πάει να πει αυτό; Ότι ο στρατός τους είχε ανάγκη 25 24ωρα ακατάπαυστα χωρίς να μπορεί να τους δώσει απογευματινή άδεια; Ή ότι δεν είχε κόσμο να στείλει στο συγκεκριμένο στρατόπεδο για να αλαφρώσει το φόρτο του;

Είναι παραλογισμός να υπάρχει η διαδικασία του "βύσματος". Το λογικό θα ήταν να υπήρχε μία διαδικασία σαν τις πανελλήνιες, με μόρια και προτιμήσεις (και γιατί όχι, τα μόρια να τα μαζεύουν όποιοι ήθελαν από GRE και αγωνίσματα ή ένα από τα δύο) και να προκύπτει από εκεί πού θα οδηγηθεί κάποιος. Γιατί τώρα, αν εγώ για παράδειγμα θέλω να βρεθώ στην Πτέρυγα Μάχης στον Άραξο για παράδειγμα δεν υπάρχει επίσημη διαδικασία για να το καταφέρω αυτό. Χώρια ότι δεν έχω ενημερωθεί ποτέ ποιές είναι οι μονάδες της ΠΑ και τι δυνατότητες υπάρχουν στην κάθε μία. Επιπλέον, αν οι στρατιωτικοί ήταν πιο έξυπνοι, θα έθεταν κίνητρα (μειωμένη θητεία) για όλες τις θέσεις τις οποίες προσπαθούν να αποφεύγουν οι βυσματίες...

Είναι παραλογισμός ότι τελικά ο στρατός επιδεικνύει μηδενική ευθύνη για τους στρατευμένους του. Ο στρατεύσιμος έπρεπε να έχει κόστος για ένα στρατόπεδο. Και με τη μορφή μισθού (τουλάχιστον 100 € το μήνα) και με τη μορφή εγκαταστάσεων. Δεν επιτρέπεται να υπάρχουν στρατόπεδα που κοιμίζουν χίλιους στρατεύσιμους και να μην έχουν τις απαραίτητες υποδομές... Γυμναστήριο, αίθουσες ψυχαγωγίας, αξιοπρεπείς συνθήκες στρατωνισμού, σοβαρό σεφ και όχι μάγειρα από καπηλειό, πρόγραμμα εκπαίδευσης κλπ.

Είναι λογικά όλα αυτά; Όχι σε μία σύγχρονη κοινωνία και όμως συμβαίνουν. Και είμαι πεπεισμένος ότι οι ΕΔ έχουν τον τρόπο να τα εφαρμόσουν. Είναι κατανοητό ότι οι ΕΔ έχουν ένα συγκεκριμένο έργο να επιτελέσουν και δεν είναι σχολείο ξένων γλωσσών, από την άλλη όμως δε θα πρέπει να διαχειρίζονται ορθολογιστικά έναν πολύτιμο πόρο τους, τους στρατεύσιμους;

Σάββατο 10 Μαΐου 2008

Πώς μπορεί να βελτιωθεί η θητεία; (μέρος Ι)

πάρχουν ορισμένα μέτρα που μπορεί να αναβαθμίσουν ουσιαστικά την ποιότητα της θητείας ενός στρατευσίμου.

Το πρώτο που πρέπει να γίνει ΑΜΕΣΑ είναι να πάψουν οι αδικίες.

Είναι κατανοητό πως τα μεγαβύσματα κάπως θα ξεφεύγουν, πώς να γίνει άλλωστε άμα είσαι γυιος εφοπλιστή; Η άσκηση επιρροής από τους ισχυρούς είναι γνώρισμα κάθε κοινωνίας. Όμως σε γενικές γραμμές πρέπει οι λεγόμενες "Υπηρεσίες" να είναι ισόποσες (κατά το δυνατό) για ΚΑΘΕ στρατεύσιμο, οι "Επιστασίες" να έχουν τον ίδιο φόρτο εργασίας και να εκλίψουν τα "τηλέφωνα". Δε μπορείτε να φανταστείτε πόσο μπορεί να φτιάξει κάποιον ένα τηλέφωνο - βόλεμα σε μικρό επίπεδο (μία μικρή έξοδο) ή βόλεμα σε τεράστιο επίπεδο (καθιστική επιστασία). Συνέπεια αυτών είναι ότι θα πρέπει να καταργηθούν τα του "παλιού" και "νέου". Σε ένα αξιοκρατικό οργανισμό, όπως οι Ε.Δ., τέτοιες αόριστες μέθοδοι διακρίσεων δεν ταιριάζουν.

Τέλος, οφείλουν να στρατεύονται και οι γυναίκες. Έχουν μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής από τους άντρες, είναι ικανές να προσφέρουν στο στρατό (ακόμη και σε καράβια υπηρετούν πλέον) και, το κυριότερο, έχουν πάψει να υφίστανται οι συνθήκες (έλλειψη υποδομής, ρατσισμός, κλειστές δομές) που απαγόρευαν τη στράτευσή τους παλαιότερα.

Όταν θα έχουν εφαρμοστεί όλα αυτά, τότε οι νέοι θα πάψουν να εκπαιδεύονται στη λαμογιά , τη φυγοπονία και τη χαμηλού τύπου διαφθορά. Πολλές φορές στη θητεία μου έχω δει το φυγόπονο να πέρασε καλύτερα, αυτόν που κάνει εξυπηρετήσεις στους αξιωματικούς να έχει λιγότερες υποχρεώσεις. Έχω δει αυτόν που "παίρνει τηλέφωνο" να "καβατζώνεται" και αυτόν που δε μιλάει να "χώνεται" μέχρι αηδίας. Δυστυχώς, αυτά τα βιώματα συνιστούν πολύ ουσιαστικά μαθήματα για ένα νέο.

Παρασκευή 9 Μαΐου 2008

Πρέπει να υπάρχει υποχρεωτική θητεία; Η άποψη ενός που έχει τιμήσει στολή, πατρίδα και σημαία.


κινέζος στρατονόμος, ο οποίος υποβάλλεται σε άσκηση ορθού παρουσιαστικού με καρφίτσα. Όσοι υπηρετείτε, να ξέρετε ότι υπάρχουν και χειρότερα!


Το κείμενο που ακολουθεί είναι μία επισκόπηση του θεσμού της συμμετοχής στρατεύσιμων στην Ελλάδα και το έχει γράψει ο κ. Γκορτζής, ένας αξιωματικός με απαράμιλλη μάχιμη και επιτελική πορεία στις Ε.Δ. Είναι τιμή για εμένα, τον απλό Σμηνίτη, να φιλοξενώ ένα τέτοιο κείμενο.



Βασικός παράγοντας για την 'κοινωνική' λειτουργία είναι η ασφάλεια. Από το μικρότερο κοινωνικό κύτταρο, αυτό της οικογένειας, ή της ιδιωτικής εστίας αν προτιμάς, η 'ασφάλεια' είναι η παράμετρος που εξασφαλίζει την απρόσκοπτη λοιπή 'καθημερινότητα'.
Αγοράζεις κλειδαριές, μισθώνεις υπηρεσίες ασφάλειας, πληρώνεις αστυνομικούς, πληρώνεις ασφαλιστικές εταιρείες κλπ. Έμμεση βαριά 'φορολογία' που την πληρώνουμε αδρότατα χωρίς να συνειδητοποιούμε το μέγεθός της. Επεκτείνοντας την αναγκαιότητα της ασφάλειας στο σύνολο της κοινωνίας για την εξασφάλιση των δικαιωμάτων νομής και χρήσης της δικής της 'εστίας'(επικράτειας) προς όφελος του συνόλου των πολιτών, αναδεικνύεται η ανάγκη δημιουργίας ασφαλιστικού μηχανισμού που, στα μέτρα της Ελλάδας, θα αποτρέπει, στο μέτρο του δυνατού, 'κακοποιές' απόπειρες. Ο ασφαλιστικός αυτός μηχανισμός είναι οι Ένοπλες Δυνάμεις. Αυτός ο μηχανισμός πρέπει, θεωρητικά, να έχει μέγεθος τέτοιο που να είναι αποτελεσματικός όταν χρειαστεί να εκτελέσει την αποστολή του. (και την υποχρεωτική ασφάλεια του αυτοκινήτου την πληρώνεις με την απαίτηση να σε καλύψει ΟΤΑΝ και ΑΝ χρειαστεί -εγώ επί 40 χρόνια ...χωρίς να χρειαστεί :-) ) Το μέγεθος, λοιπόν, καθορίζεται, θεωρητικά, από το μέγεθος της απειλής διαχρονικά και της εκτιμώμενης εξέλιξής της. Από εκεί και πέρα, υπολογίζεται η σύνθεση αυτού του μηχανισμού με βάση τον εξοπλισμό και την υποδομή (εγκαταστάσεις)που πρέπει να διαθέτει (υλικό) και τη δυνατότητα αποτελεσματικού χειρισμού και συντήρησης του εξοπλισμού και της υποδομής από το προσωπικό. Υπάρχουν διάφορα δόγματα δομής των Ενόπλων Δυνάμεων. Από καθαρά επαγγελματικούς στρατούς μέχρι στρατούς με ισόβια θητεία των πολιτών μιας κοινωνίας παράλληλα με την ιδιωτική-επαγγελματική ζωή τους. Οι καθαρά επαγγελματικοί Στρατοί υπάρχουν, κυρίως, σε χώρες που δεν αντιμετωπίζουν ορατές απειλές αμφισβήτησης των κυριαρχικών τους δικαιωμάτων (π.χ. Ολλανδία, Ελβετία, Σουηδία) και διατηρούνται περισσότερο ως 'κράχτες' της πολεμικής βιομηχανίας της χώρας τους και ως 'πρεσβευτές' καλής θέλησης συμμετέχοντας σε 'ειρηνευτικές' αποστολές για την 'παγκόσμια ασφάλεια'. Στρατοί 'ολικής' υποχρεωτικής συμμετοχής των πολιτών ισοβίως έχουν χώρες όπως το Ισραήλ που ,δικαίως ή αδίκως, βρίσκεται από ιδρύσεώς του σε 'εμπόλεμη' κατάσταση με τους γείτονές του. Στην Ελλάδα, τα πράγματα είναι πιό σύνθετα. Η περιοχή των Βαλκανίων δεν έχει σταθεροποιηθεί ακόμα. Το 'Μακεδονικό' κρύβει εκπλήξεις, το καθεστώς στο Αιγαίο έχει 'γκριζοποιηθεί' και το πρόβλημα της Θράκης θα κληθούν να το αντιμετωπίσουν οι σημερινοί εικοσάρηδες. (ξαναέγραψα κάποτε ότι τα σενάρια των τελευταίων Τουρκικών διακλαδικών ασκήσεων προβλέπουν απόβαση σε γειτονική χώρα για ενίσχυση της τουρκικής εθνότητας που ζητά Αυτονομία... Μια ματιά στο Κόσσοβο φτάνει για να αποκαλυφθεί ο κίνδυνος) Επομένως, ο κίνδυνος υπάρχει. Επομένως και η ανάγκη ('κλειδαριάς στην πόρτα') διατήρησης Ενόπλων Δυνάμεων υπάρχει. Η διαμόρφωσή τους είναι θέμα εκτίμησης του μεγέθους του κινδύνου, ανάλογου εξοπλισμού αντιμετώπισής του, διαχρονικής επάνδρωσης και κόστους. Και, δυστυχώς, το απαιτούμενο μέγεθος, έναντι των εκτιμώμενων απειλών, είναι αρκετά μεγάλο για τα μέτρα μας. Τα πληθυσμιακά και τα οικονομικά. Και υπάρχει, σε επίπεδο εξοπλισμού. Το σοβαρότερο πρόβλημα στην Ελλάδα είναι η οργάνωση και η επάνδρωση. Η 'μακρά' περίοδος ειρήνης και οι άστοχοι χειρισμοί κάποιων κρίσεων δημιουργούν δίκαια ερωτηματικά όχι μόνο για την αποτελεσματικότητα των Ε.Δ. αλλά και για την αναγκαιότητα ύπαρξής τους με τέτοιο κόστος. Όπως δικαιολογημένα αναρωτιέσαι αν χρειαζόταν το Φυλάκιο που έκλεισε... Πολύ φοβάμαι ότι έκλεισε λόγω 'έλλειψης' προσωπικού και όχι λόγω μη αναγκαιότητάς του. Αλλά, η υποδομή πρέπει να υπάρχει και να συντηρείται για την περίπτωση που θα χρειαστεί (απευκταία). Αν τρακάρω εγώ αύριο, θα ξεχάσω ότι πλήρωνα 'αδίκως' την Ασφάλεια για το Φιατάκι μου καιμετά το Φιεστάκι μου επί 40 χρόνια. Όταν, όμως, ο φαντάρος εξαντλεί τη θητεία του καθαρίζοντας και βάφοντας το Φυλάκιο χωρίς κανείς να του εξηγεί ότι συντελεί και συνεισφέρει στη συντήρηση της αναγκαίας υποδομής, τότε δικαίως αναρωτιέται γιατί χάνει έξη, δώδεκα ή 14 μήνες από την ιδιωτική και επαγγελματική ζωή του. Αν, δε, του προδιορίζεις και τη θητεία ως 'ποινή' (στον Στρατολογικό Νόμο προβλέπεται 'ποινή' επιπλέον θητείας(!) αν κάποιο παιδί συμπληρώσει εσφαλμένα τα στρατολογικά του έγγραφα), τότε εξ αρχής μπαίνει στο λούκι του 'παράλογου', 'άχρηστου' και 'αχρείαστου' της θητείας. Πρέπει να υπάρχει 'υποχρεωτική' θητεία; Ο καθαρά επαγγελματικός Στρατός, πολύ φοβάμαι ότι δεν μπορεί να εφαρμοστεί στην Ελλάδα. Το βλέπουμε με τη Συνοριοφυλακή και το κόστος θα ήταν δυσβάστακτο για όλους τους πολίτες. Οι Ε.Δ. δεν είναι μόνο οι στιγμιαία λειτουργούσες. Όσο και αν έχει προχωρήσει η τεχνολογία, προβλέπεται, και είναι απαραίτητη, η ύπαρξη 'εφεδρειών'. Η 'καθημερινότητα' των Ε.Δ., για τη διατήρηση και συντήρηση της υποδομής απαιτεί πολύ προσωπικό που αν 'μονιμοποιηθεί' στο Δημόσιο, οι πολίτες θα κληθούν να πληρώσουν πάλι (φαντάσου πόσοι μόνιμοι απαιτούνται μόνο για σκοπιές). Αν υπολογιστούν και οι απαιτήσεις σε 'εφεδρείες' τότε είναι φανερό ότι το οικονομικό πρόβλημα είναι αδιέξοδο και το αριθμητικό επίσης. Επομένως, το 'κενό' μπορεί να καλυφθεί μόνο με τη θητεία. Κατά την άποψή μου με μικρού χρόνου θητεία ΟΛΩΝ, των γυναικών συμπεριλαμβανόμενων. Η επιλογή της θητείας πρέπει να είναι επιλογή των πολιτών και όχι της εκάστοτε εξουσίας. Περιθώρια βελτίωσης σε όλους τους τομείς υπάρχουν και είναι τεράστια. Από τους εξοπλισμούς (που έχουν εκφυλιστεί σε λαμογιοκερδοσκοπικά παιχνίδια και 'μοχλούς' άσκησης εξωτερικής πολιτικής...), την οργάνωση (που πρέπει να είναι ευέλικτη και να 'επικαιροποιείται' συνεχώς με βάση τις δυνατότητες της Τεχνολογίας), τη στελέχωση και την εκπαίδευση των μόνιμων με έμφαση στη δουλειά τους και όχι στην καλοπέραση του δημόσιου υπάλληλου) και στην ενημέρωση των πολιτών, ιδίως των νέων παιδιών για το τι πραγματικά είναι η θητεία και γιατί χρειάζεται. Εύχομαι αυτά να γίνουν χωρίς να χρειαστεί κάποιος 'εξωγενής' παράγοντας που θα μας κάνει ΟΛΟΥΣ τους πολίτες να συνειδητοποιήσουμε τις υποχρεώσεις μας. (τα περί 'κοινωνικής θητείας' μπορεί να ισχύουν στη Γερμανία, ή όπου αλλού αλλά εδώ έχουν καταντήσει ακόμα μια 'πόρτα' για λουφαδόρους έξυπνους κόντρα στους υπόλοιπους Μαλ@#$ες. (Ξέρω ότι η άποψη αυτή θα έχει αντιδράσεις αλλά την καταθέτω μετά από προσωπική συζήτηση με αρκετά από αυτά τα παιδιά -μερικά πείστηκαν να υπηρετήσουν και ακόμα, μετά από χρόνια έχουμε επαφή και αλληλοεκτίμηση).

Οι "στρατευόμενοι πολίτες" πρέπει εκ των προτέρων να γνωρίζουν τόσο το γιατί είναι υποχρεωμένοι -έναντι του εαυτού τους ως πολίτες της κοινωνίας- να υπηρετήσουν, όσο και για το συνολικό έργο που καλούνται να προσφέρουν. Το γιατί, νομίζω ότι καλύφθηκε με το προηγούμενο σχόλιο. Αυτό που θεωρητικά καλούνται να πράξουν είναι: -Εκπαίδευση στο υλικό. Τόσο στη χρήση του όσο και στη συντήρησή του. -Εκπαίδευση στις διαδικασίες δομής και κανόνων λειτουργίας των Ε.Δ. -Συντήρηση της υποδομής εγκαταστάσεων. -Συμβολή στις "επικουρικές" λειτουργίες, απαραίτητες στη διαβίωση και συμβίωση. Ούτε ένα από αυτά, δυστυχώς, γίνεται ενσυνείδητα γιατί λείπει παντελώς η εκπαίδευση των Μόνιμων στελεχών στη διαχείριση του προσωπικού που υποδέχονται. Οι προπαιδεύσεις εξαντλούνται σε πρόβες παρέλασης και "παρουσιάστε, αρμ!" πεζικές ασκήσεις για την τελετή ορκωμοσίας ενώπιον του Υφυπουργού Εθνικής Άμυνας. Τα πράγματα βελτιώνονται στις σχολές "εξειδίκευσης", σε ό,τι αφορά το υλικό, αλλά και εκεί η διαδικασία εφαρμόζεται με βάση "διαταγές" και "κανόνες" χωρίς καμμιά επεξήγηση για την αναγκαιότητα-χρησιμότητα-τεκμηρίωση των λόγων που επιβάλλουν "θητεία". Έτσι, φυσιολογικά ένας οπλίτης με μάστερς στις επικοινωνίες, αναρωτιέται τι στο διάολο κάνει τρείς τα ξημερώματα στη σκοπιά του Άνω Ξεροβουνίου, ή ένας κτηνοτρόφος αποψιλώνοντας τα αγριόχορτα από το χωράφι δίπλα στον διάδρομο προσγείωσης, ή ένας μάγειρας που τραβάει τους κάβους και ματσακονίζει τη λαμαρίνα του αντιτορπιλλικού... Επομένως, το πρόβλημα της συνειδητοποίησης του είδους της προσφοράς κατά τη θητεία είναι κύριος παράγοντας για τη διαχρονική αποδοχή της από την κοινωνία. Τι κερδίζει ο στρατευμένος από τη θητεία του; Τίποτα "χειροπιαστό". Θεωρητικά, κοινωνικότητα (καλούμενος να συμβιώσει με άτομα που δεν επιλέγει ο ίδιος -το ίδιο γίνεται σε μικρότερο βαθμό και σε κατασκήνωση ...προσκόπων ή Της Τράπεζας...), γνώση των δομών λειτουργίας των Ε.Δ., και γνώση του υλικού που θα κληθεί να ξαναχειριστεί (απευκταίο) ως έφεδρος. Ορισμένοι, με κάποια επαγγελματική εξειδίκευση μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε θέσεις με βάση τις γνώσεις τους αποκτώντας εμπειρία και προϋπηρεσία εξοικονομώντας, παράλληλα, κόστος από τις Ε.Δ. -από τον προϋπολογισμό, από τη συνολική αλλά και δική τους φορολογία. Τελείως ενδεικτικά, αναφέρω τους οδηγούς βαρέων οχημάτων, τους τεχνικούς (ηλεκτρολόγους-ηλεκτρονικούς-υδραυλικούς κλπ), τους διάφορους επιστήμονες (γιατρούς-"πληροφοριακούς"-χημικούς κλπ) στο μέτρο που δεν θα απομειώνεται το δυναμικό που απαιτείται για τη διατήρηση και συντήρηση της όλης υποδομής που ΘΑ (απευκταίο) χρειαστεί (αυτό το λέω γιατί αν όλοι οι στρατευμένοι ασχολούνται με την επαγγελματική τους ειδικότητα, τότε δεν θα περισσεύει προσωπικό για την "καθημερινότητα", άρα θα πρέπει να "προσληφθεί" ιδιωτικό προσωπικό, άρα το κόστος που επιβαρύνει ΟΛΟΥΣ τους πολίτες γίνεται μεγαλύτερο κ.ο.κ.) Από αυτή την άποψη, η πρόταση για (εξάμηνη κατά τη γνώμη μου) θητεία από τα 18-19 έχει βάση (και αρνητικά γιατί χάνονται οι "εξειδικευμένοι", από την άλλη, όμως, μπορεί και αρκετά από τα ανειδίκευτα παιδιά να αποκτήσουν επαγγελματική προ-ειδίκευση στον Στρατό). Σήμερα επικρατεί ένα αλαλούμ. Οι στρατευμένοι δυσανασχετούν γιατί αφ΄ενός έρχονται ανενημέρωτοι για τη θητεία τους, οι επιλογές, τοποθετήσεις, μεταθέσεις γίνονται με κριτήρια "βύσματος", αποκλειστικά σχεδόν, η διαχείρισή τους στις Μονάδες εξακολουθεί να γίνεται σύμφωνα με την ...αρχαιότητα του "βύσματος", οι καφετέριες βοούν από "αντρίκιες" ιστορίες (συνήθως το 'αντριλίκι' είναι αντιστρόφως ανάλογο της πραγματικότητας) αμφισβήτησης του θεσμόύ και συλλήβδην των εκπροσώπων του ...καραβανάδων (χωρίς να συνειδητοποιούμε ως πολίτες ότι δικός ΜΑΣ είναι ο Στρατός) και η θητεία δικαιολογημένα θεωρείται ως χάσιμο χρόνου, χωρίς νόημα, από τη ζωή του κάθε νέου. Αυτό φέρνει και ως αποτέλεσμα τη διαρκή προστριβή μεταξύ των στρατευμένων (το πρόβλημα κατα τη γνώμη μου είναι μεγαλύτερο από το αντίστοιχο μεταξύ στρατευμένων και Μονίμων) για το ποιός θα "λουφάρει" περισσότερο μέχρι να τελειώσει το ...μαρτύριο. Ξαναέγραψα ότι τα φαινόμενα αυτά επιδεινώνονται από τη μακρά περίοδο ειρήνης που διανύουμε (ευκταίο) και από την "άγνοια κινδύνου" που αυτή επιφέρει στους πολίτες. Από την προσωπική μου επαγγελματική εμπειρία σε στιγμές έντασης στο Αιγαίο, διαβεβαιώνω ότι όλα αυτά "εξαφανίζονται" σε δευτερόλεπτα και η εικόνα των στρατευμένων αλλάζει άρδην γιατί συνειδητοποιούν τον κύριο σκοπό για τον οποίον μέχρι τώρα ...βασανίζονται "ασκόπως". Και από αυτή την πλευρά, είμαι αισιόδοξος. Θα είμαι ακόμα πιό αισιόδοξος αν βελτιωθεί το επίπεδο γνώσεων των Μόνιμων Στελεχών στη διαχείριση του προσωπικού, αν οι πολίτες ενημερωθούν ξεκάθαρα για την έκταση και ποιότητα της απειλής, μικρής ή μεγάλης, που αντιμετωπίζει η χώρα (ώστε να εμπεδοθεί από την κοινωνία η αναγκαιότητα, ή μη, της θητείας), αν βελτιωθεί η οργάνωση χειρισμού των κρίσεων από τη πολιτικοστρατιωτική ηγεσία και αν ελαχιστοποιηθούν τα απαράδεκτα ρουσφέτια που διαλύουν το ηθικό και τη συνοχή της κοινωνίας στη θητεία αλλά και γενικότερα.

Δευτέρα 5 Μαΐου 2008

Πρέπει να υπάρχει υποχρεωτική θητεία;


Από το φυλάκιο της σκοπιάς. Φωνή λογικής απέναντι σε μόνιμα μέλη των ενόπλων δυνάμεων τα οποία καταχρώνται τη θέση τους.

Καταλαβαίνετε πως αυτό είναι ένα ερώτημα που ανακυκλώνεται στις συζητήσεις μεταξύ στρατευσίμων και φυσικά στους γνωστούς μου, οι οποίοι θέλουν μία απάντηση πιο εμπεριστατωμένη από εμένα που είμαι "μέσα". Κατά σύμπτωση αυτή είναι και η έκθεση που πρέπει να γράψω αυτή την εβδομάδα για το μάθημα ξένης γλώσσας μου.

Η υποχρεωτική θητεία αποτελεί ουσιαστικά μία βαριά φορολογία, προκειμένου να καλυφθούν στρατιωτικές ανάγκες της Ελλάδας. Αυτό το γεγονός καθιστά άκυρα τα επιχειρήματα για κοινωνική θητεία, αφού αυτή τη στιγμή οι ένοπλες δυνάμεις έχουν ανάγκες και σε αυτές πρέπει να εστιάσουμε. Ακόμη, ο Στρατός εκπαιδεύει τους πολίτες στη χρήση των όπλων και τη στρατιωτική ζωή, ώστε αυτοί να έχουν μία ελάχιστη αποτελεσματικότητα σε περίπτωση που κληθούν στα όπλα.

Επιπλέον, πρέπει να αφήσουμε απέξω το ερώτημα "τι κερδίζει ο φαντάρος". Θεωρητικά αποκομίζει γνώσεις οργανωτικές από τη λειτουργία και την τυποποίηση του στρατεύματος, κάνει μαθήματα κοινωνικής συμπεριφοράς, ταξιδεύει σε καινούργια μέρη και, παλαιότερα που η κοινωνία ήταν πιο μπρουτάλ, γινόταν άντρας. Ωστόσο, δεν είναι στόχος του στρατού να αναμορφώσει τα στρατευμένα μέλη του. Τα περί αναμνήσεων και φίλων από το στρατό είναι γελοιότητες - δεν υπάρχει λόγος να δώσει κανείς τόσους μήνες από τη ζωή του προκειμένου να κάνει φίλους και αναμνήσεις, αυτά μπορούν να γίνουν οπουδήποτε και αν βρίσκεται κάποιος.

Το ερώτημα είναι αν είναι αναγκαίο να υπάρχει μία τόσο βαριά φορολογία. Χαρακτηριστικά, εκείνο το φυλάκιο στο οποίο πέθαναν τρεις στρατιώτες από ηλεκτροπληξία έκλεισε λίγους μήνες μετά. Αποδείχτηκε με το χειρότερο τρόπο ότι ήταν περιττό. Πόσα άλλα "περιττά" υπάρχουν στο στράτευμα; Και μην αρχίσετε τις κορώνες ότι οι στρατοί είναι άχρηστοι, αλλά ρεαλιστικά, πόσα περιττά υπάρχουν; Περιττά φυλάκια, περιττές σκοπιές, περιττές υπηρεσίες, περιττά στελέχη, περιττές διοικήσεις - ανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει...

Αλήθεια, οι στρατευμένοι αξιοποιούνται το ίδιο με τα μόνιμα μέλη των ενόπλων δυνάμεων; Ή μήπως οι μόνιμοι και δη τα κατώτερα μέλη κάνουν μία πιο ήρεμη θητεία, εκμεταλλευόμενοι τους κατώτερους των κατωτέρων; Μήπως οι δυνάμεις είναι ανισοκατανεμημένες, με αποτέλεσμα φαντάροι σε ορισμένα στρατόπεδα να περνάνε χειρότερα από άλλους;

Τέλος, αξιοποιείται ο φαντάρος με καλό ρυθμό; Διότι εγώ για παράδειγμα, θα μπορούσα να παράξω το έργο που θα έχω παράξει συνολικά στη θητεία μου μέσα σε 6 μήνες. Γιατί να μην υπάρχει ο μηχανισμός που θα με αξιοποιήσει στο μέγιστο, ώστε να είναι εφικτό να μείνω στρατευμένος για μικρότερο χρονικό διάστημα;

Μόνο όταν θα έχουν απαντηθεί με σαφή τρόπο όλα τα άμεσα ερωτήματα, ποιες είναι οι στρατιωτικές ανάγκες της Ελλάδας, πώς θα γίνει αποτελεσματική και δίκαιη αξιοποιήση του προσωπικού των ενόπλων δυνάμεων θα απαντηθεί και το ερώτημα του τίτλου, αν είναι δηλαδή απαραίτητη υποχρεωτική θητεία στην Ελλάδα και πόσο αυτή πρέπει να διαρκεί.

Υ.Γ. η ΝΔ ψηφίστηκε το '04 με την υπόσχεση ότι η θητεία θα γίνει 6μηνη, χωρίς άλλες δεσμεύσεις. Ενάμιση χρόνο μετά, ο Υπ. Άμυνας πρότεινε τη μείωση της θητείας με ταυτόχρονη στράτευση στα 18 - απορρίφθηκε από τις κομματικές νεολαίες.

Μεθ.Υ.Γ. Το σώμα των Συνοριοφυλάκων συστήθηκε προκειμένου να φυλάει τα σύνορα της Αλβανίας και κυρίως της Βουλγαρίας και να δρα ως συμπληρωματικά ως προς το ρόλο του Ε.Σ., ο οποίος με τη σειρά του θα αποχωρούσε σχεδόν ολοκληρωτικά από τα τόσα φυλάκια και στρατόπεδα στις περιοχές αυτές. Οι Συνοριοφύλακες, με συνταγματική ρύθμιση, προσλαμβάνονται εκτός ΑΣΕΠ και οι ίδιοι που μεσολαβούν για την πρόσληψή τους μεσολαβούν και για τη μετακόμισή τους πιο νότια - χαρακτηριστικά, ο πυροβολισμός σε συλλαλητήριο για την παιδεία που έπεσε στο Υπ. Αιγαίου ήταν από Συνοριοφύλακα. Με την πατέντα αυτή χιλιάδες Συνοριοφύλακες έχουν προσληφθεί, χωρίς να κάνουν το έργο που τους αποδίδεται και αφήνουν το στρατό, με τους στρατεύσιμους, να επιτελεί το έργο τους.

Σκελεοφόροι σε δράση

Μεταχρονολογημένο post από την εμπειρία μου στην Τρίπολη, την 24η Νοεμβρίου εδώ

Σάββατο 3 Μαΐου 2008

Έρχεται η νέα ΕΣΣΟ


Το εθνικό φρόνημα πρέπει να είναι πάντα υψηλό.


Αφιερωμένο εξαιρετικά σε δύο πολύ κοντινούς μου φίλους που κατατάσσονται το Μάιο:

O George Pilali διηγείται σε live performance την ιστορία ενός που προσπαθεί να πάρει απαλλαγή λόγω I5. download εδώ

Άντε, να παλιώνω κι εγώ σιγά σιγά.

Εκπαιδευτικές διακοπές δημοσία δαπάνη - Τι έχω μάθει μέχρι τώρα στην Πολεμική Αεροπορία (updated)


Ταμπέλα που οριοθετεί διαβαθμισμένο χώρο, στον οποίο οφείλει κανείς να έχει την αντίστοιχη διαπίστευση για να προσπελάσει.

Η θητεία μου ως τώρα έχει αποβεί μία πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία. Βοηθάει το γεγονός ότι δε λιώνω σε κάποιο στρατόπεδο στη Δράμα, όπου θα μου γκάριζαν 18 ώρες τη μέρα διάφοροι χιμπατζίδες.

Στη βασική εκπαίδευση στην 124ΠΒΕ, η μοναδική γνώση που αποκόμισα μέσα από το επίσημο πρόγραμμα εκπαίδευσης της ΠΑ ήταν το γυάλισμα παπουτσιών. Ήταν κάτι που δεν είχα ξανακάνει και δεν είχα συνειδητοποιήσει την αξία του για τη φροντίδα ενός παπουτσιού και την εμφάνισή του. Μάλιστα, αγόρασα και ειδικό διάφανο λίπος για να φροντίσω και τα υπόλοιπα παπούτσια με την επιστροφή μου στο σπίτι.

Η Βασική Εκπαίδευση όμως ήταν και η πρώτη και τελευταία φορά που βρέθηκα ανάμεσα σε τυχαίο δείγμα συνομίληκων μου. Είχα την ευκαιρία να συνειδητοποιήσω πόσο απομακρυσμένος είμαι από την πραγματικότητα μίας γενιάς ανεπρόκοπης, ανώριμης και χωρίς όραμα που έχει ανάγκη την απογαλάκτιση από την οικογένειά της. Οι εξαιρέσεις ήταν αρκετές, μα δεν ήταν τόσο πολυάριθμες ώστε να μεταστρέψουν αυτή την τάση του μέσου όρου. Εύχομαι να διαφοροποιηθώ από το σύνολο αυτό το συντομότερο. Αυτό το μάθημα ανθρωπογεωγραφίας ήταν τόσο σημαντικό για μένα, που το λέω ειλικρινά ότι θα ξαναπήγαινα στη Βασική Εκπαίδευση για να το εμπεδώσω.

Έμαθα επίσης ότι οι συνομίληκοί μου είναι τρομερά αγύμναστοι (το λέω αυτό, εγώ ένας υπέρβαρος ασθματικός). Ακόμη, διαπίστωσα ότι ο σεβασμός στο συνάνθρωπο είναι πολύ υποτιμημένος στην κοινωνία μας, ακόμη και από τη νεότερη γενιά. Τέλος, συνειδητοποίησα ότι κάποιος μπορεί να γίνει φοβερά αναξιοπρεπής για να αποφύγει μία σκοπιά ή μία αγγαρεία.

Μετά ήρθε η ώρα της μετάθεσης. Η αρχική στόχευση στη μετάθεσή μου ήταν να βρεθώ σε ένα μέρος από όπου θα μπορούσα να αποκομίζω ουσιαστικές γνώσεις, κατά προτίμηση στην επιστήμη μου. Είχα προθυμοποιηθεί να γίνω ακόμη και κηπουρός για να μάθω πώς βάζουν γκαζόν και πώς συντηρούν ένα κήπο. Τελικά ο στόχος μου (όχι ο κηπουρικός) επιτεύθηκε στο ακέραιο. Θα ήθελα να προσθέσω ότι είμαι ιδιαίτερα υπερήφανος για αυτό, καθώς το "βύσμα" με πήγε στη Μοίρα που είμαι (η οποία είναι εξαιρετική, δεν το συζητάμε) και με δικές μου προσπάθειες πήγα στο συγκεκριμένο μέρος της Μοίρας, το οποίο είναι και το πιο αναβαθμισμένο, όπου βρίσκομαι και δεν κατέληξα σε κανένα κυλικείο. Μάλιστα κατάφερα να αλλάξω την αρχική επιστασία μου, που ήταν τραγική, μέσα σε δύο μέρες.

Στην επιστασία μου έχω μάθει πολλά πράγματα για τις διαδικασίες και τις μεθόδους της Πολεμικής Αεροπορίας, όπως και την τυποποίηση που ακολουθείται. Βλέπω πώς η ΠΑ με όλες τις αδυναμίες και τη φτώχεια της προσπαθεί να ακολουθήσει τη USAF και εν μέρει το καταφέρνει. Οι επικεφαλείς μου είναι υπέροχοι αξιωματικοί και θαυμάσιοι άνθρωποι και με βοηθούν να βρίσκω προκλήσεις που θα αντιμετωπίζουμε μαζί. Από προσωπικό ενδιαφέρον έχω γνωριστεί και με άλλους αξιωματικούς με τους οποίους συνεργάζομαι περιστασιακά, αποκομίζοντας ενδιαφέρουσες γνώσεις και από εκεί. Κάθε πρωί της επόμενης της εξόδου μου πηγαίνω χαρούμενος στο στρατόπεδο.

Εδώ έχω μάθει πως όταν κάποιος αγαπάει τη δουλειά του περνάει υπέροχα, διότι κι εγώ αγαπώ πολύ την επιστασία μου και την Υπηρεσία και απολαμβάνω αυτή τη χαρά. Ταυτόχρονα όμως έχω μάθει τόσα και τόσα πράγματα που μπορεί να καταστήσουν έναν οργανισμό ανάπηρο. Στην ΠΑ το ταλέντο δεν προωθείται, η προσπάθεια δεν ανταμοίβεται, δε δίνονται ιδιαίτερα κίνητρα για δημιουργική εργασία. Mέτριοι άνθρωποι βρίσκονται σε θέσεις κλειδιά, με αποτέλεσμα να καθυστερούν το σύνολο και να αποσβαίνουν τάσεις δημιουργικότητας. Από την άλλη, πολύ αξιόλογα στελέχη αδυνατούν να παρέξουν το μέγιστο των δυνατοτήτων τους, διότι το περιβάλλον δεν τους επιτρέπει να εστιάσουν την παραγωγικότητά τους.

Πρόκειται για καταστάσεις που τις έχω μελετήσει σε βιβλία, αλλά δεν τις είχα δει ποτέ να δουλεύουν στην πράξη. Σαν αποτέλεσμα όλων αυτών, πολλοί είναι οι Σμηνίτες οι οποίοι έρχονται με καλή δυναμική στο στρατόπεδο και καταλήγουν να είναι μανιώδεις καπνιστές και χειριστές PSP. Φυσικά, υπάρχουν παραδείγματα πολύ αξιόλογων σμηνιτών που κατορθώνουν να εργάζονται παράλληλα με τη θητεία τους και να περνάνε καλά, εδραιώνοντας φιλίες με άλλους Σμηνίτες και μόνιμο προσωπικό, τη στιγμή που αποκομίζουν και σημαντικά οφέλη.

Σε καμία περίπτωση η νοοτροπία "δε δουλεύω για το στρατό, θα δουλέψω για τη ζωή μου" πρόκειται να αποδώσει. Ενδεικτικό είναι πως όσοι είναι ατημέλητοι σαν κατσαπλιάδες όταν φοράνε τη στολή, δήθεν από αντίδραση, παραμένουν κατσαπλιάδες και όποτε τους βλέπω με πολιτκά ρούχα.

Ακόμη, διαπίστωσα ότι πολλές διαδικασίες διατηρούνται εσκεμμένα προβληματικές, προκειμένου να εξυπηρετούνται συγκεκριμένα στοιχεία του συστήματος. Στον τομέα αυτόν η κατάσταση βαίνει επί τα βελτίω και αυτό είναι ένα δείγμα προόδου της κοινωνίας μας.

Αυτές είναι οι κύριες γνώσεις που θεωρώ ότι αποκόμισα ως τώρα από τη θητεία μου. Αυτές, μαζί με το γεγονός ότι κατόρθωσα να ξυπνάω συστηματικά πρωί και πλέον μηχανικά στρώνω το κρεβάτι στο σπίτι μου (κάτι που πριν στρατευτώ είχα κάνει όχι περισσότερες από 6 φορές στη ζωή μου) θα μείνουν κτήματά μου και μετά το τέλος της θητείας μου. Για αυτό και είμαι χαρούενος που υπηρετώ και έχω την άνεση να την προσδιορίζω όπως περιγράφω στον τίτλο:

Εκπαιδευτικές διακοπές δημοσία δαπάνη

Βέβαια, έχω προσπαθήσει πολύ, μόνος μου, για το εκπαιδευτικό κομμάτι και αν δεν ήταν το "βύσμα" που με έφερε στη Μοίρα μου, δε θα επρόκειτο και τόσο για διακοπές. Ωστόσο, πιστεύω ότι κάτι θα είχα καταφέρει σε όποιο στρατόπεδο και να είχα πάει, λόγω του χαρακτήρα μου. Σε καμία πάντως περίπτωση ο αρχικός σχεδιασμός της ΠΑ δεν προβλέπει αυτό που απολαμβάνω, διότι καταβάλω και προσωπική προσπάθεια, η οποία δε μου έχει ζητηθεί.

Από την άλλη όμως, αν τόση προθυμία και πάθος είχε διατεθεί σε μία επιχείρηση, δε θα είχα μάθει πολλά περισσότερα;

Με την απόλυσή μου, οπότε και ο ΠΣΚ και ο κανονισμός πειθαρχίας της ΠΑ θα έχουν για μένα την ίδια δεσμευτική αξία που έχει και το Κοράνι και οι διαταγές από ένστολους προς εμένα θα έχουν αποκλειστικά πληροφοριακό χαρακτήρα, θα μπορέσουμε να συζητήσουμε περισσότερα!

Πέμπτη 1 Μαΐου 2008

Το Άγιον τζιπ


Το τραπέζι στο οποίο μου σέρβιραν την πασχαλινή μαγειρίτσα.


Μεγάλο Σάββατο μέσα στο στρατόπεδο. Κάποια στιγμή, ένα τζιπάκι με έξι λαμπαδηφόρους μαντράχαλους ήρθε να μου φέρει το Άγιο Φώς στη σκοπιά. Κρίμα που είχαν ξεχάσει να μου φέρουν ένα κερί για να μου το αφήσουν!

Ευτυχώς που δεν ήρθε κανένας "επίσημος" στο στρατόπεδο γιατί ο κόπος που απαιτείται για την υποδοχή του ξεπερνά κάθε ανθρώπινη σύλληψη.

Το βράδυ βαριόμουν τόσο πολύ που μετέφερα την τηλεόραση στο θάλαμο που κοιμάται η φρουρά, έβαλα στη διαπασών τραγούδια στο MAD (σειρά trash me) για να μαζέψω Χριστοπαναγίες με το καφάσι. Η παρέα μου γέλασε πάντως!!

Το πρωί έφυγα τρέχοντας για το χωριό μου όπου θυμήθηκα τι θα πει να είσαι άνθρωπος με επιθυμίες και αδυναμίες!

Όλα εδώ πληρώνονται


η απόλυτη ομοιότητα του κου Χρήστου από το ΡΕΤΙΡΕ με το Διοικητή ΣΕΕΠ μου δεν είναι συμπτωματική.


Κύριε Διοικητά ΣΕΕΠ, μέχρι τώρα η συμπεριφορά σας είναι η επιτομή της στρατιωτικής γραφικότητας. Μου φέρεστε εξωφρενικά άσχημα, παραγνωρίζετε την παραγωγικότητά μου, ερμηνεύετε τον κανονισμό στολών και πειθαρχίας όπως σας βολεύει και με δυσκολεύετε φοβερά όποτε είναι να πάρω μία προαναχώρηση ή άδεια. Είστε άνθρωπος που μεροληπτείτε σε ορισμένα θέματα, δεν έχετε όραμα και βλέψεις και το κυριότερο ενώ είστε τίμιος, λόγω της σαχλαμάρας σας γίνεστε άδικος.

Ωστόσο δεν έχω καμία διάθεση εκδίκησης για το πρόσωπό σας για τα όσα μου κάνετε. Γνωρίζω πως άνθρωποι σαν κι εσάς βράζουν στο ζουμί τους και ζουν σε μία κατάσταση περιτής έντασης που υπερκαλύπτει κάθε χαρά της ζωής. Πρόσφατα όμως περιήλθε στην κατοχή μου μία ουσιαστική πληροφορία που με έκανε να κατανοήσω ακόμη περισσότερο τη στάση σας, να δείξω συμπαράσταση στην περίπτωσή σας και να μην σας κακολογήσω ποτέ ξανά.

Σας ζητώ ταπεινά συγγνώμη και συμμερίζομαι απόλυτα το γεγονός ότι επανήλθατε στην ενέργεια μετά από τόσα χρόνια εκτός μάχιμης δράσης.



Για όσους δε γνωρίζουν:

Ο Δκτής ΣΕΕΠ είναι αυτός που μεταξύ άλλων είναι υπεύθυνος για άδειες, OFF και προαναχωρήσεις και στην περίπτωσή μου είναι ένας υπεραπίστευτος, υπεραγενής και υπεραπαράδεκτος τύπος, για τον οποίο έχουμε ξανασυζητήσει εδώ.

Σας ανακοινώνω λοιπόν ότι ο κος Δκτής έχει 2 κόρες και κανένα γιο. Φαντάζεστε να είσαι τζόρας και προκλητικός με τόσους πραγματικά σπουδαίους άντρες που διαθέτει η Μοίρα και να έρχονται διάφοροι κατσαπλιάδες να σου βατεύουν την κόρη; Πώς έχει γλιτώσει το εγκεφαλικό αυτός ο άνθρωπος ο οποίος αναγκάζει ανθρώπους να μείνουν μέσα στο στρατόπεδο επειδή ταχατές μου είναι ακούρευτοι και το μεσημέρι πηγαίνει στο σπίτι για να δει στο σύρμα απλωμένα τα στρινγκ από τις κόρες του; Άξιος ο μισθός που του δίνουν!


Υ.Γ. Πολλές θέσεις στην ΠΑ είναι κάπως πιο χαλαρές σε απαιτήσεις. Εκεί συνήθως βάζουν ανθρώπους μεγάλης ηλικίας, όπως ο εν λόγω Αξιωματικός εξ Υπαξιωματικών, σε αναγνώριση των κινδύνων και των άλλων δυσκολιών που αντιμετώπισαν στη διάρκεια της καριέρας τους. Αυτή η αναγνώριση της προσφοράς τους, που είναι δίκαιη για το εν λόγω πρόσωπο, δε σημαίνει ότι υπάρχει και λόγος να καταχρώνται τη θέση τους με αποτέλεσμα να δυσκολεύουν τη ζωή των υπολοίπων, δεδομένου ότι δεν παράγουν και κανένα πολύ σημαντικό έργο.

Πέμπτη 17 Απριλίου 2008

ενώ εσύ κοιμόσουν


κάποιος φύλαγε σκοπιά... Είναι τόσο βαρετό! Φτάνει κανείς στα όρια της νάρκωσης. Το μυαλό εξαντλεί κάθε πιθανότητα σκέψης (από πότε να έχουν να βάψουν αυτόν τον τοίχο, αποστήθιση οδηγιών πυροσβεστήρα, αναμνήσεις χαμένες στο υποσυνείδητο). Στο τέλος έρχεται η απορία τι θα γίνει αν πυροβολήσω το πόδι μου...

Όποτε φυλάω σκοπιά, καταλήγω να φυλάω μεταξύ άλλων στις 4:30-6:30. Σήμερα άκουσα και τα μπινελίκια αυτού που ήρθε να με αλλάξει, ο οποίος άργησε να ξυπνήσει ένα μισάωρο το οποίο περίμενα στη σκοπιά.

Είναι και οι ώρες δύσκολες που δεν ευνοούν το διάβασμα. Στο τέλος ακούω σκληρά λαϊκά, λάτιν και συζητήσεις σε αθλητικούς σταθμούς.

Τρίτη 15 Απριλίου 2008

Στρατός και βαρεμάρα!

ο δημιουργικός οίστρος ορισμένων Σμηνιτών με αφήνει άφωνο!


Έχω αρχίσει και βαριέμαι ελεεινά ώρες ώρες... Πότε θα έρθει η ώρα μου να απολυθώ κι εγώ, να αρχίσω να ζω πραγματική ζωή; Ίσως μία μεταθεσούλα να μου έφτιαχνε το κέφι.

Η σκοπιά θέλει στιλ....



Η συνολική δύναμη που διατίθεται για τη φύλαξη του στρατοπέδου συνιστά τη Φρουρά, η οποία συγκροτείται από την ΟΜΑΕ (ΟΜάδα Άμεσης Επέμβασης) και τη ΔΑΜΕ (Διμοιρία Άμεσης Επέμβασης). Επικεφαλής αυτών τίθεται ο ΑΚΕΦ (Αξιωματικός Κέντρου Ελέγχου Φρουράς).

Η ΟΜΑΕ αποτελείται από έναν μόνιμο Υπαξιωματικό (συνήθως), τον επικεφαλής ΟΜΑΕ και τρεις Σμηνίτες. Και οι τρεις κοιμούνται τόσο που κινδυνεύουν να πάθουν έλκος στομάχου γιατί ξεχνάνε να φάνε. Σε περίπτωση που υπάρξει κάποιο επεισόδιο είναι υποχρεωμένοι να είναι έτοιμοι και οπλισμένοι μέσα σε 5', οποιαδήποτε ώρα της ημέρας.

Η ΔΑΜΕ ουσιαστικά είναι το σύνολο όσων φυλάνε ή θα φυλάξουν σκοπιά μέσα στη μέρα. Οι σκοπιές έχουν χαρακτηριστικούς αριθμούς π.χ. Σ4 όπως και οι βάρδιες που ονομάζονται νούμερα. Για παράδειγμα, το πρώτο νούμερο μπορεί να είναι 10:30-14:30, 19:00 - 21:30, 4:30 - 6:30. Αντίστοιχα το δεύτερο και το τρίτο. Άρα κάποιος μπορεί να φυλάει, για παράδειγμα, τη Σ4 - τρίτο νούμερο.

Όσοι ανήκουν στη ΔΑΜΕ (έχουν Υπηρεσία σκοπιάς δηλαδή) οφείλουν να παρουσιαστούν στα αντίστοιχα προσκλητήρια και να κοιμούνται στον ειδικά διατεθειμένο θάλαμο, ο οποίος στο δικό μου στρατόπεδο είναι κατ' ευφυμισμό τραγικός. Επίσης υποχρεούνται να χρησιμοποιούν κάποιες εντελώς ελεεινές τουαλέτες και να πηγαίνουν όλοι μαζί στο εστιατόριο, ακόμη και αν θέλουν να κοιμηθούν την ώρα αυτή και να παραλείψουν τη διαδικασία του φαγητού. Τέλος, υποχρεούνται να καθαρίζουν τους χώρους που χρησιμοποιούν ωστόσο αυτό δε συμβαίνει ποτέ, παρότι ορίζονται υπεύθυνοι καθαριότητας.

Τα όπλα και τις σφαίρες τα παραλαμβάνει κανείς από τον ΑΚΦΦ (Αρχιφύλακας Κεντρικού Φυλακίου Φρουράς), όπως και τον ασύρματο αν αυτός προβλέπεται, καθώς και χλαίνες ή αδιάβροχα. Σε ορισμένες περιπτώσεις χορηγεί λαρυγγόφωνο ή ξύλινο γκλομπ. Σε κάποια στρατόπεδα οι σφαίρες παραλαμβάνονται σφραγισμένες και κανείς πρέπει να εξηγήσει τους πιθανούς λόγους για τους οποίους τις έχει ανοίξει. Σε άλλα οι σφαίρες βρίσκονται επάνω στα όπλα. Από τη φωτογραφία μπορείτε να αντιληφθείτε σε ποια κατηγορία ανήκω. Ευτυχώς, γιατί τα όπλα με κάνουν αρκετά νευρικό από μόνα τους, πόσο μάλλον αν είχαν και σφαίρες επάνω. Από αυτήν την πληροφορία καταλαβαίνει κανείς ότι δε βρίσκομαι σε Πτέρυγα Μάχης!

Με την παραλαβή και την παράδοση των όπλων λαμβάνει κανείς "μέτρα ασφαλείας" πυροβολεί δηλαδή χωρίς σφαίρες, προκειμένου να διαπιστωθεί η λειτουργική κατάσταση του όπλου και να πυροδοτηθεί πιθανή σφαίρα που θα έχει ξεμείνει στη θαλάμη. Αυτό είναι κεφαλαιώδους σημασίας σε μονάδες που οι σφαίρες είναι πάνω στα όπλα - όμως δεν παύει να έχει αξία σε όλα τα στρατόπεδα. Το κάνουμε ανελλιπώς - με μερικά πράγματα δεν παίζουμε!!

Στο στρατόπεδό μου, ο επικεφαλής ΟΜΑΕ έχει συνήθως το βαθμό του Σμηνία, ο ΑΚΦΦ το βαθμό του Υποσμηνία και ο ΑΚEΦ το βαθμό του Ανθυπασπιστή. Όλοι οι παραπάνω βρίσκονται υπό την εποπτεία του ΕΑΣ (Επόπτης Ασφαλείας Στρατοπέδου) ο οποίος έχει συνήθως το βαθμό του Υποσμηναγού. Οι σκοποί έχουν όλοι το βαθμό του Σμηνίτη (κληρωτού ή ΟΒΑ), ενώ σε άλλες μονάδες σκοποί κάνουν και ΕΠ.ΟΠ.

Οι χώροι στρατονισμού ανήκουν στη ΜΑΦ (Μοίρα Άμυνας Φρούρησης) η οποία εκδίδει και το πρόγραμμα των σκοπιών - ποιος φυλάει τι και πού. Είναι προφανές ότι οι οργανικοί Σμηνίτες της ΜΑΦ "καβατζώνονται τρελά" και είναι μονίμως μέλη της ΟΜΑΕ.

Στο στρατόπεδό μου το μέγιστο που μπορεί κάποιος να φυλάξει σκοπιά μέσα σε μία μέρα είναι 10 ώρες και ισχύει για το Σάββατο. Τις 4-5 πρωινές μπορεί κανείς να διαβάσει ένα βιβλίο ή περιοδικό, τις 2-3 βραδινές να πάρει τηλέφωνα ή να πιεί κανένα ουϊσκάκι για το κρύο και τις πολύ πρωινές - χαράματα τα πράγματα δυσκολεύουν. Μόνο με γιόγκα και διανοητικές ασκήσεις αντέχεται αυτό το άτιμο δίωρο...

Τα αναγνώσματα μετά τη δύση του ηλίου οφείλουν να μην είναι ιδιαίτερα σύνθετα, διαφορετικά θα πάνε χαμένα. Ακόμη όμως και τα αναγνώσματα πριν τη δύση του ηλίου δεν υπάρχει λόγος να είναι η Αναζήτηση του Χαμένου Χρόνου από τον Μ. Προυστ. Βέβαια έχω δει τόσο περίεργους τίτλους (από Playboy μέχρι την ιστορία του των Metallica σε μέγεθος τηλεφωνικού καταλόγου) που δεν τολμώ να φανταστώ τι θα κυκλοφορεί .


Οι βασικές συμβουλές για τη σκοπιά είναι οι εξής τρεις:

1. ΔΕΝ ΠΕΦΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΥΠΝΟ - ΕΙΝΑΙ ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΝΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ

2. ΔΕΝ ΠΥΡΟΒΟΛΟΥΜΕ ΓΙΑ ΣΧΕΔΟΝ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ

3. ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΝΤΑ ΠΑΝΩ ΜΑΣ ΤΟ ΟΠΛΟ, ΤΙΣ ΣΦΑΙΡΕΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΣΥΡΜΑΤΟ. ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΞΑΡΤΗΣΗ, ΣΤΟ ΚΡΑΝΟΣ Ή ΤΟ ΜΠΟΥΦΑΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΒΓΑΛΕΙ, ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΠΕΖΟΥΛΙ. Αυτό το τηρούμε κατά γράμμα, γιατί η απώλεια αυτών των ειδών έχει σοβαρές συνέπειες για το στρατόπεδο, εμάς και τους άλλους Σμηνίτες.

όλα τα υπόλοιπα επιτρέπονται (είναι προφανές ότι δεν εγκαταλείπουμε το πόστο μας μέχρι να απαλλαγούμε επίσημα από αυτό και ελέγχουμε ύποπτους θορύβους).

Συμπληρωματικά:

Ένας καλός φακός είναι εκ των ουκ ανευ. Ένα κινητό με μεγαφωνάκι βοηθάει πολύ, διότι αν χρησιμοποεί κανείς ακουστικά κινδυνεύει να βρεθεί να κάνει headbanging στους ρυθμούς του Isaac Hayes μπροστά στον ΕΑΣ, κάτι που δεν είναι ιδιαίτερα ευχάριστο. Καλό είναι να φορά κανείς ισοθερμική επένδυση, ακόμη και πρωινιάτικα, γιατί αυτός που ζεστάθηκε έβγαλε ένα ρούχο, αυτός που κρύωνε υπέφερε... Επιπλέον μία από τις πλαϊνές τσέπες της φόρμας παραλλαγής οφείλει να έχει ένα χαρτί υγείας. Ποτέ δεν ξέρει κανείς τι προκύπτει μετά από τόσες ώρες αναμονή! Τέλος, ένα πρόγραμμα με πολύ δωρεάν χρόνο ομιλίας στο κινητό τηλέφωνο συνεισφέρει σημαντικά στην αναθέρμανση των σχέσεών σας με τόσο και τόσο κόσμο που έχετε ξεχάσει...

Βέβαια άλλοι επιλέγουν τη λύση του PSP. Ο καθένας με τα γούστα του.

Δευτέρα 31 Μαρτίου 2008

O φτωχομπινές

Υπάρχει ένας Σμηνίτης, συνομίληκος, στην ίδια σειρά με μένα, ο οποίος με είχε παρακαλέσει προ καιρού για μία εξυπηρέτηση σχετικά με τις σκοπιές, καθώς είχε μία δυσκολία με τις εξετάσεις για τη σχολή του. Παρότι δεν είχε και μεγάλο λόγο να τη ζητήσει, την έκανα με μοναδικό αντάλλαγμα να κάνει το ίδιο για μένα στην πρώτη ευκαιρία.

Ωστόσο, τώρα που ήρθε ο καιρός, το αρνήθηκε κάνοντας το χαζό.

Δεν εξετάζω την προσωπική μου ζημία, διότι πάλι θα το έκανα για οποιονδήποτε. Όταν κάποιος ζητάει τη βοήθειά μου δεν μπορώ να μένω άπραγος, ενώ είμαι σε θέση να βοηθήσω. Δεν ξέρω αν αυτό είναι προς όφελός μου, διότι όποτε κάποιος χρειάζεται εξυπηρέτηση, έρχεται σε μένα, χωρίς να εξετάζει όλες τις εναλλακτικές επιλογές.

Από την άλλη όμως πώς δέχεται αυτός να ξεφτιλίζεται έτσι, ένας γιός Υποπτεράρχου εν ενεργεία; Πώς επιτρέπει στον εαυτό του να σκιάζει το όνομα που έχει δημιουργήσει ο πατέρας του για αυτόν; Αυτός που είναι στο γραφείο Ασφαλείας και πατάει μόνο 3 φορές την εβδομάδα στο στρατόπεδο κάνει σαχλαμάρες;

Δυστυχώς δεν του εξήγησε κανείς, πως όταν κάποιος έχει προνομιακή μεταχείριση πρέπει να δείξει ότι είναι άξιος αυτής... Κακομοίρης είναι όποιος κοιτάζει να κάνει 'λαμογιές' με όφελος ψίχουλα. Αντάλλαξε μία Κυριακή εκτός στρατοπέδου, με το προσωνύμιο μαλάκας. Όχι ότι δεν είχε δώσει δείγματα νωρίτερα, αλλά τώρα υπάρχει και η απόδειξη που τον εκθέτει σε όλους.

Μερικοί άνθρωποι έχουν γεννηθεί 'Ελληνάρες'. Ένα από τα βασικά μαθήματα που έλαβα στην Πολεμική Αεροπορία κατά τη διάρκεια της θητείας μου και που υπολογίζω να εξαργυρώσω στο μέλλον.

Πέμπτη 20 Μαρτίου 2008

Άααανδρες, Αττνώς!

Μεταχρονολογημένο post από την εμπειρία μου στην Τρίπολη, εδώ.

Βαριά Βιομηχανία....


ώρες ώρες αρχίζω να πιστεύω ότι αυτή η χώρα παράγει μόνο σαχλαμάρες και σαχλούς... Τουλάχιστον είμαστε cult!

Απασχολούμε μία κρατική υπηρεσία για να παράγει μαύρο βερνίκι. ΟΛΕ...

Τρίτη 4 Μαρτίου 2008

Ημέρες κρίσεων

Κάθε Μάρτιο γίνονται οι τακτικές κρίσεις των αξιωματικών. Από το βαθμό του Σμηνάρχου και πάνω, άλλοι κρίνονται ως προακτέοι ή παραμένοντες και άλλοι ως ευδοκίμως τερματίσαντες τη θητεία τους ή ακόμη χειρότερα μη διατηρητέοι... Οι πρώτοι δύο είναι χαρούμενοι που θα συνεχίσουν για ένα ακόμη χρόνο τη δουλειά τους, οι δεύτεροι είναι απαρηγόρητοι που χάνουν τα γαλόνια και το μεγάλο μισθό τους.

Όποιος θέλει να δει αν το βύσμα του πήρε προαγωγή ή "παύθηκε" δεν έχει παρά να κοιτάξει στο site της ΠΑ.

Έτσι λοιπόν, άλλοι κερνούσαν cognac και άλλοι whiskey σήμερα και οι μεν δε μιλιόντουσαν και πολύ με τους δε. Δύσκολο το κλίμα για πολλούς - ορισμένοι πήραν τα κάδρα από τους τοίχους τους μαζί και δεν ξανάρχονται. Το μόνο βέβαιο είναι ότι μέχρι να γίνουν όλες οι αποχωρήσεις και να γίνουν οι νέες αναλήψεις χαρτοφυλακίων η Υπηρεσία θα υπολειτουργεί, όπως το κράτος μετά από εκλογές.

Τα έχει αυτά η Υπηρεσία. Μολονότι προσέχει πολύ τα μέλη της, μητρικά σχεδόν, στο τέλος σου δίνει μία κλωτσιά, για πολλούς απροσδόκητη, και πραφ... Είσαι εκτός. Ούτε six month notice, ούτε τίποτε. Δε θα ήθελα να το ζήσω.

Ξαφνικά εκεί που διατάζεις μία Μοίρα, έναν Κλάδο, μία Διεύθυνση, πηγαίνεις σπίτι σου για να ξυπνήσεις, όπως είσαι συνηθισμένος, στις 6 παρά το πρωί και να μη βρεις κανέναν. Μετά, μόλις ξυπνήσει η γυναίκα σου, σου βάζει χέρι που έχεις αφήσει το πιάτο στην άκρη του τραπεζιού και τα έκανες χάλια φτιάχνοντας τον καφέ... Δε θα ήθελα να το ζήσω.

Καλή τύχη εσείς που φύγατε και μπράβο εσείς που μείνατε. Τα κριτήρια είναι λίγο πιο αξιοκρατικά από πριν 17 χρόνια. Και όσοι είστε νέοι, δεν είστε και για το εργοστάσιο ψαρόκολλας. Λίγοι μήνες ξεκούραση και απόλαυση του εφάπαξ και μετά δουλειά ξανά! Η κοινωνία σας χρειάζεται!

Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2008

Ο Τζίμης Πανούσης ροκάρει

Με το χιούμορ του και το θάρρος του κατάφερε να αποφύγει την παράνοια του στρατού , γλιτώνοντας κοντά δύο χρόνια από τη ζωή του.

Δεν τον αδικώ, δεν είναι όμως μία επιλογή που θα έκανα, ακόμη και αν δεν είχα την προνομιακή αντιμετώπιση που έχω αυτή τη στιγμή. Αν με εμπειρία δύο ημερών έφτιαξε εικοσιδύο τραγούδια, φανταστείτε πόσο πιο μπροστά θα ήταν σαν καλλιτέχνης αν είχε υπηρετήσει για όλο το διάστημα της θητείας του. Άλλωστε, μία τόσο πολυσχιδής προσωπικότητα θα έκανε τη θητεία τόσο ευχάριστη για τους υπόλοιπους στρατεύσιμους...

Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2008

Η τυρρανία των αδαών

μεταχρονολογημένο post από την εμπειρία μου την 22η Νοεμβρίου 07 στην Τρίπολη εδώ.

Το προσκλητήριο μου έπεσε από τα χέρια!!

μεταχρονολογημένο post από το ημερολόγιό μου στην Τρίπολη εδώ

Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2008

Διαβαθμισμένα έγγραφα


σκυλιά που μου φύλαγαν παρέα την ώρα της σκοπιάς... Είναι τόσο νωθρά τα σκυλιά του αεροδρομίου! Σα σμηνίτες!!!

Στις ένοπλες δυνάμεις υπάρχει μία διαδικασία διαπίστευσης που επιτρέπει σε συγκεκριμένο υπηρεσιακό προσωπικό να έχει πρόσβαση στα λεγόμενα διαβαθμισμένα έγγραφα. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι μπορούν να τα διαβάζουν κατά βούληση, αλλά η πρόσβαση σε χώρους που αυτά φυλάσσονται ή η διακίνηση της αλληλογραφίας που τα περιλαμβάνει δεν είναι διαθέσιμα σε όλο το προσωπικό, ακόμη και το μόνιμο.

Η χαμηλότερη κατηγορία διαβάθμισης είναι το λεγόμενο εμπιστευτικό (Greek Eyes Only) και ακολουθούν οι διάφορες κατηγορίες απορρήτων. Όλα τα διαβαθμισμένα έγγραφα διαθέτουν αριθμό πρωτοκόλλου που εκδίδεται από την Υπηρεσία. Τα απόρρητα έχουν τυπωμένα με χρωματιστή μελάνη σε κάθε τους σελίδα, πάνω από το κείμενο, έναν αριθμό ο οποίος θα βοηθήσει στον εντοπισμό του χώρου από τον οποίο αποσπάστηκε το έγγραφο σε περίπτωση διαρροής και επανάκτησής του από την Υπηρεσία.

Και όμως ο άνθρωπος έχει εφεύρει έναν πιο αποτελεσματικό τρόπο για να μην κάνει διαθέσιμα όλα τα μηνύματα σε οποιονδήποτε αποδέκτη. Την τέχνη. Περιέχει πάμπολλα νοήματα που δεν είναι σε θέση να καταλάβουν όλοι οι αποδέκτες. Ούτε διαδικασία διαπίστευσης, ούτε σφραγίδες, ούτε κλειστοί φάκελοι, ούτε κλειδωμένοι φοριαμοί εγγράφων, ούτε κλειδοθέσια. Αποκαλύπτει αυτά που πρέπει στον κάθε αποδέκτη ανάλογα με τη διαπίστευσή του στην τέχνη.

Θα ήταν πολύ δύσκολο πάντως να βρει κανείς κόσμο στο στράτευμα που να καταλαβαίνει την τέχνη...

Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2008

Θα φάω τα μουστάκια του

Αχ τι μου κάνει ο διοικητής Σ.Ε.Ε.Π. μου... Αυτός που είναι υπεύθυνος για τις άδειες και τις προαναχωρήσεις μου και όλα. Δεν μπορώ να πω το όνομά του, γιατί είναι εμπιστευτική πληροφορία, μα θα πω ότι μοιάζει με θαλάσσιο ελέφαντα! Ο νοών, ενόησε!

Κάθε φορά που με βλέπει κάτι παθαίνει. Δε στεναχωριέμαι γιατί τα ίδια συμπτώματα έχει κάθε φορά που βλέπει άνθρωπο... Μαχητικότατος στα νιάτα του (δε λέω περισσότερα για να μη με μπαγλαρώσουν), έχει εξελιχθεί σε μία άχρηστη μηχανή που τρώει τόστ Στεργίου και κάνει τη ζωή δύσκολη ακόμη και στους συναδέλφους του. Βέβαια η υπηρεσία δεν τον έχει βάλει και στο πιο νευραλγικό πόστο, αλλά όσο να 'ναι επηρεάζει τις ζωές πολλών.

Φαίνεται καλός άνθρωπος, μα μάλλον έχει την επιθυμία να κάνει τον καμπόσο...

Από το πρωί έχει ζοχάδες τρομερές. Χαρακτηριστικές είναι οι ατάκες που πετάει δόθε κείθε όπως

τις λαμογιές αλλού
ποιος κάνει κουμάντο εδώ μέσα;
τι παριστάνεις εσύ;
θα σας απογειώσω όλους
τα βλέπεις αυτά; (ενώ δείχνει τα γαλονάκια του υποσμηναγού)


Όλη την εβδομάδα με είχε φάει να κουρευτώ και το ανέβαλα μέχρι να πάει Παρασκευή. Όταν φτάσαμε στο αδιαχώρητο, μέτρησα με το χάρακα τα μαλλιά μου μπροστά του και αυτά βρίσκονταν στο επιτρεπτό υπηρεσιακό μήκος των 3.5 εκατοστών. Τότε, μου είπε χαρακτηριστικά: Αν έρθεις τη Δευτέρα έτσι, να..... Και έδειξε 4 δάχτυλα κόντρα στο φως, σαν ακτινογραφία. Εννοώντας 4Φ. Ο αδαής όμως θα νόμιζε πως ήθελε να δείξει το νυχάκι που προεξέχει στο μικρό του δάχτυλο!! Εγώ έπιασα και τις δύο ερμηνείες και λύθηκα στο γέλιο και τότε ποιος είδε το Θεό και δεν τον εφοβήθηκε.

Σήμερα είχαμε τον εξής διάλογο:


- Καλημέρα
- Πού πάς;
- Εκεί
- Έχεις δουλειά και πας εκεί;
- Βέβαια, κάνω αυτό
- Δε με νοιάζει, βγες έξω και σκάψε...

Σήμερα πήγα να ζητήσω φοιτητική άδεια στη μία το μεσημέρι, γιατί είχα την ευγένεια να συννενοηθώ πρώτα με την επιστασία μου, αν και δεν ήμουν υποχρεωμένος. Η απάντηση ήταν αποστομωτική:

- Μας περνάς για υπαλλήλους σου; Τι είμαστε εμείς να σφραγίζουμε ξανά τα εξοδόχαρτά σου τέτοια ώρα;

Και το έλεγε και το ξανάλεγε σε όλους. Για όσους δε γνωρίζουν, η μοναδική δουλειά που έχει να κάνει καθημερινά είναι το σφράγισμα και η υπογραφή κάποιων εξοδόχαρτων, ενώ το επιτελικό ωράριο λειτουργίας είναι 6:45 -14:30. Η αλλαγή που επέφερα στο πρόγραμμά του ήταν πως θα έβαζε μία σφραγίδα παραπάνω...


Χαρακτηριστικός της ράτσας του είναι ένας διάλογος που είχε με ένα συνάδελφο που εκπέμπει στο ίδιο μήκος κύματος με αυτόν:

- Θυμάσαι εκείνο το σμηνίτη τι καλός που ήταν;
- Ναι... Δεν ακούστηκε καθόλου - πέρασε απαρατήρητο! (αυτές είναι οι αξίες της ζωής δηλαδή;)
- Το είδα προχτές... Διορίστηκε!!! Ταμίας στην Αγροτική...
- Αχ, μπράβο, πολύ χαίρομαι, τέτοια παιδιά προκόβουν πάντα!

Μία νότα γραφικότητας στην κατά τα άλλα εξαιρετική επιστασία μου!

Τι άνθρωποι κυκλοφορούν γύρω μας... Και πόσο φιλάνθρωπο είναι το κράτος και τους μαζεύει στους κόλπους του!

Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2008

Το χιόνι της αρκούδας!!!

Πολύ χιόνι παντού σήμερα και ήμουν ο μοναδικός σμηνίτης της Μοίρας που παραβρέθηκε στην επιστασία του. Βέβαια, καλύπτω πάγιες επιτελικές ανάγκες που δεν είναι εφικτό να αναβληθούν χωρίς να κινδυνεύσει το αξιόμαχο της ΠΑ (λέμε τώρα).

Μακάρι να φέρουν πέντε δημοτικά σχολεία να παίξουν στον αεροδιάδρομο που έχει μισό μέτρο απάτητο χιόνι!

Όσο προχωράει ο καιρός ανακαλύπτω πως όλο και περισσότεροι συνάνθρωποί μου που βρίσκονται στην ίδια ηλικία είναι εντελώς ανεύθυνοι και ανεπρόκοποι. Οι περισσότεροι σμηνίτες δεν έχουν αντιολισθητικές αλυσίδες, ενώ έχουν ακριβά αυτοκίνητα, παρά το γελοίο κόστος των 25€. Επίσης όσοι έχουν, δε γνωρίζουν πώς να τις βάλουν...

Μα είναι δυνατόν 25 χρονών μαντράχαλοι;

Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2008

Η φαντασίωση έγινε πραγματικότητα


Επιτέλους, το είχα παράπονο καιρό που δεν έχει πάγο στη σκοπιά. Αυτή τη φορά όμως είχα άθφονο φρέσκο πάγο για το σκωτσέζικο απόσταγμά μου, στο βραδινό νούμερο της σκοπιάς.
Με 7 στρώματα ρούχων, θερμαντικές κομπρέσες για ορειβάτες, μουσική και καλή διάθεση το διασκέδασα αρκετά, παρότι έφαγα τη μεγάλη χιονόπτωση, ενώ ήμουν ακάλυπτος!

Έφτιαξα και τον ένοπλο χιονοσμηνιτοσκοπάνθρωπο της φωτογραφίας.

Υ.Γ. απαγορεύεται η μέθη εν υπηρεσία, όχι η κατανάλωση αλκοόλ!!
Μεθ.Υ.Γ. ένιωσα και λίγο σαν πολική αρκούδα σήμερα, καθώς οι τουαλέτες της ΜΑΦ (Μοίρα Άμυνας Φρούρησης), όπου κοιμόμαστε όποτε ανήκουμε στη Δ.ΑΜ.Ε. (Δύναμη Άμυνας Φρούρησης) - όποτε κάνουμε σκοπιά δηλαδή, είναι επικίνδυνες - ο τελευταίος που τόλμησε να μπει μέσα, τον έφαγε το θεριό. Να κάνω τις ανάγκες μου στο χιονισμένο ποτάμι, ενώ χιόνιζε ακόμη, ήταν μία εμπειρία που μόνο στην εξωτική ΠΑ μπορούσα να έχω βιώσει. Σε ευχαριστώ Υπηρεσία...

Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2008

Εφόδια και συμβουλές για το νεοσύλλεκτο (μέρος 3 - για προχωρημένους)


Η εικόνα που έβλεπα πιο συχνά σα νεοσύλλεκτος. Κόντεψαν να πάθω έλκος εκ κατακλύσεως από την ξάπλα και ποδάγρα από το 16ωρο με τις αρβύλες...

Παρέλειψα να αναφέρω δύο κρίσιμα εφόδια στην αντιμετώπιση της θητείας. Αυτά είναι

1. ένα καλό ραδιοφωνάκι (ειδικά στην Τρίπολη) και mp3 player. Σε πολλούς τη δουλειά την κάνει το κινητό τους
2. ένα φορητό playstation. Κάνει μόλις 200€ και θα κάνει απόσβεση τις άπειρες ώρες αναμονής, σκοπιάς κλπ.

Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2008

Εφόδια και συμβουλές για το νεοσύλλεκτο (μέρος 2 - τα συμπράγαλα)

Άρρωστος εοσύλλεκτος προσπαθεί να κοιμηθεί μεσημεριάτικα.


Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορεί να κάνουν τη ζωή ενός νεοσύλλεκτου (και ενός στρατεύσιμου γενικότερα) εύκολη.

Στην αεροπορία ο αρχικός έλεγχος στα πράγματα των κατατασσόμενων είναι λίγο περίπλοκος. Δεν επιτρέπεται να πάρετε μαζί σας οποιοδήποτε φαγητό και οποιοδήποτε υγρό είναι σε αδιαφανές μπουκαλάκι, ακόμη και οδοντόκρεμες. Δεν επιτρέπεται ακόμη να έχει κανείς υγρά μαντηλάκια. Επιτρέπεται ωστόσο το αλουμινόχαρτο και οι υπνόσακοι. Δώστε μεγάλη προσοχή σε αυτές τις οδηγίες, καθώς πολλοί έχασαν καλλυντικά αξίας και βρέθηκαν χωρίς after shave και χωρίς αφρόλουτρο μέχρι το πρώτο επισκεπτήριο! Όποιος θέλει να φέρει κάποιο φάρμακο, ακόμη και ασπιρίνη, να έχει μαζί του συνταγή γιατρού, ακόμη και για πολύ αναγκαία.

Το ξέρω ότι κάποια από αυτά είναι χαζά, μα έτσι δουλεύει το σύστημα. Δεν είναι λίγοι όμως όσοι κρύβουν πράγματα στις τσέπες τους - σε κάποιους ζητούν να τις χτυπήσουν ή να τις αδειάσουν αν υπάρχει κάτι εμφανές. Όποιος θελει από την πρώτη εβδομάδα να έχει μαζί του κινητό με κάμερα, να φροντίσει να έχει κρυμμένο και το φορτιστή του και να μην το έχει στα πράγματά του.


Υπάρχουν κάποιοι που για διάφορους λόγους παίρνουν στρατιωτικά ρούχα ακόμη και τέσσερεις μέρες μετά από την κατάταξή τους. Για αυτό να έχετε κάποια ρούχα μαζί σας πέρα από αυτά που φοράτε.


Στην κατάταξή σας θα πάρετε μία τσάντα εκστρατείας που θα περιέχει σφουγγαράκι για τα πιάτα, οδοντόβουρτσα και οδοντόκρεμα, αφρό ξυρίσματος και μερικά ξυραφάκια, καθώς και ένα χαρτί υγείας. Με αυτά την παλεύετε μέχρι το πρώτο επισκεπτήριο. Κατά τα άλλα:

1. Το πρώτο που είναι αναγκαίο είναι ένα πολύμπριζο για να φορτίζετε τα κινητά σας. Πάρτε ένα από αυτά που δεν έχουν γείωση - έχουν δηλαδή υποδοχές μόνο για δύο βύσματα - και κατά συνέπεια είναι πολύ μικρά. Εμάς ο θάλαμος με 60 άτομα είχε μόλις 3 πρίζες!!

2. Το χαρτί υγείας είναι είδος εν ανεπαρκεία. Θα σας δώσουν ένα ρολό και αυτό ήταν. Πάρτε και δικά σας ρολά και μάλιστα καλής ποιότητας. Αρκετοί πήραν μαζί τους και υγρά μαντηλάκια για τον πισινό τους (kandoo και τέτοια) και δεν το μετάνιωσαν (όποτε τα χρησιμοποίησαν σε συνδυασμό με το χαρτί!). Το μετάνιωσαν όμως όσοι έβαλαν τα κλασσικά υγρά μαντηλάκια στον πισινό τους αφού ένιωσαν σα να έχουν φάει καυτερή πιπερία! Ποτέ μην πάτε στην τουαλέτα με παντόφλες, παρά μόνο με αρβύλες. Ο τελευταίος που το δοκίμασε, τον έφαγε το θεριό! Οι παντόφλες είναι αναγκαίες για όποιον επισκέφτεται τις ντουζιέρες και γνωρίζει από λοιμώξεις ποδιών...

3. Χρησιμος πολύ είναι ένας ανεξίτηλος μαρκαδόρος για να μαρκάρετε τα πράγματά σας και τα ρούχα σας. Δεν επιτρέπεται όμως να έχετε στην κατοχή σας κατά την ημέρα κατάταξης επειδή πολλοί παπάρες βάφουν τα κρεβάτια και τους τοίχους. Αν περάσετε έναν στα μουλωχτά, παρακαλώ μην κάνετε κι εσείς το ίδιο ούτε για αστείο... Κανείς δε θέλει να βλέπει ένα "Μπάμπης - Αρεόπολη" εκεί που κοιμάται.

4. Σε ένα θάλαμο η φασαρία είναι συνεχής και μάλιστα κάποιοι ροχαλίζουν σαν τρακτέρ που σέρνει θεριζοαλωνιστική μηχανή. Επιπλέον οι ώρες που τα φώτα είναι σβηστά δεν είναι ελεγχόμενες ή πιθανώς να θελήσετε να κοιμηθείτε το μεσημέρι που έχει έντονο φως. Καλό είναι λοιπόν να πάρετε μαζί μπόλικες ωτασπίδες μίας χρήσης 3Μ και ίσως μία μάσκα προσώπου όπως αυτές που δίνουν στα αεροπλάνα. Θα με θυμηθείτε, ειδικά όσοι μένετε στην πάνω κουκέτα του διπλού κρεβατιού.

Ακόμη πολύ βολικός είναι ένας φακός για να βρίσκετε τα πράγματά σας στο σκοτάδι και για τις βραδυνές σκοπιές. Ένας led φακός με 3 ευρώ από το φανάρι (με καλές όμως μπαταρίες) είναι το καλύτερο - φωτίζει δυνατά και οι μπαταρίες του διαρκούν πολύ. Διαλέξτε ένα φωτεινό χρώμα για το σώμα του και όχι μαύρο γιατί θα το ψάχνετε το βράδυ!

5. Λεφτά λίγα σχετικά. Τα μόνα έξοδα είναι το κυλικείο που έχει τα πάντα φτηνά (τίποτα δε στοιχίζει πάνω από 1.20, πλην των τσιγάρων) και ο φωτογράφος (3 όμοιες φωτογραφίες 3€ και κάποιες ειδικές που βγαίνουν μία φορά κοστίζουν 11). Δύσκολα κάποιος που βγάζει συνέχεια φωτογραφίες κάθε μέρα και καπνίζει 1 πακέτο τη μέρα και τρώει καθημερινά από το κυλικείο θα χαλάσει 70 ευρώ την εβδομάδα. Εγώ σε όλη την εκπαίδευση, που διήρκεσε κοντά 22 μέρες, χάλασα 70 ευρώ (50 στο φώτο, 10 για αναμνηστικά καπέλα από το κυλικείο και 10 για γάλατα από το κυλικείο). Κάντε το λογαριασμό σας.

6. Το θέμα της καθαριότητας είναι λίγο ακανθώδες. Δεν είναι απίθανο στα καλά του καθουμένου να σας πουν να αδειάσετε τις μπέμπες (τροχήλατους κάδους) ή να κάνετε άλλες αντίστοιχες δουλειές χωρίς να σας δώσουν γάντια. Αγοράστε ένα ζευγάρι γάντια κουζίνας από τα ακριβά και να τα έχετε μαζί σας κάθε στιγμή στην τσέπη του στρατιωτικού σας παντελονιού - θα τη βγάλετε συχνά καθαρή με αυτά.

7. Πολύ σημαντικό αυτό: Αγοράστε από το hondos center ένα αποσμητικό σε κρέμα Perkosun ή Perky. Διαρκεί 3 μέρες και είναι το πλέον υγιεινό σε σχέση με όλα τα άλλα. Θα κάνετε οικονομία στις φανέλες σας αφού δε θα βρωμάτε σαν αγριογούρουνο πριν το πιάσει ο Οβελίξ και δε θα είστε οι αντιπαθείς του θαλάμου. Αγοράστε και μία κρέμα χεριών που είναι αναγκαία καθώς τα χέρια σας θα κουραστούν από το κρύο και τις δουλειές και ένα κραγιόν περιποίησης για τα χείλη. Το νεσεσέρ που θα φέρετε να είναι αδιάβροχο και να έχει χερούλι που μπορείτε να το κρεμάσετε.


8. Αγοράστε από μαγαζί με είδη για σκι μία ισοθερμική φόρμα που θα σας σώσει σε πολλές περιστάσεις, όπως τα προσκλητήρια που ο νεοσύλλεκτος είναι αναγκασμένος να κάθεται ακίνητος στο κρύο για πολλή ώρα και τη σκοπιά. Εγώ είχα μία μάλλινη όπως φαίνεται σε προηγούμενη ανάρτηση που ήταν συγκριτικά πιο ζεστή και δε μύριζε καθόλου. Άλλοι προτιμούν τις πολυεστερικές. Αρκετοί φοράνε τις πιτζάμες τους για ισοθερμικό και κάνει αρκετά καλή δουλειά. Άλλοι φοράνε και ισοθερμικά και πιτζάμες και τη στολή τους! Γούστα είναι αυτά. Να θυμηθείτε να φέρετε και μακρυμάνικες φανέλες.

9. Θα χρειαστείτε σίγουρα μία τετράδα λουκέτα (1 για το σακίδιο εκστρατίας, 1 για το στρατιωτικό σας σάκο, 1 για τον πολιτικό σας και 1 για τις αρβύλες σας). Στα Carrefour έχει τα καλύτερα αμερικάνικα λουκέτα (Master) που έχουν μάλιστα και 1 κλειδί που κάνει σε όλα. Αυτό είναι το πιο χρήσιμο, καθώς μπορείτε να το κρεμάσετε στο λαιμό σας και να μην το χάσετε ποτέ. Το πολύ μικρό μέγεθος δεν κάνει για τις αρβύλες και το αμέσως επόμενο που κάνει για τις αρβύλες δεν κάνει για όλες τις τσάντες. Προσοχή λοιπόν.

10. Αναγκαίες είναι σακούλες σούπερ μάρκετ (κρατήστε και τις σακούλες από τα ρούχα που θα πάρετε) και ένα βιβλίο light για να περνάτε την ώρα σας (όχι Thomas Man σαν κι εμένα που μου κάθισε στο λαιμό!)

11. Αναγκαίος είναι ένας υπνόσακος καθώς τα σεντόνια και η κουβέρτα βρωμίζουν εύκολα από τις τσάντες που υποχρεωτικά τις βάζουν πάνω και είναι τρομερά βαρετή η διαδικασία του στρωσίματός τους με τον ειδικό υπηρεσιακό τρόπο! Σε κάποιες περιπτώσεις τους απαγορεύουν, για αυτό ακόμη καλύτερη λύση είναι τα σπιτικά σεντόνια που μπορεί κανείς να στρώνει πάνω από τα υπηρεσιακά του. Σε λευκό η γαλάζιο χρώμα δε θα ξεχωρίζουν από τα υπηρεσιακά.

Σχετικά με το κρεβάτι, τα πάνω είναι πιο καθαρά και λιγότερο κλειστοφοβικά, όμως είναι πιο ευάλωτα στον εξωτερικό και εσωτερικό φωτισμό. Όποιος κοιμάται πάνω κινδυνεύει να πέσει, ενώ όποιος κοιμάται κάτω κινδυνεύει να χτυπήσει το κεφάλι του στο κρεβάτι. Διαλέγετε και παίρνετε. Προτιμηταία είναι τα κρεβάτια που βρίσκονται κοντά σε καλοριφέρ. Στεγνώνει το μπουρνούζι ευκολότερα και δε νιώθετε ποτέ την ανάγκη να βάλετε κουβέρτα.

12. Μεγάλη προσοχή την ημέρα που σας δίνουν ρούχα. Η όλη διαδικασία είναι για τα πανηγύρια και ο ανθύπας φωνάζει μανιωδώς!. Θα ελέγχετε αν τα νούμερα σε όλα όσα σας δίνουν (π.χ. πιτζάμες) είναι αυτά που ζητήσατε. Επιπλέον θα δοκιμάζετε και τα είδη που δε σας επιτρέπουν να δοκιμάσετε όπως είναι τα χιτώνια και το μπουφάν. Και θα είστε μεθοδικοί και προσεκτικοί. Δεν πρόκειται να σας αλλάξουν τίποτα!

Όσοι έχετε και άλλες ιδέες συμπληρώστε στα σχόλια!!

Εφόδια και συμβουλές για το νεοσύλλεκτο (μέρος 1 - τα στρατιωτικά άρβυλα)


Ελλείψει άλλων μέσων οι νεοσύλλεκτοι διασκεδάζουν με αυτοσχέδια παιχνίδια. Όπως ίσως και στη φυλακή. Εδώ νεοσύλλεκτος χτυπάει τέρματα στον απέναντι με μπάλα φτιαγμένη με μήλο, σελοφάν και αλουμινόχαρτο.


Ένας από τους λόγους που γράφω αυτό το ημερολόγιο δεν είναι φυσικά για να με πάνε φυλακή. Νιώθω πως αν μπορώ να κάνω κάτι για να εξοικιώσω με την ιδέα της θητείας όσους βρεθούν στη θέση μου, είναι ακριβώς αυτό, να γράψω δηλαδή ένα ημερολόγιο με τις εμπειρίες μου και τα συμπεράσματά μου. Αρκετοί ήταν οι οδηγοί που διάβασα πριν πάω στη βασική εκπαίδευση και με βοήθησαν πολύ. Νομίζω πως ο καλύτερος που διάβασα βρίσκεται εδώ. Επίσης, σε αρκετές περιπτώσεις οι συμβουλές παλαιότερων αποδείχτηκαν σωτήριες.

Ξέρω πως όταν φτάνει η ώρα να υπηρετήσει κάποιος τη θητεία του (ως σμηνίτης στην περίπτωσή μου) κάνει ένα απροσδόκητο βήμα στη ζωή του, που επιφυλάσσει αρκετές εκπλήξεις. Σίγουρα οι περισσότεροι δε νιώθουν σα στο σπίτι τους, όμως θα έχει πάρει σπουδαίο μάθημα όποιος καταλάβει πως το σημαντικό (στο στρατό και τη ζωή) δεν είναι να βρούμε αυτό που μας ταιριάζει, αλλά να προσαρμοστούμε στην περιρέουσα ατμόσφαιρα, χωρίς φυσικά να χάσουμε τον εαυτό μας.

Άλλος αντιμετωπίζει την κατάσταση με χιούμορ (εγώ είμαι αυτός), άλλος κατεβάζει τα κριτήριά του και άλλος πέφτει σε κατάθλιψη, άλλος το ρίχνει στο φαγητό, άλλος τσακώνεται με τη γκόμενα, άλλος ξεκινά να δουλεύει, άλλος κάνει φίλους και άλλος τσακώνεται με όλους.

Εξαιρετικά χρήσιμη πιστεύω πως θα είναι μία λίστα με όλα εκείνα τα εφόδια και τις συμβουλές που με βοήθησαν να τα βγάλω πέρα όσο ήμουν στη βασική εκπαίδευση, μα και όταν κλείνομαι μέσα στο στρατόπεδο κάθε φορά που έχω υπηρεσία. Λοιπόν:


Ένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει κανείς από την πρώτη σχεδόν μέρα είναι η καταναγκαστική χρήση των αρβυλών. Ειδικά στην εκπαίδευση για να πάρει κανείς χαρτί πως είναι ελεύθερος αρβυλών πρέπει το πόδι του να έχει ματώσει και να έχουν ξεκολλήσει τουλάχιστον δύο δάχτυλα. Στη συνέχεια, τα πράγματα είναι κάπως πιο άνετα και σε πολλές μονάδες επιτρέπουν να φορά κανείς αρβύλες του εμπορίου που είναι κάπως πιο βολικές ή ακόμη μαύρα αθλητικά παπούτσια. Άλλωστε σε ένα μήνα θα έχουν γίνει τα πιο βολικά παπούτσια που είχατε ποτέ. Ως τότε όμως:

α. Τεράστια προσοχή στο νούμερο Ένας καλός οδηγός είναι να υπολογίσετε 2 νούμερα μεγαλύτερο από το νούμερο που φοράτε σε μοκασίνια ή άλλο παπούτσι που εφαρμόζει (ή ένα νούμερο μεγαλύτερο από το αθλητικό σας). Εγώ μάλιστα χρειάστηκε να πάρω 3 νούμερα μεγαλύτερες. Το ένα νούμερο είναι για τη χοντρή κάλτσα που θα φοράτε και το άλλο για τον πάτο. Συχνά θα θελήσετε να φορέσετε και δύο ζευγάρια κάλτσες για να αντιμετωπίσετε το κρύο σε κάποια δύσκολη σκοπιά. Μία άνετη αρβύλα βοηθάει σε αυτό. Η μεγαλύτερη αρβύλα δεν ενόχλησε κανέναν. Άλλωστε τα κορδόνια είναι τόσο μεγάλα που όσο μεγάλη και αν είναι θα τη μαζέψετε με αυτά. Αντίθετα τη μικρή αρβύλα πολλοί εμίσησαν.

Οι πάτοι των αρβύλων είναι ένα πράγμα σαν κετσές που το μόνο που θα κάνει είναι να καταστρέψει τις κάλτσες σας και τις φτέρνες σας. Για αυτό θα πρέπει να αγοράσετε καλούς πάτους σιλικόνης που δε μυρίζουν καθόλου ή έστω από αυτούς που είναι μίγμα πλαστικού και υφάσματος. Στη χειρότερη περίπτωση βγάλτε τους πάτους των αθλητικών σας ή πάρτε από αυτούς των 2 ευρώ στο σούπερ μάρκετ, αν και δεν ενδείκνυται. Η υγεία των ποδιών σας είναι σημαντική, δεδομένου ότι θα φοράτε τα άρβυλά σας κάποιες φορές από τις 6 το πρωί μέχρι τις 9 το βράδυ. Αν νιώστε τις αρβύλες να σας στενεύουν πετάξτε τους πάτους που έχουν μέσα, παρότι δεν είναι ό,τι πιο βολικό.

Τη μέρα που θα καταταγείτε να φοράτε ένα ζευγάρι από τις κατάλληλες κάλτσες και να έχετε τους πάτους στην τσέπη σας προκειμένου να δοκιμάσετε σωστά τις αρβύλες σας εκείνη τη στιγμή, που είναι άλλωστε και η μοναδική που θα μπορέσετε να επιλέξετε νούμερο (σε κάποιες περιπτώσεις πάντως άλλαξαν αρβύλες σε νεοσύλλεκτους). Ακόμη, δοκιμάστε τα αθλητικά παπούτσια με την ίδια κάλτσα και τα παπούτσια της στολής εξόδου με τη λεπτή μαύρη κάλτσα που θα σας δώσουν εκεί. Αν τα δοκιμάσετε με τη χοντρή θα πάρετε λάθος νούμερο και θα σας χτυπήσουν.

β. Σωστές κάλτσες Τα άρβυλα τα φοράμε με χοντρή μάλλινη κάλτσα από αυτές που βρίσκετε στα καταστήματα στρατιωτικών ειδών (πολλά στο Μοναστηράκι) με 3€ το ζευγάρι. Μπορεί να είναι φτηνές, είναι όμως οι πλέον κατάλληλες για αρβύλες. Μη σας τρομάζουν ότι είναι πολύ ζεστές, και το καλοκαίρι τις ίδιες θα βάζετε. Μυρίζουν ελάχιστα και προσέχουν το πόδι σας καλύτερα και από την καλύτερη αθλητική κάλτσα. Αν επιμείνετε να πάρετε βαμβακερές φροντίστε να είναι από τις χοντρές και όχι λεπτές. Οι κάλτσες για τα άρβυλα δε φαίνονται, για αυτό πάρτε ό,τι χρώμα θέλετε και όχι ό,τι σας προτείνουν στο μαγαζί. Τις μάλλινες κάλτσες μπορείτε να τις αλλάζετε και κάθε δεύτερη μέρα.

γ. Περιποίηση ποδιών Αγοράστε από το φαρμακείο ένα σπρέι περιποίησης ποδιών Gehwall. Προστατεύει από την κακοσμία, τους μύκητες και τα σκασίματα, τρία πράγματα που δε θέλετε να σας συμβούν. Η σειρά είναι η πλέον κατάλληλη για τα πόδια σας και μπορείτε να διαλέξετε όποιο σας ταιριάσει (η εταιρία παράγει προϊόντα μόνο για τα πόδια). Αν το βρίσκετε πολύ gay, τότε πάρτε σκόνη Dactarin για τους μύκητες. Αν πιάσετε μύκητες δε φεύγουν με τίποτα οι άτιμοι, για αυτό καλύτερα να προσέξετε τα πόδια σας προτού βρεθείτε στο ιατρείο με κατάμαυρα νύχια.

δ. Οδηγίες χρήσης Προσοχή στον παλιό σε αυτό το κομμάτι παρακαλώ! Την πρώτη μέρα που θα τις πάρετε βάλτε άπειρο βερνίκι Camel στο κάτω μισό μέρος της αρβύλας. Όχι λίγο για να γυαλίσει, πολύ για να μαλακώσει. Το βερνίκι αυτό έχει μέσα διάφορα στοιχεία σαν κρέμα χεριών - και οι αρβύλες από δέρμα είναι. Ακόμη και κρέμα σώματος να βάλετε θα μαλακώσουν, αλλά το βερνίκι είναι το ιδανικό. Μην το λυπηθείτε, βάλτε το μισό τενεκεδάκι περίπου. Αφήστε τις να στεγνώσουν (γιατί θα βρωμίζουν σαν κάρβουνο) και το πρωί θα είναι το πιο μαλακό παπούτσι που έχετε φορέσει ποτέ. Βερνικώνετέ τις κάθε τόσο. Μακριά από τα λεγόμενα "αυτογυάλιστα" υγρά, γιατί σκληραίνουν το παπούτσι και παύει να είναι αδιάβροχο.

Ακόμη, ζωγραφίστε με ένα στυλό κάποιο σχεδιάκι πάνω στο λευκό χαρτάκι που έχουν. Θα σας βοηθήσει πολύ αφού κανείς δε θα τις πάρει κατά λάθος, ούτε θα μπερδέψετε το ζευγάρι. Τέλος, μη διανοηθείτε να σφίγγετε τα κορδόνια σας από την πρώτη μέρα. Όσο και αν σας φωνάζουν πείτε ότι το κορδόνι είναι κοντό και δε φτάνει. Δεν υπάρχει λόγος να σας πονέσουν τα πόδια σας, προκειμένου να είναι καλυμμένες όλες οι τρύπες! Βάλτε τα κορδόνια σταυρωτά για να δένουν γρήγορα και παραλείψτε καμία τρύπα αν το κορδόνι δε φτάνει για όλες. Πολλοί βγαίνουν ελεύθεροι αρβυλών την ημέρα του επισκεπτηρίου με εντολή του εαυτού τους. Δε θα σας πουν τίποτα και θα χαλαρώσουν τα πόδια σας μία μέρα.

Ακούγονται λίγο μπελαλίδικα όλα αυτά, μα είναι πολύ σημαντικά και θα σας σώσουν από διάφορα προβλήματα. Διαφορετικά οι συνέπειες μπορεί να είναι σοβαρές, καθώς δεν ήταν και λίγοι όσοι είχαν έντονους πόνους στα πόδια και άλλα σχετικά προβλήματα στη Βασική Εκπαίδευση.

Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2008

Τα γιωτόμπαλα


Ο υποφαινόμενος, ενώ ετοιμάζεται για να φυλάξει σκοπιά. Τα ισοθερμικά είναι ultra retro και τα προτίμησα από τα κλασσικά του σκι για λόγους αισθητικής, αλλά και κακοσμίας - το polyester μυρίζει τρελά.


Αρκετοί είναι αυτοί που στο στρατό έχουν μειωμένο δείκτη ικανότητας Ι. Συνηθέστερος λόγος είναι ορθοπεδικά προβλήματα που συχνά προέρχονται από τρακαρίσματα, καθώς και το υπερβολικό βάρος. Δεν είναι λίγοι όμως όσοι βάζουν λίγο baking powder στην ιατρική τους γνωμάτευση για να φουσκώσουν λίγο παραπάνω το πρόβλημά τους και να συμπεριληφθούν στην κατηγορία Ι3 και άνω.

Το όφελος κάποιου που έχει μειωμένο δείκτη ικανότητας Ι είναι ότι εξαιρείται από την υποχρέωση να κάνει σκοπιές, καθώς και βαριές εργασίες - δεν μπορεί μάλιστα να πάρει κάποιες συγκεκριμένες ειδικότητες. Φυσικά δεν εκπαιδεύεται στη χρήση όπλου και δεν ακουμπάει ποτέ κανένα. Ενώ αρχικά δεν έβρισκα κάτι το μεμπτό στη διαδικασία αυτή, παρατήρησα πως οι περισσότεροι από όσους παριστάνουν τους αρρώστους είναι κάτι μπουχέσες πρώτης τάξεως. Όχι απλά φυγόπονοι, μα άχρηστοι σε βαθμό σήψης, κουτοπόνηροι, αηδιαστικοί. Βαριούνται ακόμη και να πάνε στο κυλικείο για να πιούν καφέ. Συχνά είναι άνθρωποι εθισμένοι στην παρασιτική ζωή.

Βέβαια για να πούμε και κάτι καλό, συνήθως είναι ήρεμα παιδιά και δε δημιουργούν προβλήματα σε κανέναν με την παρουσία τους. Όχι σαν κάτι άλλους που κάνουν τους ψυχάκηδες και έχουν πρόβλημα με τα πάντα, τη στιγμή που αυτοί πρώτοι είναι που κατουράνε έξω από τη λεκάνη.

Μία προσωπική και φιλική συμβουλή που έχω να δώσω σε όσους επικαλούνται άσθμα και αλλεργίες για να βγουν άοπλοι: Η τυπική συνταγή για οποιονδήποτε παρουσιάσει την παραμικρή δυσχέρεια είναι το εισπνεόμενο Symbicort των 80 2 ή 4 φορές τη μέρα και Nasonex ή Flixotide 4 φορές τη μέρα. Καταλαβαίνετε λοιπόν, πως αν πάτε στην Ανωτάτη Υγειονομική Επιτροπή και παρουσιάσετε αυτή τη συνταγή δε θα πείσετε και πολύ για γιωτόμπαλα. Αν όμως παραμείνετε στην επιλογή αυτή, να ξέρετε ότι το Symbicort είναι εν μέρει κορτιζονούχο - κατά συνέπεια θα πάρετε βάρος, αν δεν έχετε και άλλες παρενέργειες.

Για αυτό ζητήστε από το γιατρό που χρηματίσατε να σας δώσει ένα placebo, αυτό το δείγμα που έχει στο τραπέζι του για λόγους επίδειξης, το οποίο περιέχει αδρανή σκόνη αντί για άλλες ουσίες. Μιας και κάνετε που κάνετε την πουστιά, κάντε τη σωστά.

Ακόμη, όταν πάτε να ζητήσετε ημερήσια απαλλαγή υπηρεσίας για λόγους υγείας ρωτήστε κανένα γιατρό προκειμένου να παρουσιάσετε συμπτώματα που δεν ελέγχονται. Μην ξεφτιλίζεστε και στους γιατρούς της μονάδας!